Rozdział 35

Logan w końcu wrócił do mieszkania. Był przybity. Niedawno jego życie straciło sens. Na miejscu byli już jego przyjaciele.

- Co ci się stało?- zapytał Carlos.

- Biegłem z kilometr…albo i więcej.- zdjął czapkę i rzucił ją na krzesło. Odłożył okulary na komodę. Bez tego wyglądał jeszcze gorzej, ale nikt mu tego nie powiedział. Nie wiedzieli o co chodzi, ale nie chcieli go denerwować. Logan zauważył, że Carlos trzyma w ręce kopertę.- Co to jest?

- Właśnie wróciliśmy i to leżało na ziemi. Miałem to właśnie otworzyć.- spojrzał na kopertę.- Dziwne… jest zaadresowana do mnie, Kendalla i Jamesa, ale twojego imienia na niej nie ma.- rozwinął list.

- Czytaj głośno.- powiedział James.

- Drodzy Przyjaciele,

Piszę ten krótki list, aby Was powiadomić o tym, że wylatuję do domu. Nie będę pisać dlaczego, bo możecie o to poprosić Logana. Muszę to wszystko przemyśleć na spokojnie. Nie będzie mnie w Ameryce góra miesiąc i być może gdy wrócę, to nie do Palmwoods. Nie chciałabym żegnać się z Wami na zawsze. Jeszcze nie wiem co z tym zrobię. Muszę zebrać myśli na spokojnie. Przepraszam, że musiałam zakończyć naszą współpracę oraz znajomość. Nie przejmujcie się mną. Z bólem serca żegnam się z Wami. Nigdy Was nie zapomnę. Jesteście najlepsi. Marla.

- Logan?- zapytał Kendall.- Co tu się wydarzyło?

- Jak to wyleciała? Tak po prostu?- zdziwił się James.

- Dobra. Powiem wam od początku jak to było.- Logan opowiedział im wszystko ze szczegółami. Chłopaki słuchali uważnie łącząc fakty i próbując go zrozumieć.- I tak to wyglądało właśnie.

- Nie znałem jeszcze takiej Camille…- westchnął Carlos.

- A ty, Logan. Jesteś głupi!- podsumował Kendall.- Dałeś się tej swojej byłej tak podejść. Do tego w ogóle nie powinno dojść. Trzeba było na tym balu z samego początku posłać ją do diabła!

- No. Jesteś najmądrzejszy, ale to ty ostatnio pakujesz się w największe kłopoty.- założył ręce James.

- Może ja do niej polecę…- pomyślał głośno brunet.

- To nie ma sensu.- odrzekł lider.- Nie chciała ciebie wysłuchać tutaj to nie zrobi tego tam. Ona potrzebuje czasu.

- Czy ktoś mi doradzi co mam więc zrobić?

- Na razie nie możesz nic zrobić.- Latynos odłożył kartkę. Rozumiemy cię, ale dzisiaj musisz sobie odpuścić. Może gdy wróci to uda ci się z nią porozmawiać. Przecież będzie musiała wrócić się po resztę swoich rzeczy. Dowód masz, wszystko będzie dobrze.

- Taki sobie ten dowód.- westchnął James, który sądził, że jednak jego przyjaciel powinien lecieć za nią. Nagle do Kendalla zadzwonił Gustavo. Nie odebrał. W końcu zadzwonił drugi raz. James namówił go, aby odebrał, bo jeszcze się na nich zemści.

- Gustavo, nie możesz zadzwonić później?... Tak… Nie… Jesteśmy trochę zajęci… Ok… Może tak być… Zobaczy się… No dobrze, nie krzycz… Cześć.- Kendall rzucił komórkę na poduszkę.- Gustavo chce nas wieczorem widzieć.

- Ja nie idę.- zaoponował Logan.

