Rozdział 69

Z samego rana Marla wzięła się za rozpakowywanie reszty swoich rzeczy. Okazało się, że jest tego więcej niż się spodziewała. Na szczęście miejsca w tak dużym pokoju nie zabrakło. Rozpakowanie i postawienie wszystkiego na miejsce zajęło mniej czasu niż tego spakowanie. W końcu skończyła. Rozejrzała się po wnętrzu jeszcze raz. Musiała przywyknąć do nowego miejsca. Poszła do salonu. Usiadła na skórzanej sofie i włączyła wielki plazmowy telewizor. Wszystko tu było takie wielkie, nawet lodówka. Zamiast zwykłej otwieranej przez jedne drzwiczki, miała dwie. Wszystko było albo o dwa razy większe albo posiadało coś podwójnie. Czuła, że nim się obejrzy, się przystosuje. Niespodziewanie usłyszała dzwonek do drzwi. Podbiegła zobaczyć kto to.

- Widzę cię!- pomachał do okna Logan. Natychmiast mu otworzyła. Niósł talerz z kruchymi ciasteczkami.

- Proszę sąsiedzie.- wpuściła go do środka.

- Dziękuję. Jesteś tu nowa i pomyślałem, że przywitam sąsiadkę czymś słodkim i kokosowym.

- Uwielbiam kokosy. Sam piekłeś?

- Przecież nie umiem piec ciastek.- zaśmiał się sam z siebie. Przeszli do kuchni.- I jak ci się tu mieszka?

- Nie mogłam zasnąć z wrażenia.

- Hmm… zaraz będę musiał iść. Mamy dużo pracy.

- Szkoda…- zasmuciła się.

- Ale mam jeszcze pięć minutek.- wstał po szklankę. Gdy się podniósł, uderzył nosem o kant szafki ściennej.- Ach!- złapał się na nos. Marla podeszła do niego.

- Nic ci nie jest?- zmartwiła się.

- Tylko się walnąłem. Zapomniałem, że tu jest w ogóle jakaś szafka.

- No chodź…- pocałowała go w obolały nos, a potem przyłożyła mu paczkę zimnego mięsa w to miejsce. Logan odłożył po chwili mięso do lodówki i jeszcze raz delikatnie dotknął nosa. Było już o wiele lepiej.- Mam się tobą zaopiekować?- spytała nie oczekując odpowiedzi. Pocałowała go w usta. Nie spodziewała się jego reakcji. Złapał ją za ręce i delikatnie odsunął od siebie.

- Muszę już iść.- wyszedł szybko z mieszkania. Marla nie potrafiła zrozumieć tego co zrobił. Wydało jej się to dziwne.

Logan wrócił do domu. Kendall przyjrzał mu się.

- Co ci się stało w twarz?- spytał.

- Walnąłem się w nos. Widać?

- Taką czerwoną kreskę masz…- odpowiedział.

- A no byłem u Marli i…

- Dziewczyna go bije! Ha, ha!- zaśmiał się Carlos.

- Jedziemy czy nie?- zmienił temat brunet.

- Bo się spóźnimy!- pospieszył ich James.

Marla nie miała co ze sobą zrobić kiedy wróciła z pracy. Dała cynk Lucy, że zaraz będzie u niej. Pierwszy raz pukała do tych drzwi. Kiedy je otworzyła, Lucy siedziała nad paczkami. Było jasne, że przenosi się do Diany. Marla podeszła i pomogła spakować ostatnią paczkę.

- Zostaw te pudła. Jason je będzie dźwigał.- wypuściła powietrze.

- A jednak skorzystałaś z propozycji.

- Tak będzie najwygodniej dla wszystkich. Zastanawiałam się w nocy, z którą z nich zamieszkać. Łatwo nie było. Diana jest fajna, a z Camille dawno się nie widziałam. Jednak ostatnio zbliżyłam się do Diany, więc postanowiłam. A co tam u ciebie?

- Zaczynam podejrzewać, że Logan wystraszył się tego, że powiedziałam mu o tym, że jestem dziewicą.

- Dlaczego?- zaciekawiła się.

- Ostatnio jest taki mało czuły, trzyma mnie na dystans. A dzisiaj jak go pocałowałam to odsunął mnie od siebie. On tak nigdy nie reagował. I myślę, że to właśnie przez to.

- Tylko nie mów mu tego prosto w twarz. To są mężczyźni, oni myślą inaczej. Dam ci radę. Przekonaj go do siebie.

- Jak?

- Musisz mu pokazać, że jesteś pewna swego i wiesz czego chcesz jeśli tego chcesz oczywiście…

- Tak.- kiwnęła głową.

