Rozdział 142

Od kiedy Kendall dowiedział się o ciąży Jo, traktuje ją jak osobę niezdolną do samodzielnego życia. Wykonuje za nią najcięższe obowiązki domowe, kupuje mnóstwo zdrowej żywności żeby ich dziecko się dobrze rozwijało, spełnia każdą choćby najmniejszą zachciankę, a minął dopiero jeden dzień. Jo była mu wdzięczna za to jak się stara, jednak poprosiła go, aby trochę odpuścił i pozwolił jej złapać trochę powietrza.

- A może zrobić ci koktajl bananowy. Chcesz?- zapytał.

- Nie, dziękuję.- odpowiedziała.

- To może coś innego ci przynieść? Na co masz ochotę? Kupiłem pomarańcze…

- Nie trzeba.- wywróciła oczami.

- No dobrze, ale jakbyś czegoś chciała. Na przykład jogurt. Twój ulubiony kupiłem no i…

- Kendall.- przerwała mu.- Jedyne czego chcę to spokoju. A jak będę chciała czegoś to cię poproszę albo sama sobie wezmę. Idź już do tej pracy.

- A może ja zostanę tutaj z tobą, co?- zasugerował.

- Skarbie, to jest zaledwie kilka dni, a nie dziewiąty miesiąc ciąży. Poradzę sobie. Idź już. Ktoś teraz musi pracować na tę rodzinę.- powiedziała. Blondyn skinął posłusznie głowę i oddelegował się do wyjścia.

Marla wybrała się na blade osiedle. Dawno nie była u Jamesa. Chciała odwiedzić Elenę, zobaczyć jak tam się jej żyje. Ku jej zdziwieniu nie zastała tam Eleny, a samego Jamesa. Nie chciało mu się iść dzisiaj do pracy, więc wykiwał Gustavo, że ma niestrawność żołądkową i fatalnie się czuje. Miał
talent do wciskania ludziom kitu i nie tylko dlatego, że był też świetnym aktorem.

- Chcesz się czegoś napić?- zaproponował.- Wody? Soku? Wina?

- Zawsze pytasz się gości czy chcą wina?- uśmiechnęła się.

- Jak składuję wina w piwnicy to czemu nie?

- Podaj mi szklankę wody.

- A proszę. Wiesz co? Carlos uważa, że dziecko Kendalla i Jo powinno nazywać się Ken.

- Ken jak skrót od Kendall czy Ken jako ten od Barbie?

- No ten od Barbie.- zaśmiał się.- Pozwól, że zostawię cię na chwilę. Skoczę do łazienki.

- Nie tłumacz się, Jamie.- usiadła wygodnie na skórzanej kanapie. Po chwili Fox zszedł po schodach na dół i zaczął się kręcić wokół dziewczyny. Klepnęła się po kolanach dając mu znak żeby na nie wskoczył. Pies był tak wytresowany, że zrobił to bez przeszkód. Zaczęła go głaskać i drapać za uchem sprawiając mu radość.

- Co tam Fox u ciebie słychać?- spytała pupila szatyna.- Ty to dopiero masz życie, co? Chciałbyś mieć bejbi Fox?- spojrzała na jego uroczą mordkę.

- Ekhem.- chrząknął James. Nie wiedziała, że stoi za nią.- Mogę wiedzieć co ty proponujesz mojemu psu?- zaśmiał się pod nosem i wziął go na ręce.

- A jak myślisz?

- No nie gadaj!- rozweselił się jeszcze bardziej.- Czy to jest to o czym myślę?- odłożył pupila na ziemię.

- No…- kiwnęła głową.

- Rany! To super, że chcecie w końcu kupić psa.

- Tak… co?- spytała po tym jak zorientowała się co przed chwilą powiedział.- Nie! Nie o psa mi chodziło.- klepnęła się w czoło.

- To o co? No bo chyba nie o prawdziwe dziecko.- zarzucił głową w bok. Marla spojrzała na niego takim wzrokiem, że zrozumiał, że trafił.- Jesteś…- wskazał na nią palcem.

- W ciąży, tak.- przytaknęła spokojnie.

- To fantastycznie!- rozłożył ręce.- Tylko czemu mój pies się pierwszy dowiaduję niż ja?- zażartował. Usiadł obok niej i objął ją pocierając ruchliwie jej ramię. Marla oparła głowę o jego ramię.- I że też Logan się nie pochwalił jeszcze?

- Logan nie wie.- poinformowała go.

- No tak.- westchnął.- Ja wiem co Logan ma na ten temat do powiedzenia, ale kiedy chcesz mu powiedzieć? Kiedy zauważy, że brzuch ci spuchł?

- Spuchł?- powtórzyła świdrując go oczyma.

- Ja nic nie powiedziałem.- wstał.- Miałem już z niejedną ciężarną do czynienia i nauczyłem się, że nie powinno im się w chodzić w drogę, a tym bardziej z nimi dyskutować.

- Dostałeś już od jakiejś?- spytała rozśmieszona.

- Nie.- skłamał kręcąc głową.- A jednak przedprawda…

- Co przedprawda?

