Rozdział 41

Po pracy szatynka poszła na blade osiedle. Tak nazwała teren gdzie mieszkali chłopacy z BTR. Spośród tych wszystkich willi pomalowanych na mdłe kolory tylko Alexy się jakoś wyróżniał. Wiedziała, że jeszcze ich nie ma. Pojechali na jakieś otwarcie gdzie mają zaśpiewać. Nacisnęła czwarty przycisk na domofonie. Alexa otworzyła jej furtkę. Przeszła się kawałek do tej cudownej willi. Dziewczyna czekała już na nią w drzwiach.

- Co tak wolno?- poganiała ją.

- Oj weź…- burknęła.

- Co ci jest?- zapytała blondynka kiedy już weszły do korytarza.

- W pracy męczy mnie Gustavo, w hotelu ten Nick. Już nie wiem gdzie mogę odpocząć. Chłopaki ostatnio ciągle gdzieś jeżdżą. Tylko tutaj mogę sobie spokojnie odsapnąć…- poprawiła sobie włosy.

- No jasne. A co znowu z tym Nickiem?

- Dzisiaj utwierdziłam się w przekonaniu, że to jakiś psychopata. Na początku było ok, potem nieznośnie, a teraz to mam go po tąd!- przecięła palcem czoło w powietrzu. On wie o mnie wszystko. Podejrzewam, że nawet więcej niż Logan, a nie wiem skąd. Niektórych informacji to nawet nie ma w moich wywiadach. Mieszka trzy piętra niżej, a piszę do mnie w ogóle jakieś listy. Aż mi się Internet od tego wiesza. Na swojej stronie opowiada każde spotkanie ze mną i chwali się nawet jeśli trwało to dwie minuty. A ludzie jeszcze to komentują… i nie dociera do niego, że jestem zajęta. Mogłabym żalić się o nim przez całe godziny. Dlaczego on nie może być tak jak ten Greg. Też wygląda na psychopatę, ale nie jest taki namolny i nie gada tyle.

- Wiesz, że coś trzeba z tym zrobić. Musisz powiedzieć mu co o nim myślisz to się odczepi.

- Chciałam, ale wiesz jaka ja jestem… za dobra. A kiedy miałam go już naprawdę dość i chciałam mu powiedzieć to mnie nie słuchał.
- Logan w ogóle widział go na oczy?- spytała blondynka podając jej kawę.
- Raz podajże i to tak przelotnie. Ale chłopaki od kilku miesięcy teraz ciężko pracują, więc Logan rzadziej mnie odwiedza. To ja muszę latać tu jak opętana kiedy tylko mogę, ale nie narzekam. Odcinam się od tej psychozy z Palmwoods.
- A mówiłaś Loganowi, że masz problemy?
- No nie...- oparła głowę na łokciu krzywiąc się.- Nie chcę go tym obarczać. Za dużo już ma na głowie ostatnimi czasy. Raz kiedy byłam mega zła na Nicka się wygadałam, ale on tylko napomniał, że sprawia wrażenie sympatycznego. Nie miałam wtedy siły na tę rozmowę.-przyjrzała się przyjaciółce.- Ali? Co ci chodzi po głowie?
- Jeszcze nad tym myślę, ale chyba wiem jak ci pomóc. Jeżeli będę pewna to cię o tym poinformuje, ok?
- Jak chcesz.- uniosła lekko kąciki ust.- Każde wsparcie się przyda.

Przyjaciółki rozmawiały ze sobą jeszcze przez jakąś godzinę. W końcu do jej domu zapukał Carlos ogłaszając, że już wrócili. Pocałował swoją dziewczynę i przywitał się z Marlą.

- Dobra. To ja wam nie przeszkadzam.- odrzekła szatynka i wyszła.

Kiedy szła chodnikiem do domu Logana i reszty, jakieś auto z tyłu zaczęło trąbić. Pojazd wjechał na pobocze i niewiele brakowało do tego, aby w ją potrącił. Dziewczyna podskoczyła z przerażenia kiedy odwróciła się oraz zobaczyła jak od jej nóg i maski auta brakowało kilka centymetrów. Była przerażona, ponieważ miała uraz od takich wypadków. Przed jej oczami znów pojawiła się ta scena z tamtego roku. Właściciel auta okazał się kobietą mniej więcej w jej wieku. Była to brunetka o długich włosach i pełnych ustach. Wyglądała jak bogini, urody jej nie brakowało. Wszystko w niej było niemal perfekcyjne. Miała idealne proporcje twarzy, która działała jak magnes i miała w sobie tajemniczość. Drogie ubrania podkreślały jej wąską figurę. Wysoka oraz szczupła dziewczyna jako odzwierciedlenie wzorca wyszła wściekła trzaskając drzwiami. Marla tak zapatrzyła się w dziewczynę, że na chwilę nie docierało do niej dlaczego się złości.

- Życie ci nie miłe?- krzyknęła słodkim a zarazem złowieszczym głosem bogini o niebieskich oczach.

- To nie jest moja wina!- otrząsła się.- Szłam po chodniku, a nie po jezdni gdzie jest miejsce na samochód.

- Ja tu mieszkam!-wskazała palcem na dom z numerem siedem.- Chciałam zaparkować tutaj. Trzeba było się przynajmniej odsunąć jak trąbiłam!