- To świetnie. Musisz być kokieteryjna, uwodzić spojrzeniem i każdym gestem. Na Jamesa działa.- uśmiechnęła się.- Wracając… Spraw żeby mu było gorąco na twój widok, prowokuj go.

- Prowokuj?- powtórzyła niepewnie.

- No wiesz… zalotne poprawianie włosów, bliższe podejście, seksowna gra. A najlepiej to podrasowanie wyglądu na bardziej uwodzicielski. Tobie niczego nie brakuje, ale powinnaś pokazać trochę więcej swoich atutów. Mówię ci. Złapie się na to jak nic.

- Myślisz?

- Ja mogę ci pomóc. Możesz oczywiście kupić coś nowego, a w starych ciuchach nie zakrywaj się jak zakonnica. Patrz. Masz koszulę zapiętą pod samą szyję.

- Mam odpięty jeden guzik.- wtrąciła.

- To za mało. Pokaż trochę piersi. Nie ma się czego wstydzić, wyglądasz świetnie.

- Nie wstydzę się, po prostu tak już się ubieram.

- Nie chcę zmienią twojego imagu. Tylko go podrasuj. A kiedy dojdzie już coś do czegoś… wiesz jak się ubrać w tę noc, o której marzysz?

- Nie wiem… jeszcze nie myślałam o tym. Nie mam zaprogramowane żeby natychmiast wskoczyć mu do łóżka.- zmarszczyła brwi. Nie chciała przerywać Lucy, bo widziała jak się nakręciła i trochę ją to śmieszyło.

- Najlepiej coś co można szybko ściągnąć. A jeśli chodzi o bieliznę…

- Wystarczy.- zaśmiała się.- Zrozumiałam.

- Pamiętaj. To czego potrzebujesz to już masz.- rozmawiały jeszcze długi czas.

Marla postanowiła posłuchać Lucy. Pomyślała, że James musi być ogromnym szczęściarzem jeśli ma taką dziewczynę jak ona. Poszła do łazienki i zaakcentowała bardziej swój makijaż. Poprawiła też fryzurę. Przeszukała szafę. Znalazła na samym końcu granatową sukienkę, którą zazwyczaj jak już ją założyła raz na jakiś czas to tylko z żakietem, ponieważ miał za duży dekolt, przynajmniej jej się tak wydawało. Sukienka sięgała prawie do kolan i była na dole rozkloszowana. Pomyślała, że idealnie będą do tego pasować czerwone szpilki. Poperfumowała się, a następnie zadzwoniła do Logana pytając czy jest w domu. Na jej szczęście tak było. Podekscytowana i pewna siebie chciała zapukać do ich drzwi. Nie zdążyła, bo Kendall i James właśnie wychodzili. Byli pod wrażeniem jej wyglądu.

- Gdzieś się wybierasz?- spytał Kendall.

- Nigdzie. Nie mogę sobie paradować w takich ubraniach po ulicy?- spytała.

- Oczywiście, że możesz.- odpowiedział.

- Świetnie wyglądasz.- skomplementował James.- Kendall, chodź już.

Marla weszła do środka. Carlos stał się prawie niewidoczny, ponieważ siedział na schodach zapatrzony w laptopa. Gdyby nie jego wyrazista koszulka, nie zauważyłaby go. Logan robił kanapki.

- Hendi?- Logan usłyszał jej wołanie. Szybko odwrócił głowę, bo jeszcze nigdy nikt tak do niego nie powiedział. W momencie kiedy zobaczył dziewczynę, nóż, którym smarował chleb, wyślizgnął mu się z ręki. Przełknął ślinę i podniósł nożyk. Kanapki przestały go nagle interesować. Marla udała, że nie ma Carlosa w tym pomieszczeniu, nie przejęła się jego obecnością.- Masło.

- Co?- zapytał wyrwany z rozmyślań. Spojrzał w dół.- A, tak.- chciał złapać za ściereczkę, ale szatynka była szybsza. Wzięła ją do ręki i specjalnie schyliła się na lekko zgiętych kolanach odwrócona od niego zmywając masło z posadzki. Logan nie mógł się powstrzymać żeby nie spojrzeć na jej postawę. Zaczął jeździć paznokciem po blacie. Marla podniosła się delikatnie i poprawiła zalotnie włosy. Podeszła do niego, aby odłożyć ścierkę lecz zrobiła to w taki sposób, że położyła ją za jego plecami żeby zbliżyć do niego swoje piersi. Logan przegryzł wargę i podniósł wzrok do góry kiedy maksymalnie się do niego zbliżyła. Poprawił kołnierzyk od koszuli.- Czujesz jak tu gorąco?- udało mu się wyminąć jej ciało. Podszedł do okna i je otworzył.

