Rozdział 165

Carlos tępo patrzył się w wyświetlacz swojego iPhone’a. To, co przeczytał zupełnie nim wstrząsnęło. Nie spodziewał się tego. Jego głowę zaśmiecało teraz setki myśli. Nie wiedział co zrobić. Jeszcze raz odczytał tę wiadomość: Carlos, jak mogłeś mi to zrobić? Jesteś egocentryczną świnią skoro zostawiasz mnie i nasze dziecko, które jest w drodze. Szkoda, że musisz dowiadywać się tego w taki sposób… Nie tak wyobrażał sobie ten dzień. I co ma teraz zrobić? Jak ma się zachować? Nie może przecież jej z tym samą zostawić. Musi wracać do LA i z nią porozmawiać. Zastanawiał się jak powiedzieć o tym Lily. Wszystko schrzaniło się w przeciągu minuty. Po chwilo pożałował, że odczytał to. Jednak po kilku kolejnych westchnieniach stwierdził, że mimo wszystko sprawiedliwie będzie żeby się o tym dowiedziała.

- Hej, skarbie.- uśmiechnął się gdy ta otworzyła oczy.

- Witaj.- pocałowała go w ramię.- Jak się spało?

- Fantastycznie.

- Coś się stało? Wyglądasz jakbyś dowiedział się o czymś strasznym.

- Nieee, nic się nie stało. Po prostu będę musiał wrócić do LA i załatwić kilka spraw.

- Czyli jednak coś się stało.- zmartwiła się.- Powiedz mi. Chcę wiedzieć. Nie okłamuj mnie.

- Jak chcesz. Nie zasługujesz na to, ale sprawa jest skomplikowana. Sam dowiedziałem się przed chwilą. Tylko proszę, zrozum mnie…- wziął głębszy wdech.- Alexa spodziewa się mojego dziecka.- po tych słowach nastała cisza. Lily nic nie powiedziała tylko wstała i poszła do łazienki. Nie wiedział jak to odebrać. Słyszał jak woda leci z prysznica, a potem cisza. Pół godziny później wyszła i ubrała się.

- Dlaczego się nie zbierasz?- spytała gdy ten nadal leżał w łóżku.

- Co ty robisz?

- Lecę z tobą do Los Angeles.- odpowiedziała wyciągając torbę.- Na jakiś czas zatrzymam się w hotelu. Ja nie będę mówić ci co masz robić. Nie skomentuję tego co mi powiedziałeś. Dam ci trochę czasu, abyś na miejscu mógł podjąć decyzję.

- Nigdy nie widziałem bardziej wyrozumiałej kobiety od ciebie.- podniósł się z łóżka.

- Ja po prostu zdaję sobie sprawę z powagi sytuacji. Zbierz się. Zaraz zabukuję bilety w Internecie.

James otworzył Marli drzwi i zaprosił do środka. Skierowali się do kuchni. Szatyn zaparzył kawę i podał ją w filiżance przyjaciółce. Dziewczyna odwróciła głowę, aby spojrzeć na schody. Nadal nic. Nadal cisza. Bardzo ją to zmartwiło.

- Czy ona w ogóle wychodzi z sypialni?

- Tylko rano przyszła na dół w marnym stanie. Napiła się wody, poszła do łazienki i znów się zamknęła. Słowem się nie odezwała.

- Jezu, jak mi jej szkoda.

- Przez to wszystko strasznie mi się tu mieszka. Słyszałem w nocy jak płacze. I nawet nic nie je. Nie wiem ile potrwa taki stan.

- Dobrze, że przynajmniej czuwasz tutaj nad nią.

- Staram się jak mogę.- odpowiedział.- Ale teraz muszę iść do pracy. Może tobie uda ci się coś wskórać.- odszedł wcześniej klepiąc ją po ramieniu. Kiedy wyszedł, Marla poszła na górę.

- Alexa?- zapukała do drzwi.- To ja. Lex? Otwórz drzwi.

- Zostawcie mnie wszyscy w spokoju!

- Ja wiem, że cierpisz, ale w takich sytuacjach zamykanie się w pokoju nie jest dobrym rozwiązaniem.