- Pamiętasz jak jechaliśmy twoim autem i wjechałem na chodnik tłumacząc, że wiozę ciężarną do szpitala?

- Nie da się o tym zapomnieć.- pokręciła głową.- Nigdy już z tobą więcej nie jadę.

- Może ja przepowiadam przyszłość?- usiadł przybierając pozę myśliciela.- A kiedy powiesz Loganowi?

- To nie jest takie proste jak się wydaje. Nie umiem tego wyjaśnić…

- No jak to jak?- uśmiechnął się.- Mówisz: Hej kochanie…- zaczął James parodiując jej głos co brzmiało komicznie.- Urodzi nam się taki tyci Hendersonek.- spojrzał na nią.- No bo ja mam nadzieję, że to jednak chłopiec będzie.

- Nie ode mnie to zależy.

- Albo jedna z lepszych propozycji… właśnie mi się przypomniała. Stosują je młode nastolatki z poczuciem humoru. Kiedy będziesz jadła z Loggim obiad i powie tobie Smacznego, ty odpowiadasz Dziękujemy.

- Znam cię cztery lata, a ty wciąż mnie zaskakujesz.- zaśmiała się.

- A prócz mnie to kto jeszcze wie?

- Pan i Pani Schmidt… i chyba twój pies. Na razie nikt nie może się dowiedzieć. Nawet Elena.

- Jak sobie życzysz, ale moja wróżbicka intuicja podpowiada mi, że do końca tygodnia mu powiesz.

- Niech ci będzie.- wywróciła oczami podnosząc się.- Ja zmykam.

- Może ja cię zawiozę. Co się będziesz trudzić? Jesteś pieszo, a musisz odpoczywać. Jeszcze raz ja cię zobaczę w ciągu tych dziewięciu miesięcy jak przychodzisz tu pieszo taki kawał drogi to spotka cię straszliwa kara.

- Ciężarnej grozisz? Ale jak chcesz to proszę bardzo. Dam ci się łaskawie zawieźć.

James otworzył jej drzwi od swojego samochodu. Marla wsiadła do środka. Nie minęło pięć minut kiedy znajdowali się już pod jej domem. Szatynka zaproponowała żeby wszedł do środka. Nie miał co robić w domu, więc z przyjemnością się zgodził. Rozmawiali o najprzeróżniejszych rzeczach kiedy do domu wrócił Logan. Z trudem otworzył drzwi, ponieważ po drodze zaszedł do sklepu i niósł dwie ciężkie reklamówki. Dziewczyna poderwała się, aby mu pomóc. Zabrała od niego połowę rzeczy.

- Nie.- wstał James podbiegając do szatynki.- Nie powinnaś dźwigać.- wziął od niej zakupy i postawił na stole.

- Co dźwigać?- niedosłyszał Logan.

- No co? Pozwalasz, aby targała takie ciężkie rzeczy?- spytał go.- Zabraniam.

- No dobrze…- odpowiedział zdezorientowany.- A co ty tu robisz? Podobno miałeś przeżywać katusze leżąc pod kocem. Coś czułem, że te twoje dolegliwości to jakiś przekręt.- wyminął go, aby wypakować zakupione rzeczy.

- Nagle poczułem się lepiej.- wyszczerzył się.

- Co dobrego mi kupiłeś?- przegrzebała reklamówki dziewczyna.- Ooo, mój ulubiony jogurt.- odkręciła korek, aby się napić jeszcze chłodnego napoju. Chwilę później poczuła się gorzej. Popatrzyła na Jamesa i natychmiast zakryła usta dłonią. Bez słowa pognała do łazienki, aby zwymiotować. Szatyn spojrzał na przyjaciela. Był ciekawy czy zorientuje się czy coś jest nie tak. Logan natomiast zmarszczył brwi i podrapał się po głowie. Podszedł do stołu gdzie znajdował się jej jogurt i sprawdził opakowanie.

- Data ważności się jeszcze zgadza…- westchnął zmartwiony.- Marla? Nic ci nie jest?- spytał po tym jak zapukał do drzwi.

- Nie.- odpowiedziała po chwili zza drzwi. Słychać było jak spuszcza wodę w toalecie i odkręca wodę w kranie.- Możliwe, że ten jogurt mógł mi zaszkodzić albo James mnie czymś zaraził.- szatyn z bezsilności klepnął się w czoło. Nie rozumiał dlaczego nie mogła teraz mu tego powiedzieć. James zastanawiał się ile razy jeszcze musi dojść do takich sytuacji, aby brunet się w końcu zorientował. Tym razem udało jej się zatuszować wszystko jogurtem, ale co wymyśli następnym razem?







* Hejeczka, Dziś oto taki a nie inny rozdział. Napisałabym coś więcej, ale muszę iść spać. Zaczynam pracę o 11 i kończę o 21...
Fox się dowiedział, James się dowiedział. Czekamy na Logana. Faktycznie przedprawda wyszła z tą ciążą. James wygadał, że jedzie z ciężarną. Dziś mnie znów objawiło jaka jestem genialna :D No to do środy, robaczki :*

PS Zapraszam na nowy rozdział na TVOF :)