- No czego on od nas chce? Za dwa tygodnie jedziemy w trasę, a potem mamy dwa miesiące odpoczynku!- James wstał i poszedł do łazienki. Był trochę zły na Logana, że Marla wyjechała bez słowa, ale starał się to zrozumieć. Carlosowi i Kendallowi też było przykro, że tak nagle postanowiła ich zostawić. Współczuli Loganowi. Widzieli w jakim jest stanie.
Logan czuł się wewnętrznie rozerwany. Z jednej strony chciał lecieć do niej i jej wszystko wytłumaczyć. Wyjaśnić, że to była sprawka mściwej Camille. Plus w tym, że więcej jej nie zobaczy. Z drugiej strony bał się pomimo swojej niewinności. Dobrze wiedział, że nie będzie skora to przyjęcia informacji i go odrzuci. I być może ona rzeczywiście potrzebuje czasu. To już drugi raz kiedy Marla zawiodła się na nim, a obie sprawy tyczyły się Camille. 

Wieczorem Kendall namówił Logana, aby poszedł z nimi. Nie chciał, aby siedział sam w domu i ciągle o niej myślał. Wiedział, że to o co prosi jest bezskuteczne. Po namowach dał się zaciągnąć do Rocque Records. Gustavo czekał na nich w biurze.

- Nareszcie, pieski. Mam dla was ważną wiadomość dotyczącą Trójki.

- My już wiemy…- odparł Kendall.

- Właśnie. Jak mogłeś się zgodzić i ją tak po prostu wypuścić?- zapytał James.

- A co miałem zrobić? Przekonywałem ją żeby została, ale była bardzo zdecydowana. Nie mogłem zatrzymać jej siłą. Zawiesiłem współpracę z nią. Gdy wróci podpiszemy zerwanie umowy. No chyba powinniście to wiedzieć. I jeszcze jedno… Wiem, że pracę nad płytą zaczynamy w następnym roku, ale już mam dla was genialny kawałek.

- Musimy teraz?- jęknął Carlos.

- Nie każę wam się jej teraz uczyć. Chciałem wam tylko pokazać, bo w końcu będziecie ją śpiewać.- wstał i zasiadł do fortepianu. Zaczął stukać w klawisze. Z instrumentu wychodziły piękne dźwięki. Gustavo zaczął śpiewać. Wszyscy uważnie wsłuchali się w melodie i tekst. Logan zmarszczył brwi. Przypomniał sobie, że skądś kojarzy te słowa. W jego pamięci odtworzył się obrazek kartki z notesu Marli. Dobrze pamięta tamten dzień. Wpadł na nią na korytarzu i jej notatki rozsypały się. Została ta kartka, z tą piosenką.

- Na razie tyle.- skończył mężczyzna.- I jak?

- Jest genialna. To będzie hit.- zachwycił się James.

- Ja jej nie zaśpiewam.- odparł Logan.

- Dlaczego? Jest świetna!- uśmiechnął się Carlos.

- To piosenka Marli…- odpowiedział. Wstał i bez słowa wyszedł.

- No tak… chciałem wam teraz powiedzieć. Piosenka jest od Trójki dla was w prezencie, na pamiątkę.

- Ta piosenka?- zdziwił się Kendall.

- Dobra. Idźcie już. Rozumiem sytuację, głupi nie jestem.

Chłopaki wyszli z pomieszczenia.

- Logan! Czekaj!- zatrzymał go blondyn.

- Wszystko mi się z nią kojarzy. Wszędzie gdzie nie spojrzę to ją widzę. Mógłbym nawet być z nią gdyby miała na sobie te musztardówki i ten sztuczny aparat, no wszystko… ale żeby tu była.

- Spoko, stary…- poklepał go po plecach blondyn.- Ja coś wymyślę...i chyba wiem co.- James skojarzył o co mogłoby mu chodzić po głowie jakby czytał mu w myślach i mimowolnie się uśmiechnął.






* To chyba jeden z najkrótszych rozdziałów jaki się tu pojawił. Jakoś tak wyszło. Mam nadzieję, że pomimo tego macie coś do powiedzenia. Musicie wiedzieć, że historia ta dobiega końca. Spokojnie, dopiero pierwsza część :) To dopiero początek :*
Ponieważ mam dwa blogi, tak się złożyło, że codziennie od wtorku do soboty coś dodałam  Szaleństwo. Należy mi się jakaś nagroda za rozrzutność :) Ale to się więcej nie powtórzy :*

Do środy :*