- Co ty możesz o tym wiedzieć?- spytała głośniej.

- A myślisz jak ja się czułam kiedy Logan mnie rzucił? Nie pamiętasz mojej afery łóżkowej z Jamesem?- nie odpowiedziała.- Czułam się jakby ktoś mi wyrwał serce z piersi, pociął, zdeptał, wygniótł w ręce, a następnie włożył na miejsce. Ryczałam całą noc opychając się z Lucy wszystkim co znalazłyśmy w lodówce, wylałam rzekę łez. Nadal uważasz, że cię nie rozumiem? Albo James?- po tych słowach zamek w drzwiach się przekręcił. Marla ucieszyła się w duchu. Blondynka była w strasznym stanie. Marla przytuliła ją mocno.- Nie płacz.

- Jak mam nie płakać? Ja go kocham! Wszystko bym dla niego zrobiła! Wszystko!- otarła oczy. Zrzuciła stos chusteczek z łóżka żeby zrobić jej miejsce.

- Wiem. Musisz coś zjeść. Podobno od wczoraj nic nie zjadłaś…

- W moim stanie to niedopuszczalne.- stwierdziła.

- No właśnie… co?- zdziwiła się.

- Skoro wiadomość o ciąży mu nie przemówi do rozsądku to nie wiem co wtedy zrobię.- pociągnęła nosem.

- Jesteś w ciąży?- chciała się cieszyć, ale w tej sytuacji nie umiała tego okazać.- Moje gratulacje.

- Proszę… nie mów teraz nikomu. Nawet Loganowi, proszę.

- Jak chcesz. Wiesz, że na mnie można polegać. Ale w tym stanie nie możesz tak robić. Chodź ze mną na dół. Przygotuję ci coś do jedzenia. Musisz teraz o siebie dbać.

- Ok…- dała się zaprowadzić.

W ciągu godziny sporo zjadła, wyciszyła się i rozmawiała z Marlą. Była jej wdzięczna za to, że teraz jest przy niej i pomogła się ogarnąć. Gdyby nie ona, nadal leżałaby zaryczana na łóżku wdychając zapach pościeli, na której jeszcze tak niedawno spali razem zupełnie szczęśliwi. Jak mogła nie przewidzieć tego? Owszem, od wyjazdu Collins bywał nieobecny, ale nie przeczuwała takiego numeru. Pomyślała, że gdy spotka Lil to wydrapie jej oczy. Kiedy gadały w salonie, usłyszały jak drzwi wejściowe się otwierają. Myślały, że to James, więc się nie podnosiły. Jednak potem okazało się, że to Carlos. Gdy Marla go zobaczyła, szturchnęła przyjaciółkę, która siedziała tyłem.

- Carlos!- podniosła się.- Mamy sobie dużo do wytłumaczenia.

- To może ja już pójdę.- Marla szybko się ulotniła.

- Masz mi coś do powiedzenia?- kontynuowała gdy szatynka wyszła.

- Przykro mi.

- Tobie jest przykro? To mi jest przykro!- wydarła się.- Jak mogłeś tak po prostu do niej uciec? Niby jak ja miałam się dowiedzieć o tym, co?

- Nie planowałem tego. Nie chciałem cię skrzywdzić. Kiedy otrzymałem wiadomość, mój mózg i serce eksplodowało. Nie wiem teraz co myśleć i czuć.

- Kochasz ją?- założyła ręce.

- Tak, ale ciebie też kocham.

- Bycie bigamistą nie wchodzi w grę.- wykpiła go.

- Wiem…

- Wiesz jak ja się czuję? Gorzej niż porzucony śmieć! Chcesz zmarnować te lata, te spędzone wspólnie chwile? Nie pamiętasz już jak mi mówiłeś, że jestem tą jedyną i świata po za mną nie widzisz? Jak klękałeś na kolanach za pierwszym razem kiedy mi się oświadczałeś, a potem jak błagałeś o wybaczenie kiedy mnie z tą szmatą zdradziłeś?

- Wiem, że jesteś na mnie zła, ale teraz nie mogę być z tobą. Muszę to sobie poukładać.

