Rozdział 3

Myślała, że zapadnie się po ziemię zanim tam dojdzie. Czuła wiele emocji na raz, i te dobre, i te złe. Przede wszystkim doświadczała dyskomfortu oraz poczucia, że to co robi jest sprzeczne z nią samą. Jej koleżanka kazała jej nie wchodzić od razu tylko zaczekać chwilę. Camille zapukała do ich drzwi, a ona instynktownie chciała stąd uciec, ale nogi jej zmiękły ze strachu. Było już za późno, bo drzwi się otworzyły. W nich stanął Kendall.

- Cześć Camille.- uśmiechnął się do niej. Potem spojrzał na dziewczynę w przylizanym warkoczu. Jego wcześniejszy uśmiech nie zniknął z twarzy, lecz zrobił się trochę drętwy. Potem zrobił wrażenie, że nic mu to nie przeszkadza. Zanim się odezwał, ubiegła go Camille.

- Hej. To jest moja nowa koleżanka, Marla. To właśnie jej grupa z Anglii przyleciała do nas. Marla bardzo chciałaby was poznać, bo jest waszą fanką, a ja jej obiecałam, że się poznacie.

- Jasne. Wejdźcie.

Dziewczyny weszły do środka wielkiego mieszkania przepełnionego męską technologią i sprzętem. Głównym punktem pomieszczenia były piłkarzyki. Na ścianie w salonie widniał wielki plazmowy telewizor z kinem domowym i playstation. Po prawej znajdowała się żółta zjeżdżalnia. Wśród jasnoniebieskich ścian pełno było ich wspólnych zdjęć. A kuchnia wydawała się najbardziej zadbanym pomieszczeniem w domu.

- Chłopaki! Chodźcie tu wszyscy, szybko!- Kendall zawołał przyjaciół, którzy natychmiast opuścili swoje pokoje. Jakby w rzędzie piosenkarze ustawili się obok zielonookiego blondyna zaczynając od Carlosa, potem Logana, a na końcu Jamesa.- Chłopaki, to jest Marla. Jest naszą fanką, przyleciała z tego konkursu, wiecie. Marla nie wierzyła, że stoi tak blisko nich. Z brązowookiego Carlosa nie schodził szczery uśmiech. Logan przyglądał się jej miną badacza i lekko podrapał się po orzechowych włosach delikatnie się uśmiechając, a największe ciacho James próbował wymusić z siebie jakiś ruch, bo samemu przeszkadzało mu to, że stał jak drążek.

- Cześć.- powiedzieli jednym głosem.

- Hej.- odpowiedziała im miękkim głosem. Atmosfera zrobiła się dziwna, więc Kendall zaprosił je do stołu kiedy sam poszedł na chwile do kuchni.- Rozmowa przemijała nawet sympatycznie. Niestety nie czuła się wcale lepiej. Nie wiedziała, co chłopaki z Big Time Rush o niej myślą, lecz przeczuwała, że Kendall już pogodził się z tym jak wygląda i nie robi na nim to wrażenia. Carlos zadawał jej pytania jak jest w Wielkiej Brytanii, więc chyba też mu nie przeszkadzało to jak wygląda. Zatem czuła się trochę skrępowana przy Loganie, bo nieustannie ją obserwował. Nie po całości, lecz ciągle zerkał jej w oczy jakby chciał coś ciekawego w nich znaleźć. Najgorsze wrażenie spowodowała na Jamesie. On najmniej był zainteresowany rozmową. Patrzył się na mnie z delikatnym niesmakiem. Czasami potakiwał głową gdy się coś o niego pytano. Camille dawała jej wsparcia i pewności siebie. Gdyby ją zostawiła, nie wiedziałaby, co ma zrobić i jak się zachować.

- Tak się cieszę, że mogłam was poznać. To było dla mnie ważne. Głupio mi teraz zadawać to pytanie, ale czy mogłabym prosić was o autografy?- wyjęła przyszykowaną wcześniej kartkę z torebeczki. Była to pomniejszona wersja plakatu z ich najnowszej trzeciej płyty. Każdy z nich z przyjemnością to uczynił. Piękna brunetka uściskała Logana na pożegnanie i razem z Marlą wróciły do mieszkania Camille.

- No i jak?- zapytała od razu po tym jak zamknęła drzwi.

- Było super… tylko James.

- O niego się nie martw. Damy sobie z nim radę.

- Nie wierzę, że mógłby teraz pokochać kogoś takiego jak ja. Ach! Możesz już ze mnie to zmyć?

- No niestety nie. Musisz chodzić w tym do wieczora.

- Świetnie… czy spotka mnie coś gorszego jeszcze dzisiaj? A! Właśnie. Twój chłopak, Cam… Mogę ci mówić Cam?- przytaknęła uśmiechając się.- Nie wiem czy zauważyłaś, ale twój chłopak ciągle się na mnie gapił? O co mogło mu chodzić? No bo przecież nie wyglądam na atrakcyjną.

- Nie mam pojęcia, ale wiem, że na pewno nie obgadywał cię w myślach. Logan jest tolerancyjny. Wiesz… niedługo muszę wyjść, więc przyjdź do mnie o ósmej przed kolacją to ci to zmyję. I od razu umówmy się, że o dziewiątej rano będziesz przychodzić do mnie. Ok?

-  Tak najbardziej będzie mi pasowało. Nagrania zaczynam z samego rana o siódmej i tak codziennie, ale nie zdążę do dziewiątej tu wrócić. Będziesz mi musiała dać te dwadzieścia minut.- Cam pokręciła porozumiewawczo głową.- Ok. No to na razie.- zamknęła za sobą drzwi myśląc o tym, że codziennie będzie musiała męczyć się w tym po jakieś dziesięć godzin w zamian za spotkania z miłością jej życia.

Marla wyszła na zewnątrz do Diany gdzie każdy już obgadał ją za plecami. Nie mogła jej powiedzieć całej prawdy, musiała coś wymyślić. To druga osoba, z którą do tej pory może normalnie porozmawiać. Tylko jak ona zareaguje jak ją zobaczy? Chciała to sprawdzić. Przysiadła się do stolika gdzie samotnie piła koktajl.

- Cześć.- powiedziała do blondynki.

- Cześć.- odpowiedziała sucho.- Mogę ci w czymś pomóc?

- Czyli naprawdę nie poznajesz mnie?- humor jej się od razu poprawił.

- A powinnam?

- To ja, Marla. Jestem w charakteryzacji.- pisnęła. Dziewczyna przyjrzała jej się dokładniej, spojrzała w o jej brązowe oczy i przyłożyła sobie rękę do ust z wrażenia. Teraz ją poznała, ale nie wiedziała czy byłaby w stanie gdyby jej tego nie powiedziała.

- O mój Boże. To ty? Dlaczego wyglądasz tak strasznie?

- Ciiiii.- uspokoiła ją.- Cicho. Nikt nie może się dowiedzieć, że ja to ja, ok?- przytaknęła bez wahania. I tak nie miałaby komu tego wyznać. Miały tylko siebie.- Możliwe, że dostanę propozycję zagrania w odcinku jakiegoś filmu…nie pamiętam tytułu. Musiałabym zagrać brzydulę.

- Ale jak tak szybko udało ci się coś załatwić?

- Nie wiem. Przypadkiem spotkałam kogoś z branży i powiedział, żebym przyszła na casting. Jest jutro, a dziś, ta Camille, którą poznałyśmy, zrobiła mi tę charakteryzację.

- Wow. Musisz mi wszystko opowiedzieć.