Rozdział 33

- To zwykła premiera, a ja się tak stresuję!- Marla z nerwów ciągle gładziła swoją długą, lawendową suknię.- Będzie mnie widziało tyle ludzi.

- Spokojnie. Musisz się przyzwyczaić.- dodał jej otuchy siedzący obok Logan.

- No właśnie!- uśmiechnął się Carlos.- Jedziemy wszyscy super limuzyną do mojej dziewczyny.

- Na premierę twojej dziewczyny.- dodała Jo trzymając mocno Kendalla za rękę. James i Lucy pstrykali sobie zdjęcia na portal społecznościowy, a potem strzelił kilka fotek Kendallowi z Jo, Marli z Loganem i Carlosowi, który nie mógł przyjechać na galę z Alexą. Postanowili, że spotkają się na miejscu.- Camille też jest.- dodała Jo spoglądając przez przyciemnione szyby.

- Nic nie szkodzi. Pogodziłyśmy się.- sprostowała Marla.- Wysiadamy?

- Wysiadamy.

Logan siedział pierwszy z brzegu, więc pierwszy wyszedł. Wyciągnął rękę do Marli, a potem za nimi wyszła cała reszta. Kiedy Logan i Marla jedną noga zdążyli postawić nogę na czerwonym dywanie, rozproszył się błysk fleszy i podeszła do nich zgraja reporterów. Pstryknęli im mnóstwo zdjęć. Marla uśmiechała się do każdego obiektywu starając się, aby wyjść jak najlepiej. Niedługo po tym zaczęła się premiera. Wrażenia wszystkich przeszły ich oczekiwania. Marla pod koniec liczyła sobie w pamięci nieskomplikowane równania matematyczne, bo to był jej tajemniczy sposób na niepopłakanie się. Po filmie reporterzy podchodzili do gwiazd z pytaniami odnośnie filmu i nie tylko. Zaczęła się mniej formalna cześć imprezy, poczęstunek i występ muzyczny. Marla miała zaśpiewać na scenie za piętnaście minut. Rozmawiała z Loganem w samotności na niezaludnionym balkonie, z którego doskonale widać było szykowaną scenę w ogrodzie.

- Będę stąd patrzył na ciebie i słuchał. Trzymam kciuki.

- Dzięki. Czekaj tu na mnie cały czas żebym nie musiała cię potem szukać.- odeszła.

Kierowała się w stronę sceny. Weszła na backstage. Już nie przejmowała się niczym. Nie obchodziło ją, że tyle osób i mediów naraz będzie na nią patrzyło i słuchało. Czuła, że to zachowanie jest dziwne, ale nie zamącała sobie tym głowy. Zaraz wyjdzie na scenę zapromować swój album przed publicznością, którą zawsze chciała mieć. Marzyła o tym, aby ktoś ją mógł słuchać, aby u pewnych osób wywoływać uśmiech na twarzy. Prowadzący imprezy zapowiedział ją i Marla pokazała się widowisku.

Logan z niewysoko położonego balkonu na pierwszym piętrze słuchał jak jego dziewczyna śpiewa ostatnią z trzech przygotowanych piosenek.

- Cześć Logan.- podeszła do niego Camille, oparła się o barierkę.- Fajnie śpiewa.

- Super. Możesz jej to powiedzieć, nie mi.

- Dlaczego jesteś taki zdenerwowany? Myślałam, że się pogodziliśmy…- zatrzepotała wachlarzem wymalowanych rzęs.- Mógłbyś być milszy zanim wkrótce wyjadę.

- Mam udawać zlitowanego, bo wyjeżdżasz? No to cię rozczaruję. Może i się pogodziliśmy, ale wolę trzymać się od ciebie z daleka.- powiedział nie patrząc na nią.

- Czemu nie chcesz na mnie spojrzeć? Czy ty mnie nadal kochasz?- te zadane pytanie spowodowało, że Logan odważył się na nią spojrzeć.

- Nie. Zresztą… przede mną już nie stoi ta dziewczyna, którą kiedyś poznałem. Zmieniłaś się. Twoja chora zazdrość cię zmieniła.- przybliżyła się do niego. Chłopak się delikatnie odsunął. Marla kończyła powoli śpiewać, ale ta cała sytuacja była dla niej widoczna.

- A jakby tamta dziewczyna wróciła…? To czy wróciłbyś do niej?

- Daj spokój! Nigdy do ciebie nie wrócę. Proszę cię, abyś odeszła.