- Co sobie poukładać?! Będziesz ojcem! Co masz zamiar z tym zrobić? Zostawisz mnie z tym?

- Nie zostawię, ale nie potrafię… Ja wezmę odpowiedzialność za te dziecko. Będę na nie płacić…

- No nie wierzę!- złapała się za głowę.- Czyli, że skreślasz ten związek?

- Ja po prostu chcę ci powiedzieć, że cię z tym nie zostawię samej. Daj mi czas. Ja naprawdę nie wiem co teraz mam zrobić. Nie podejmę decyzji w przeciągu kilku minut!

- Carlos. Wiesz, że kocham cię jak nigdy.- przybliżyła się.- Wszystko dla ciebie zrobię. Mogę to udowodnić.

- Jak?

- Wróć do mnie, a wybaczę ci zdradę. Nie wyobrażam sobie życia bez ciebie. Będziemy ty i ja i nasze dziecko. Żyć razem długo i szczęśliwie. Tylko zostaw ją…- pogładziła go po policzku. On odsunął się.

- Nie… nie wiem.- pokręcił głową. Pomyślał, że już lepiej żeby go wyzwała do diabłów i już nigdy nie chciała widzieć na oczy, ale ona jest gotowa mu przebaczyć. To bardziej komplikuje sprawę. Jego głowa pękała od nadmiaru myśli. W jej spojrzeniu było coś niepokojącego. Coś innego. Czyżby naprawdę była w stanie posunąć się do wszystkiego? Musiał wyjść, pomyśleć o tym sam. Odwrócił się na pięcie.

- Carlos!- zawołała go.

- Muszę pobyć teraz sam!- trzasnął drzwiami.

Marla tymczasem rozmawiała z Loganem o tym, że Carlos wrócił. Martwiła się jak skończy się ta ostra rozmowa. Nagle ktoś zapukał do drzwi. Marla podbiegła do nich i otworzyła. Zupełnie się jej nie spodziewała. Bez słowa wpuściła ją do środka. Logan na jej widok uniósł brwi.

- Lily?- podniósł się.- Co ty tutaj robisz?

- Możemy porozmawiać?- spytała.

- Zdajesz sobie sprawę jaka jest sytuacja?- Marla miała do niej żal.

- Czyli jednak nie odesłałaś go do domu…- pomyślał na głos.

- Odesłałam, na początku. No, ale tak wyszło. Nie wiem co robić. Nie chcę rozbijać małżeństwa, ale Carlos powiedział mi, że mnie kocha. I co ja mam zrobić?

- Dokładnie wiesz jaka jest sytuacja.

- No wiem. Carlos zostanie ojcem, a nie chcę żeby…

- Co?- przerwał jej Logan.- Alexa jest w ciąży?

- Cicho tylko.- powiedziała Marla.- Alexa poprosiła o dyskrecję. Na szczęście nie ode mnie się dowiedziałeś.

- Kontakt mój i Alexy w tym stanie chyba nie byłby na miejscu, nie chciałabym jej zaszkodzić. Jakbyście tylko mogli powiedzieć jej jedno. Zaakceptuję fakt jeśli Carlos wróci do żony i zniknę raz na zawsze, choć nie wiem czy przeżyje kolejny cios w serce, ale jeśli nie będzie chciał do niej wrócić to…

- To co?- spytała.

- To Carlos zamieszka ze mną w Georgii...






* No hejeczki. Jestem szczęśliwa, bo w końcu mogę nacieszyć się wakacjami. Nie mam już nic na głowie, a do pracy chodzę tylko w weekendy, więc nie będziecie długo czekać na moją aktywność na Waszych blogach ;)
Na chwilę wszystko kręci się wokół Carlosa, ale to minie. Był James, teraz Carlos... zobaczymy kto następny :D Na koniec CYBER INFO :D

Kriszu ma nowego bloga, więc możecie wbijać TUTAJ! Zapłacił mi za rozgłos, wydał całą swoją miesięczną wypłatę, więc reklamuję z... czystego....serca :D Polecam, Ewa Wachowicz ^^

Żart. Nic mi nie zapłacił Żyd...smuteczeq :(