Rozdział 55

Kendall i Jo czekali na lekarza siedząc na korytarzu szpitala niepublicznego. Szatynka natomiast przeszła dalej przez korytarz zatrzymując się przed gabinetem ginekologa. Niestety nie przyjmował tego dnia. Spróbowała inaczej. Podeszła do recepcji zapytać się czy jest możliwe, aby zrobili jej badania krwi. Zdziwiła się gdy zobaczyła, że pielęgniarek nie ma, a zamiast nich siedzi mężczyzna z fartuchu. Mimo to zapytała go. Mężczyzna znalazł jej kartę pacjenta.

- Stewart, tak?

- Steward, przez d.- poprawiła go.

- Rzeczywiście. Przepraszam, ale Stewart to popularne chyba nazwisko za oceanem.

- No widzi Pan, są wyjątki.

- Niestety jest pewien problem…- ciągnął lekarz.

- Coś jest nie tak?- przestraszyła się.

- Nie… chodzi o to, że w całym mieście pielęgniarki i reszta służby prowadzą strajk. I jeśli chce się Pani skierować na badanie krwi to wykona to lekarz. Cóż… lekarze są w ten sposób przeciążeni i nie wiadomo kiedy Pani dostanie wyniki, ponieważ w laboratoriach też nikogo nie ma.

- No trudno. A kiedy jest możliwe to badanie?

- Teraz. Potem nie będzie na co czekać.

- Dobrze, zgadzam się.- kiwnęła głową. To jej bardzo odpowiadało.

- Proszę skierować się na pierwsze piętro, pokój dziewiętnasty.

- Dziękuję.- Marla weszła szybko na pierwsze piętro i znalazła odpowiednie drzwi.- Dzień dobry.- powiedziała do młodej lekarki.

- Dzień dobry, proszę usiąść.- wzięła do ręki jej kartę pacjenta.- Została Pani przeniesiona do naszego szpitala niedawno?

- Tak.

- Właśnie czytałam, bo są tu informacje jeszcze z tamtego szpitala. Ostatnio była Pani w szpitalu po wypadku samochodowym.

- Tak, ale od tamtej pory wszystko jest w normie.

- To dobrze. Zaraz pobierzemy krew.- wyjęła sprzęt z szuflady. Założyła rękawiczki i wyciągnęła igłę ze świeżo otwartego opakowania. Marla przestraszyła się. Lekarka zrobiła jej zacisk na przedramieniu.

- Jadła coś Pani?

- Nie.

- Hmm…- kiwnęła głową.-To po wyjściu ze szpitala proszę to niezwłocznie zrobić, żeby Pani nie osłabła.- dziewczyna przytaknęła. Kobieta przemyła jej rękę.- Tutaj mamy dobrą żyłę… To będzie jedno wkłucie…- Marla zamknęła oczy, nie chciała na to patrzeć. Poczuła uszczypiecie, a raczej ból na ręce, zrobiła kilka wdechów. Skrzywiła się.- Już.- wyjęła igłę i przyłożyła gazę na to miejsce.- Ponieważ sytuacja szpitali nie jest najlepsza, a szpital publiczny potrzebuję większej pomocy niż my, zadzwonię do Pani kiedy wyniki będą gotowe.

- Kiedy mniej więcej będzie to możliwe?

- Tego nie wiem. Myślę, że w ciągu tygodnia. Chyba, że to poważna sprawa…- zamyśliła się na chwilę.- Dlaczego chce mieć pani wykonane te badania? Potrzebuje Pani jakiegoś zaświadczenia o stanie zdrowia?

- Nie.- nie chciała jej powiedzieć prawdy.- Tak kontrolnie.- skłamała.

- No dobrze. To wszystko.

- Do widzenia.

- Do widzenia.

Marla zamknęła drzwi wciąż trzymając się za ukłute miejsce tak, aby gaza jej nie wyleciała. Zeszła na dół czekając na przyjaciół. Po pięciu minutach Jo i Kendall wyszli z gabinetu.

- I jak?

- Niczego więcej prócz tego co powiedział Logan się nie dowiedzieliśmy.- odpowiedział Kendall.

- Mówiłam ci, że nic mi nie będzie.- westchnęła blondynka.- Czy ty byłaś na badaniach krwi?- spojrzała na Marlę i jej rękę.

- Tak.- odpowiedziała krótko.- Idziemy?- wstała tak szybko, że trochę zakręciło jej się w głowie.

- Weź ty lepiej coś zjedz.- powiedział Kendall.- Nie dość, że pół dnia nic nie jadłaś to pozwoliłaś sobie pobrać jeszcze krew. Jest sobota, chodź do nas.

- Może później. Na razie chcę wrócić do domu.

- Ok, to do zobaczenia.- pożegnali się na rozwidleniu dróg przed szpitalem.

