Rozdział 133

Marla biegła tak szybko jak tylko się dało, mimo tego, że piasek wsypujący się do jej sandałów spowalniał jej ruchy. Była świadkiem bardzo dziwnego zdarzenia, które musiała wyjaśnić. Widziała przed sobą tyle co nic. Była godzina zero trzynaście. Ciemność nie pozwoliła jej dostrzec, w którym kierunku uciekła Maya. Najbardziej prawdopodobne było, że wróciła do hotelu. Podbiegła z zadyszką do recepcji pytając się czy nie przechodziła tędy ich masażystka. Kobieta wskazała jej drogę , którą poszła.

Spowolniła kroku. Drzwi od ośrodka spa były lekko uchylone. Weszła do środka najciszej jak tylko się dało. We wnętrzu panowały egipskie ciemności. Szatynka zlękła się. Po omacku szukała włącznika światła. Potknęła się o jakiś stolik robiąc przy tym znaczny hałas. Skrzywiła się zaciskając usta. Chciała podnieść przewaloną rzecz, lecz pomyślała, że zrobiłaby jeszcze większy hałas i zostawiła to tak jak jest.

- Natalie?- zawołała.- Maya! Wiem, że tu jesteś.

- Nie da się nie słyszeć.- rozbrzmiał głos brunetki. Marla usłyszała pstryknięcie i w pomieszczeniu rozjaśniło się. Szatynka zmrużyła oczy, bo jej źrenice były przyzwyczajone do ciemności przez jakiś czas.

- Co to miało znaczyć tam na plaży?- zaczęła od sedna.

- Twój ukochany cię zdradza.- powiedziała.

- Co ty mówisz?!- założyła ręce.

- Nie mówił ci? Wasza podróż to była przykrywka. Przyjechał tu dla mnie, aby się ze mną spotkać. Kochamy się i nie rozdzielisz nas.

- Ty jesteś chora, wiesz? Myślisz, że ja ci w to uwierzę? Chyba sama wątpiłaś w to czy uda ci się wcisnąć mi ten kit. Jesteś śmieszna. Już nikt więcej nie uwierzy w twoje kłamstwa. Żal mi się robi jak na ciebie patrzę… 

- To nie patrz. Masz jakiś problem?- machnęła nonszalancko ręką.

- To chyba ty masz jakiś problem dziewczyno. Nie wiem po co ci była ta cała akcja . Chciałaś komuś coś udowodnić? Zemsty szukasz? Jesteś chora psychicznie?

- No tylko bez takich!- uniosła się.- Potrzebowałam drobnej rozrywki. Musiałam się odpłacić Loganowi za awanturę z szefem. A przede wszystkim zapomniało mi się jakie to było przyjemne denerwowanie cię.

- Ja się dziwię teraz, że w ogóle cię tu przyjęli. Powinnaś siedzieć w pace.

- Myślisz, że jesteś taka fajna, co?- zmroziła ją wzrokiem.- Myślisz, że możesz być ode mnie lepsza we wszystkim…

- Wcale tak nie myślę!- zaprzeczyła.- Więc ty jesteś po prostu zazdrosna.- olśniło ją.- Tylko po co mi czegoś zazdrościć? Uwierz mi, miałam więcej na głowie problemów przez ostatnie lata niż ty przez całe życie. Za co ty się gniewasz? Za to, że to mnie wybrali na stanowisko w Cascade zamiast ciebie? Że ja jestem z Loganem zamiast ciebie, choć z tego co kojarzę wcale go nie kochałaś, a chciałaś się tylko zabawić? Zastanów się poważnie nad sobą czego ty ode mnie chcesz, bo ja nie widzę racjonalnego powodu. A jeśli przez tę chwilę takiego nie znalazłaś, to odczep się od nas raz na zawsze. Już nawet nie wniosę skargi za twoje zachowanie tylko zniknij nam z oczu. Jasne? To tyle jeśli chodzi o mnie.- odwróciła się i wyszła. Nie chciała słyszeć od niej ani jednego słowa. Jak najszybciej chciała stąd zniknąć, zapomnieć o tym co się wydarzyło.

Opuściła hoteli wróciła na luau. Przyjaciele siedzieli przy stole namiętnie rozmawiając o tym incydencie. Zauważyła, że jej partnera nie było w pobliżu. Wszyscy jak jeden mąż żądali od niej jakiś wyjaśnień.

- Wszystko w porządku.- wyjaśniła.- To kolejna jej gierka. Nieudana i mam nadzieję, że ostatnia.

- To dobrze.- uspokoił się Kendall.

- A gdzie jest Logan?

- Poszedł cię szukać. Nie było cię w apartamencie, więc się wrócił tutaj myśląc, że może wróciłaś. Zobaczył, że cię nie ma, więc znowu gdzieś poszedł. Chyba na molo. Nie wiem, nie jestem pewien.

- Dzięki.- wstała.- Bawcie się dobrze. Ja raczej już nie wrócę.- pożegnała się z nimi.

Tak jak wspomniał Kendall, Marla poszła na molo. Już z daleka dało się zauważyć siedzącą tam postać. Z każdym krokiem upewniała się, że to on. Siedział tyłem. Patrzył w niebo na świecące gwiazdy. Przysiadła się do niego. Nie miała sił, aby coś powiedzieć. Po prostu oparła się na jego ramieniu. Brunet z subtelnym uśmiechem na twarzy objął ją.

- Wierzę tylko tobie.- odezwała się po jakimś czasie.- Przecież nie mógłbyś…

- Oczywiście, że nie.

- Cieszę się.- ziewnęła.

- Jesteś zmęczona?- spytał.

- Trochę…- położyła głowę na jego nogach. Rozłożyła się wygodnie. Zamknęła oczy.- Kocham cię.

- Ja też cię kocham.- muskał ją po włosach.

- Nie głaszcz mnie, bo zasnę tutaj.- położyła rękę na jego kolanie.

- To śpij.- odparł. Po chwili zaczął nucić jakąś wolną melodyjkę.

- Proszę, nie.- uśmiechnęła się. Zakryła twarz dłońmi.- Naprawdę chcesz mnie to uśpić?- nic nie odpowiedział. Wciąż kontynuował swą piosenkę.

Marla obudziła się w hotelowym łóżku. Chciała spojrzeć na swój zegarek, ale nie mogła go znaleźć. Zastanawiała się jak mogła tak po prostu zasnąć na dworze, na jego nogach i jeszcze nie obudzić się gdy niósł ją do apartamentu. Musiało wyglądać to zabawnie. Być może te wszystkie wrażenia z ostatnich dni ją tak wycieńczyły. Przewróciła się na bok. Logan również spał jak zabity. Uśmiechnęła się lekko, zamknęła oczy i czekała aż znów znuży ją sen.






* Dzisiaj krótko, ale przynajmniej wyjaśniła się sprawa z Mayą? A może wcale się nie wyjaśniła? Zostały jeszcze 2 rozdziały pobytu na Hawajach. Co może się jeszcze wydarzyć? Nawet ja tego nie wiem... No dobra, żartowałam. Wiem :D Ale nie powiem :D
Chciałabym się podzielić z Wami pewną informacją. Wczoraj świat zobaczył moje nowe dzieło. Pewnie wiecie, że kocham Pretty Little Liars. Będę tam pisać opowiadanie z bohaterami tego serialu. Jeśli ktoś jest zainteresowany lub po prostu ciekawy to zapraszam na THE VIVCTIMS OF FREEDOM

PS Zmiana w moim snapchacie. Przez własną głupotę... Jestem: marlaoli