- Dobrze…- wyjrzała przez barierkę i zobaczyła, że Marla co jakiś czas na nich spogląda. Wpadła na pewien pomysł.- Odejdę i już mnie nigdy więcej nie zobaczysz. Tylko chciałabym się z tobą pożegnać.- przytuliła się do niego, objęła go mocno tuląc swoją twarz do jego pachnącej szyi. Logan stał jak kołek, wokół którego opatuliła się Camille. Czuł się trochę sfrustrowany. Dziewczyna podniosła głowę i znienacka go pocałowała w usta przygnieżdżając się do jego ciała. Marla spojrzała na balkon. Gdy zobaczyła ich razem na balkonie, zeszła ze sceny i uciekła. Było już po występie, więc nikt nie zauważył, że coś się wydarzyło. Marla ze łzami w oczach uciekła gdzieś przed siebie. Jak oni mogli mi to zrobić? Camille specjalnie się pogodziła, aby uśpić moją czujność, ale Logan?- pomyślała.

- C- co…- Logan próbował odeprzeć od siebie dziewczynę. Otarł usta ze szminki, którą mu zostawiła na twarzy z obrzydzeniem.- Co ty wyprawiasz?- odsunął się jak oparzony.- Czy do ciebie nic nie dociera? Myślisz, że coś tym zmienisz?- podniósł głos.

- Myślę, że już zmieniłam.- uśmiechnęła się.- Do widzenia, Loggie.- po chwili zniknęła mu z oczu. Logan wyjrzał przez barierkę. Szatynka w lawendowej sukni zniknęła mu z oczu. Pomyślał, że już idzie w tę stronę. Zastanawiał się nad tym, aby powiedzieć jej co zrobiła Camille nawet jeśli nie był to przyjemny temat. Chciał być z nią uczciwy. Czekał jeszcze pięć minut, ale dziewczyna się nie zjawiała. Zmartwił się. Zszedł na dół gdzie rozmawiali Kendall i Jo.

- Widzieliście gdzieś Marlę?- spytał.

- Jeszcze niedawno była na scenie i z niej zeszła. A co? Nie widziałeś jej?

- No nie. Miała do mnie przyjść. Czekam, a jej nie ma.- Loganowi zupełnie nie przychodziło do głowy to, że była świadkiem tamtego przykrego dla niej zdarzenia.

- Może ktoś ją zaczepił albo poproszono ją o coś. Musisz się rozejrzeć.

- Ok, dzięki.- Logan wkroczył w poszukiwania swojej dziewczyny na imprezie.

Tymczasem Marla wróciła już taksówką do hotelu. Była cała rozmazana od łez. Nie mogła uwierzyć w to co widziała. Nawet nie chciała z nim tego wyjaśniać. Nie mogłaby mu spojrzeć w twarz po ciosie w serce, który jej zadał. Jeszcze nigdy nie doświadczyła tak bolesnej zdrady i to w takich okolicznościach. Zdjęła w siebie sukienkę i umyła się, aby jak najszybciej zawinąć się w swoim łóżku w spokoju. W ciemnościach wśród swych czterech ścian rozmyślała o tym wszystkim. A było jeszcze za wcześnie żeby położyć się spać. Zadecydowała, że dalej być tak nie może. Musi się od tego odciąć, od wszystkiego z nim związane, bo nigdy nie zazna spokoju. Nie chce kolejny raz cierpieć przez niego. Otworzyła laptopa i na dobrej stronie zamówiła sobie bilet lotniczy do domu. Wstała i spakowała najpotrzebniejsze rzeczy do walizki, którą następnie schowała pod łóżko. Usłyszała jak do jej mieszkania ktoś wsadza klucz do zamka. Nałożyła na siebie kołdrę i udawała, że śpi. Słyszała jak Lucy z kimś rozmawia. To był Logan.

- Nie wiem, zobaczę w pokoju.- poinformowała go Lucy. Dziewczyna otworzyła drzwi. Nie zapalając światła zauważyła, że jej przyjaciółka śpi w łóżku. Powoli zamknęła drzwi.- Jest… śpi.- odrzekła ciszej.

- Czemu więc mi nie powiedziała, że wraca do domu? Nawet nie odbierała telefonu.

- Nie wiem. Zapytasz ją jutro. Może była zmęczona. Ostatnio wiesz co się dzieje. Te wywiady, występy i związane z nimi podróże… Jest na pewno wycieńczona. Ty też musisz iść się wyspać. Jutro przecież jedziesz na spotkanie związane z tą trasą.

- Ok… mamo.- mruknął i po cichu wyszedł.





* Dostępna nowa zakładka dot. LBA*

* Cześć ludziska. Z tej strony Oliwia Maslow. Marla S jest "niedyspozycyjna" i poprosiła mnie, abym opublikowała za nią posta, a ja nie mogłam jej przecież odmówić, bo to moja CP ( cyber psiapsiuła)  :) Pozdrawiam Was w jej imieniu. Powiedziała, że wszystkich Was uwielbia, tak jak ja XD Całuski :*