Marla przeszła się po niezbyt zaludnionych uliczkach miasta. Nie miała daleko do domu, gdzieś na peryferiach miasta, niedaleko był hotel. Czuła zmęczenie, a w dodatku było jej słabo. Łykała jak najwięcej świeżego powietrza. Wyrzuciła w końcu gazę do kosza. Gdy przechodziła obok apteki, zatrzymała się na chwilę przed nią. Zastanawiała się czy do niej wejść. W końcu spięła się i weszła do środka zakładając okulary. Do jej nosa dotarł ten apteczny zapach. Rozejrzała się po półkach pełnych przeróżnych leków, maści i pudełek. Nie było nikogo, tylko ona i aptekarka. Marla bacznie obserwowała produkty na półkach próbując znaleźć coś dla siebie. W ostatnim dziale znalazła to czego potrzebowała. Wzięła o ręki różowe pudełko. Przeraziła się, ponieważ w dłoniach trzymała test ciążowy. Czuła, że może nie będzie jej potrzebny, bo przecież to, że obudziła się w nie swoim łóżku zupełnie nie pamiętając dlaczego nie oznacza, że to musiało się stać. Nawet tak to nie wyglądało. Nie czuła tego w sobie. Nawet nie mogłaby tego zrobić tylko, że nie miała stuprocentowej pewności. Podeszła do kasy z grobową miną i zapłaciła za pudełko. Bez słowa schowała go do torebki i wyszła. Chciała uciec z tego miejsca, ale nie mogła. Była zbyt słaba… Na miękkich nogach dotarła do Palmwoods. Ledwo wcisnęła guzik w windzie, który teraz wydał jej się tak ciężki i uparty. Po omacku przeszukała torbę, aby znaleźć klucze, ale zbyt bardzo zdenerwowała się tym, że nie mogła ich znaleźć. Potem okazało się, że drzwi były cały czas otwarte. Pierwsze co zrobiła to położyła się na kanapie.

- Tutaj jesteś!- Lucy wyszła z łazienki.- Wróciłaś w ogóle do domu? Bo jak ja wróciłam to cię nie było, a przecież wyszłaś pierwsza.- na dzień dobry zadała jej pytanie, które ją dobiło.

- Tak. Byłam się jeszcze przejść. Wróciłam, a ty spałaś. Nie chciałam cię budzić. Położyłam się na kanapie. Tak, właśnie tak było.- wyjąkała.

- Zjedz coś. Marnie wyglądasz.

- Pobierano mi krew…

- Po co? Tym bardziej!- skoczyła do lodówki. W minutę Lucy przyrządziła jej kanapki.- Nie spuszczę z ciebie oczu póki ich nie zjesz.- Marla zmusiła się do zjedzenia kanapki. Kiedy zjadła, lokatorka postanowiła ją o coś zapytać.- I jak poszło?

- Dobre były.

- Nie o to chodzi…- machnęła ręką.

- A o co?

- Jak ci poszło z Jamesem?

- CO?! To ty wiesz?- ostatni kęs kanapki stanął jej prawie w gardle.

- A jednak! No jasne, że wiem. A myślałaś, że to przede mną ukryjecie? Nie ma mowy!- uśmiechnęła się.

- I ty mówisz mi to tak spokojnie?- napiła się wody.

- A mam płakać? Przecież to nie powód do płaczu. Fakt, James potrafi zaskakiwać, ale…

- Ja ciebie w ogóle nie rozumiem.- przerwała jej.- Nie jesteś na mnie zła? Albo na niego?

- Dlaczego mam być zła na zwykłą niespodziankę?- Lucy zmarszczyła brwi.

- Ty to nazywasz niespodzianką?!- nagle odzyskała siły.

- Więc powiesz mi co to jest czy mam się sama domyśleć?- założyła ręce.

- O czym ty teraz gadasz?

- O prezencie dla mnie od Jamesa. Pokazał ci go?

- To przez cały czas o to ci chodziło?- kamień spadł jej z serca.

- Tak! A tobie nie? O co chodzi?- zmartwiła się.- Dobrze się czujesz?

- Tak, dobrze. Wiesz… jeszcze mi nie pokazał.

- Aj…- rockmenka zawiodła się.- Pytałam już każdego. No dobra. Daje ci spokój, bo widzę, że jesteś nie w swoim sosie dzisiaj.- odeszła.

Marla przypomniała sobie dzięki niej dlaczego się znalazła w jego pokoju. James chciał jej pokazać prezent. Marla czuła, że musi jeszcze porozmawiać z Jamesem. Jednak pierwszorzędną rzeczą jaką musiała teraz uczynić to test ciążowy. Poszła z torebką do łazienki i zamknęła się na zamek.




* Zmieniam zdanie. Nie podoba mi się ten rozdział :P Wracam za tydzień z lepszym :D To jest takie beznadziejne, że nawet zatrailerować się nie da. Sorry Was za to.A nieee... mogę Wam zdradzić, że James zacznie wpadać w coraz większe poczucie winy :P
Do poniedziałku :*

PS Mała informacja. W sobotę lecę do Grecji na caluśki tydzień i spędzę uro czwarty raz z rzędu poza domem yyy...nie ważne. Z tego powodu rozdział 56 w poniedziałek i rozdział XVII - Małe poświęcenie ( zdradziłam tytuł za to rozczarowanie) na drugim blogu może nie pojawić się punktualnie z powodu wiadomych. Różnica czasowa. Choć kto wie... wykażę się sprytem ;) Jeśli nie pojawi się o 00:03 to kilka minut później, ewentualnie rano. No to tyle.