Rozdział 170

James chciał jak każdego dnia zajść po Jennifer i zabrać ją do agencji. Z uśmiechem na twarzy kroczył szcześliwie do uroczej sąsiadki. Zapukał do drzwi czekając aż mu otworzy.  Zawsze zjawiała się w przeciągu minuty. Jednak nie dzisiaj. Zapukał jeszcze raz, potem nacisnął dzownek. Nic. Nie było jej w domu. Szatyn był zdziwiony, że wolała sama pojechać do pracy i to tak wcześnie jeszcze. Jej samochodu tez nie było. Pomyślał, że może miala ważną sprawę do załatwienia albo musiała być wcześniej w pracy. Wsiadł do auta i pojechał jak zawsze tą samą drogą. Na sygnalizacji zapaliło się czerwone światło. W trakcie czekania rozejrzał się po okolicy. Coś przykuło jego uwagę. Samochód Jenn, rejestracja się zgadzała. Musiała być gdzieś tutaj. Gdy rozbłysło zielone światło, model zakręcił i zatrzymał się na tym samym parkingu.
Jennifer wychodziła właśnie z przedszkola. Poprawiła torbę na swoim ramieniu i ruszyła do samochodu. Gdy spostrzegła kto przy nim stoi, zatrzymała się zaskoczona.

- James? Co ty tu robisz?
- To samo mógłbym spytać ciebie...
- W tym przedszkolu pracuję moja najlepsza przyjaciółka. Ma dziś urodziny i rozerwanie w swojej klasie...- wymusiła uśmiech.
- Właśnie. Ty mi nic nie mówiłaś o swoich znajomych. Poznałbym ich chętnie.
- No to może innym razem, bo teraz musimy jechać, prawda?
- Masz rację. No to do zobaczenia na miejscu.- wsiadł do swojego auta, a Jenn za nim.


Alexa nie spała dobrze tej nocy. Miała koszmary. Znów śniło jej się, że Carlos ją zostawi. Nadal miała takie przeczucia, że to się może stać. Stara się jak może, aby nadal utrzymało się ich małżeństwo. W dodatku nie jedna rzecz ją teraz martwi. Carlos właśnie wychodził z ich łazienki przepasany samym ręcznikiem. Alexa uśmiechnęła się.
- Co mi się tak przyglądasz, skarbie?- spytał.
- Tak seksownie wyglądasz... Mam na ciebie ochotę.
- Oj, wiesz, że bym chciał, ale teraz nie mogę. Spóźnię się do pracy.
- A czy wiesz, że nie odmawia się kobietom w ciąży?
- Ajajaj...- podszedł do niej. Pochylił się nad nią i namiętnie pocałował. Następnie odkleił się od niej i pogładził po włosach.- Gdy wrócę, obiecuję.- podszedł do szafki, aby się ubrać, a ona zawiedziona weszła do łazienki.


Mijały kolejne godziny a Alexa wariowała już siedząc w domu. Wyjście na zakupy to było tylko tymczasowe rozwiązanie. Szybko przeszło. Znów doskwierała jej samotność. Jamesa jeszcze nie ma. Pewnie znów siedzi gdzieś z Jennifer. Carlos powinien wkrótce wrócić, ale nie mogła czekać. Wzięła torebkę i postanowiła wybrać się do Marli, którą ostatnio zaniedbała z powodu swoich problemów.
Marla tymczasem korzystała razem z Jo ze swojego urlopu macierzyńskiego. Przesiadywały często ze sobą kiedy Logana i Kendalla nie było w domu. To, że były w ciąży w tym samym czasie jeszcze bardziej je do siebie zbliżyło i wzmocniło ich przyjaźń. Philip jest starszy od Chloe tylko o sześć dni.
- No mówię ci...- kontynuowała Jo.- Myślę, że Kendall coś przede mną ukrywa.
- Kendall? Nie mogę w to uwierzyć. Jeśli miałby coś ukrywać to cudzą tajemnicę. Przed tobą ich by nie miał.
- Tak myślisz?- wypiła łyk kawy.
- Pewnie znów kogoś kryje. No ile razy ze mną tak było?- zaśmiała się.
- Może faktycznie masz rację. Niepotrzebnie doszukuje się jakiś tajemnic.- przyznała jej rację. Po chwili usłyszały pukanie do drzwi.- Ciekawe kto to?
- Zaraz sprawdzę.- Marla podniosła się z miejsca.-Alexa!- ucieszyła się na jej widok.
- Mogę?-spytała.
- No jasne. Cały tydzień się nie odzywasz... Wejdź. Kawy? Herbaty? A nieee... kawy nie wypada proponować w twoim błogosławionym stanie.
- Ja się wody tylko napiję. Hej Jo.- przywitała się i dosiadła.- Przepraszam, że nie wpadałam do was, ale ostatnio dużo się działo w moim życiu.
- Rozumiemy cię.- powiedziała Marla podając jej szklankę.
- O...- Alexa zajrzała do wózka blondynki.- Jak słodko śpi.- Taka kruszynka, a roczek nadchodzi.
- Niebawem będziesz miała własną kryszynkę.- uśmiechnęła się.
- Tak...- westchnęła. Jej wzrok zastygł w jednym miejscu. Marla przyjrzała jej się uważnie.
- Ej, ja będę już zmykać.- Jo podniosła się.- Ta głodna bestia wróci do domu, więc trzeba zdążyć z obiadem. Trzymajcie się.
- Alexa?- Marla przysiadła się bliżej gdy Jo poszła.- Widzę, że czymś się martwisz...
- Codziennie się martwię.
- Chcesz o tym pogadać?- spytała cicho.
- Muszę.-spojrzała jej prosto w oczy, ale tylko na chwilę.- Dręczą mnie wyrzuty sumienia, a tobie ufam. Wiem, że zostawisz to dla siebie.
- No oczywiście.- położyła rękę na jej ramieniu.
- Codziennie martwię się, że Carlos ode mnie odejdzie.
- Ej, nie martw się. Carlos cię kocha. Fakt, zostawił cię. Ale wrócił. Już więcej tgo nie zrobi.
- Nie jestem tego pewna.
- Co masz na myśli?- zadała pytanie.
- Wtedy kiedy Carlos pojechał do Lily, załamałam się. Chciałam żeby wrócił. Nie mogłam funkcjonować bez niego. Byłam gotowa każdym sposobem ściągnąć go do domu gotowa mu wybaczyć... i tak się stało. Byłam taka zdesperowana, nie wiedziałam do końca co robię.Dopiero potem to zaczęło się komplikować. A ja nie chcę go zawieść. Nie chcę go skrzywdzić... Przecież ja go kocham.- łzy napłynęły jej do oczu.
- Alex... co zrobiłaś?
- Nie jestem w ciąży. Kłamałam...
- CO?!- dziewczyny odwróciły się za siebie skąd doszedł ten wrzask. Na korytarzu stali Logan i Carlos. Alexa wstała trzęsąc głową w tę i we wtę niedowierzając, że to słyszał. Gdy zrobiła krok do przodu, Carlos wybiegł z mieszkania...






* Hejki. To drugi tydzień studiów i już tak się nie wysypiam... Proszę o wyrozumiałość. Nie mam siły nic pisać. Nie mam siły nadrabiać blogów, ale to zrobię gdy znajdę chwilę. Obiecuję! I do kolejnej środy. Zapraszam też na inne blogi

PS Widzicie? Nawet zasnęłam i nie zdążyłam wstawić o północy, a obudziłam się w nocy... tak... wiem... mam czas do 9...ale...