- Zauważyłam w ostatniej chwili i trzeba było poczekać, a nie na chama wjeżdżać na miejsce gdzie się nie parkuje. Tam widzę garaż.

- Nikt nie będzie mnie pouczał jak mam jeździć!- założyła ręce i stuknęła czerwoną szpilką jak mała dziewczynka.

- Co tu się dzieje?- Logan wyszedł z mieszkania słysząc hałasy pod domem. Właścicielka auta na jego widok od razu złagodniała i zaczęła robić niewinną minkę.

- Ona o mało mnie nie przejechała, a szłam chodnikiem!- wytłumaczyła mu w skrócie Marla.

- Natalie? To prawda?- zapytał ją chłopak.

- Ja chciałam tylko zaparkować. To nie moja wina, że musiała pojawić się w nieodpowiednim czasie o nieodpowiedniej porze.

- Taa…- burknęła szatynka.

- Kim ty w ogóle jesteś? Mieszkasz tu?- brunetka nonszalancko podniosła dłoń.

- To moja dziewczyna, Marla.- wytłumaczył Logan przytulając do siebie dziewczynę.

- Dziewczyna…- zrzedła jej mina.- No cóż. Sorry, że tak się stało…- powiedziała po cichu mając nadzieję, że nikt tego nie słyszał, gdyż te słowa ciężko przechodziły jej przez gardło.- Muszę iść.- odwróciła się na pięcie mierząc ją w ostateczności wzrokiem i wsiadła z powrotem do samochodu, aby wjechać nim do garażu.

- Kto to jest?- szepnęła Marla mu na ucho kiedy wchodzili do mieszkania.

- To Natalie Reed - Goldenmayer. Sąsiadka jak zauważyłaś.- odłożył klucze.
- Reed - Goldenmayer? Zamężna?- spytała niepewnie.
- Nie. Po prostu ma dwuczłonowe nazwisko. A co?

- Nie widziałam jej tu wcześniej.

- Bo była na sesji zdjęciowej… chyba to była Europa, nie wiem dokładnie gdzie. Może Francja? Tak...- zamyślił się.- To chyba Paryż, coś mi się obiło o uszy. Tam mieszkała jakiś czas. Często nie ma jej w domu. Takie już życie modelki, co nie?

- Dlaczego mi nie powiedziałeś, że obok was mieszka modelka?- dziewczyna zirytowała się odrobinę.

- Nie?- podrapał się małym palcem po policzku.- No może zapomniałem. Zresztą czy to ma jakieś znaczenie?- zrobił niewinną minkę.

- No na przykład gdybym wiedziała, że w ogóle ktoś tam mieszka to może bym przewidziała, że ktoś stamtąd będzie chciał mnie przejechać.

- Oh, daj spokój.- pokazał białe ząbki.- Takie sytuacje się zdarzają.- Szykuję dla ciebie niespodziankę.- szybko zmienił temat.

- Niespodziankę? Jaką?

- Gdybym ci powiedział, nie byłaby nią. Wszystko w swoim czasie. Chodź, zjemy sobie coś dobrego.- wziął ją za rękę i zaprowadził do kuchni.- Mówię ci, Gustavo nas chce chyba wykończyć.- zaczął się żalić gdy przeszli do kuchni. W salonie siedzieli Kendall oraz James. Szatynka przywitała się z nimi.
- Aż tak po was jeździ?- spytała siadając na krześle.
- Byłem tak zmęczony, że podczas przerwy między nagraniami... jak poszedłem do łazienki... przysnęło mi się na tronie.- wtrącił Kendall. James nie ukrywał swojego uśmiechu. Fox znienacka wskoczył mu na kolana.
- Co za egoista ze mnie.- powiedział Logan patrząc na Marlę.- A tobie jak minął poranek?
- Mnie?- przez chwilę zastanawiała się czy mu powiedzieć o swoich problemach.- Mnie... dobrze.- kiwnęła głową, a James zaczął się jej uważniej przyglądać bowiem w jej zachowaniu coś go niepokoiło...






* Natalie już figuruje w zakładce :D Tak trochę szlachecko brzmi jej nazwisko, ale tak już jest jak się człowiek zastanawia jakie dać nazwisko. A że zastanawiałam się nad tymi dwoma i nie mogłam wybrać to została Reed - Goldenmayer :D No bo kto bogatemu zabroni XD Dobra już...
Czy Marla powie Loganowi co ją dręczy? Macie jakieś przeczucia co do Natalie REED - GOLDENMAYER ( beka z tego powróciła mi ) ? Czy Kendall w końcu się wyśpi? hahaha :D Sorry, głupawka :) Piszcie komentarze :*

PS Marta napisała mi pod ostatnim postem, że Nick przypomina jej z opisu Harrego Pottera. I przypomniało mi się, że Greg ma dłuższe rude włosy i o lol. Greg musi być Ronem Weasley :D Nie wzięłam tego pod uwagę gdy tworzyłam te postacie, ale dzięki Marcie otóż powstało w mojej głowie nowe wyobrażenie o nich. Nie, nie czytajcie tego :) Odbija mi %-)

PS PS Piątkowy rozdział na FTS czeka na tych, którzy jeszcze nie zauważyli ;)

Do środy :*