- Coś się stało?- stanęła za nim mówiąc przyciszonym głosem do jego ucha.

- Nie, nie. Wszystko jest ok. Po prostu ładnie wyglądasz.- powiedział patrząc w okno. Próbował się skoncentrować, ale czuł jej ciepły oddech na ramieniu. Skradła mu buziaka w policzek. Logan lekko przechylił głowę. Zamknął na chwilę oczy. Odwrócił się i posłał jej krótkiego cmoka na usta.- Muszę iść do łazienki.- znów ją wyminął. W dodatku poszedł do łazienki na górze, choć na dole miał bliżej. Carlos obejrzał się za nim, bo prawie go kopnął gdy korzystał z Internetu. Jednak zaśmiał się do siebie pod nosem. Marla podeszła do niego.

- Carlos? Czy ja robię coś nie tak?- spytała szepcąc.

- Dziewczyno, on cię zjada wzrokiem.- podniósł nos znad urządzenia.

- To o co chodzi?

- Myślę, że ty wiesz o co chodzi. Słyszałem przez przypadek co powiedziałaś Loganowi w szpitalu. Spokojnie, nikt się nie dowie.- dodał szybko.

- Czyli on się boi? Wystraszyłam go, tak?

- Nie…- machnął ręką.- Niestety muszę zgodzić się z Jamesem. Logan to zbok i ma niegrzeczne myśli. Zjawiasz się wyglądając jak do zjedzenia i wpada w szał. On się powstrzymuje, a ty go kusisz. Niektórzy faceci wtedy wolą się odsunąć na bok, bo nie wiedzą czy dziewczyna tego chce i czy jest gotowa. A Logan najwyraźniej boi się tylko o to zapytać. On szaleje za tobą, widzę to stąd. Wygląda na to, że nie chce się narzucać. Zbok, ale kulturalny.- uśmiechnął się.

- Przecież nie zrobi mi krzywdy. Czy on jest ślepy? Weź z nim porozmawiaj.- poprosiła go.

- Co? Ja? Nie wiem czy to dobry pomysł…- podrapał się po głowie.

- Daj mu tylko do zrozumienia, że…- w tej chwili drzwi od łazienki się otworzyły.

- Wyjdź na zewnątrz.- szepnął Carlos.- Spróbuję.- puścił oczko.- Daj mi trzy minuty i wejdź z powrotem.- dziewczyna po cichu wyszła na taras.

Usiadła w swojej kreacji na tarasie. Spojrzała w czystą taflę wody w basenie gdzie odbijały się promienie słoneczne. Czas dłużył się jej niemiłosiernie. Nie wiedziała jak Carlos otworzy mu oczy, ale w tym momencie jej los był w jego rękach. Po trzech nieznośnie długich minutach Marla chciała wstać. Nie zrobiła tego, ponieważ Logan przyszedł na taras z dwoma szklankami napoju w rękach. Podaj jej jedną i usiadł obok niej.

- Musiałam się przewietrzyć. Tam rzeczywiście było strasznie gorąco.

- Słuchaj…- podrapał się w policzek małym palcem gdy postawił szklanki.- Tak sobie pomyślałem, że może dasz się zaprosić na kolację.

- Bardzo chętnie.- siorbnęła soku.- Gdzie i kiedy?

- Jutro.- spojrzał jej głęboko w oczy.- Tylko ty i ja, u mnie o dwudziestej. Przygotuję coś dobrego.- mówił to tak pewnie, jednak dało się wykryć delikatne przejęcie.- Co ty na to?- czekał na jej odpowiedź ze spleconymi palcami u rąk. Marla nie wiedziała co Carlos mu powiedział, ale najwyraźniej poskutkowało.

- Nie mogę się doczekać.- schowała wstydliwy uśmieszek gdy piła sok. Zbliżyli się do siebie składając pocałunek na swoich ustach.

Rozmawiali jeszcze godzinę o rzeczach przeróżnych. Marla musiała się potem zbierać na spotkanie w agencji Cascade. Teraz nie miała na to ochoty i wolała zostać z chłopakiem. Jednak taka jest praca, są pewne wyrzeczenia.

Wieczorem James i Kendall wrócili z Palmwoods. Logan i Carlos zagapili się patrząc w laptopa. James zaciekawiony spojrzał Carlosowi przez ramię. Szatyn zobaczył na swojej tablicy na Twitterze przesłane zdjęcie ze szpitala, które wtedy zrobił.

- Miałeś tego nie wstawiać!- krzyknął strasząc siedzącego z przodu Carlosa i Logana. Aż podskoczyli z wrażenia.

- Powiedziałem, że wstawię po fakcie. No patrz jak świetnie wyglądasz.- wyszczerzył się.- Nawet na łóżku szpitalnym robisz wraże…- nie dokończył, bo James rzucił się na niego. Ten mu się wyrwał i zaczął uciekać. W końcu dorwał go na podłodze i szarpał. Carlos bronił się oraz śmiał jednocześnie. To nie była prawdziwa bójka tylko zwykła szarpanina.

- Wstawię twoje zdjęcie z imprezy jak udajesz psa!- powiedział Carlosowi o jego planie zemsty.

- Spróbuj tylko!- zagroził mu leżąc głową na dywanie. Logan patrzył na nich śmiejąc się. Kendall przeszedł obok nich jakby to co robili było codziennością.

- Mógłbyś przynajmniej spojrzeć…- wtrącił Logan patrząc na zdjęcie Jamesa z kawałkiem gazy z bandażem na głowie i Carlosem, który swoją głową wszedł w połowę kadru.- Masz prawie pięć tysięcy komentarzy, a minął kwadrans.

- CO?- podniósł głowę James.

- Mój biedny James… żeby tylko wrócił do zdrowia. Albo to- Co mu się stało? Czy on żyje?- Logan czytał komentarze.- Kocham BTR. Kocham Jamesa. Co sobie zrobił? Ten kto mu to zrobił gorzko tego pożałuje. No chyba nie będziecie odpisywać jak to się stało? O! to jest the best!- uśmiechnął się Logan.- Marzę o byciu pielęgniarką żebym mogła zająć się takim seksownym pacjentem.

- Daj mi to.- szatyn podniósł laptopa z jego kolan. Na szybkiego przeleciał wzrokiem część ostatnich komentarzy uśmiechając się. Patrząc na taką troskę ze strony fanów, przestał się złościć. Zwrócił się do Carlosa.- Tym razem ci się upiekło, ale następnym razem mógłbyś uprzedzać. Kiedy Kendall znowu pojawił się w salonie, Logan przypomniał sobie coś ważnego.

- Ej! Słuchajcie mnie wszyscy.- zwrócił na siebie uwagę brunet.- Nie wiem jak to zrobicie, ale jutro macie się ulotnić do siódmej i nie wracać na noc.

- A co? Szykujesz bibę bez nas?- zapytał się podejrzliwie James.

- Spoko. Ja mam załatwione.- Carlos posłał mu porozumiewawcze spojrzenie. Kendall to zauważył i się domyślił.

- Da się załatwić.- blondyn klepnął przyjaciela po ramieniu.

- Dlaczego tak wszyscy patrzycie się na siebie dziwnie, a ja nie wiem o co chodzi?- zmrużył oczy James.

- Randkę mam.- uśmiechnął się Logan.

- Aaaa…- rozjaśniło go i klepnął się w czoło.- Jestem głupi.

- Raczej nieogarnięty.- poprawił Kendall.

- Co ty gadasz Kend?- wtrącił Carlos.- Przecież on jest głupi.- James spojrzał się na niego wzrokiem mordercy.- I do tego łatwo wyprowadzić go z równowagi.

- Chcesz jeszcze raz przekonać się na własnej skórze?- powoli odpuścił mówiąc na żarty.

- O niczym innym nie marzę.- wyszczerzył się złośliwie.

- Uspokójcie się- usiadł Kendall.

- Dobrze, mamo!- zaśmiał się Carlos.

* Czy Wy widzicie jaki mamy numer rozdziału? A wiecie co przepowiada ta liczba? Czy wiecie co wkrótce tu się może wydarzyć? Huehue If You know what I mean? :D

Przez chorobę nie mam głowy do trailerowania, cho c jest już ze mną lepiej. Pewnie jak to czytacie jestem w drodze do pracy albo już pracuję. Nie ma mnie dziś od 10 do 21, więc wieczorem odpiszę jak zawsze na niektóre komentarze ;)

Witam za to na pokładzie nową czytelniczkę Dark_bunny :* Podziwiam ją, bo nadrobiła tyle rozdziałów  w dość krótkim czasie z tego co domniemywam :)

Do środy :*

PS Czy widzieliście już odmienioną zakładkę z bohaterami? Jeśli nie to zapraszam ;)

PS PS Ludzie! Czy Wy widzicie to co ja? Czy mnie oczy nie mylą? To już 20 000 wyświetleń!!! Mam ochotę wykonać taniec szczęścia i nie przeszkadza mi to, że jestem chora! No szok! O wow!  Dziękuję <3