Rozdział 102

Marla nie mogła znaleźć sobie zajęcia. Przerwa w pracy doprowadzała ją do szału. Nie tak to sobie wyobrażała. Cieszyła się, że odpocznie i spędzi mnóstwo czasu ze swoim mężem, ale teraz zmieniła zdanie. Wczoraj przeczytała scenariusz. Zadzwoniła do Camille żeby umówiła ją z reżyserem. Postanowiła wziąć tą małą rolę do specjalnego odcinka. Włączyła laptopa, aby przejrzeć stronę społecznościową i dodać kilka wiadomości dla fanów. Zanim jednak to zrobiła, otworzyła skrzynkę pocztową. Logan zszedł szybko na dół, aby wziąć coś do picia i znów zniknął na górze. Kiedy przeglądała maile, natychmiast pojawił się nowy. Zmarszczyła brwi jak zobaczyła login nadawcy wiadomości.

S: Cześć.- tak brzmiała informacja.

M: Cześć. Czy my się znamy?- odpisała szybko.

S: Nie wiem. Raczej nie, ale zawsze możemy się poznać.

M: Kim jesteś?- odpisała. Zdziwiła się, bo ta osoba znała jej prywatny email.

S: Widzisz mojego maila?

M: Seksowny24hH? Nie masz imienia?

S: Wolę się nie ujawniać. Jeszcze cię nie znam.

M: Nie znasz mnie?- myślała, że napisał do niej jakiś fan, któremu udało się przechwycić jej maila, a tu taka niespodzianka.

S: To takie dziwne?- odpisał szybko.

M: Nie. Jest idealnie. Czemu piszesz akurat do mnie?

S: Szukam przyjaciół. Może dziewczyny…

M: Nie trafiłeś. Jestem zajęta.

S: Mam nadzieję, że twój chłopak nie będzie zazdrosny jeśli pochatujesz z nieznajomym. Hym?

M: Jest moim mężem.

S: Wow! To ile ty masz lat? 30?- kiedy to przeczytała, oburzyła się. wkręciła się w konwersację.

M: Bez przesady! 24 w tym roku.

S: Sorry.

M: A ty?

S: Jestem tak rok starszy.

- Marla!- zawołał Logan, który pojawił się nagle znikąd na dole.- Widziałaś mój kalendarz?

- Nie. -odpowiedziała szybko.

- Co ci jest? Wystraszyłem cię?- zaśmiał się i wrócił z powrotem na górę.

S: No to jak już nie zostaniesz moją dziewczyną, to może przyjaciółką.- pojawiła się druga wiadomość od niego. Dziewczyna nie wiedziała dlaczego prowadzi tą idiotyczną rozmowę. Może dlatego, że ma nieograniczony wolny czas.

M: Wierzysz, że można się w ten sposób zaprzyjaźnić?

S: Wszystko jest możliwe.

M: Nic o tobie nie wiem.

S: Ja też, ale czy narzekam? Nie robię nic złego…

M: A jeśli jesteś jakimś psychopatą? Zboczeńcem albo gwałcicielem?

S: No coś ty! Te głupie przesądy. Zawsze to musi być ktoś z tych typów wyżej wymienionych?

M: Wolę się upewnić.- nadal jednak się pilnowała.

S: A czy ty nie jesteś żadną z nich?

M: Oczywiście, że nie!

S: To ci wierzę…ha!

M: Co?

S: Próbuję cię rozszyfrować po nazwie. Chociaż Mar00Hen nie daje wiele do myślenia.

M: Za trudne?- uśmiechnęła się do monitora.

S: Za łatwe. Albo to pierwsze litery twojego imienia i nazwiska albo jesteś dziwna. Ale stawiam na to pierwsze, bo nie wydajesz się dziwna.

M: Bo nie jestem. Za to po twoim można się domyślać, że masz wysokie mniemanie o sobie.

S: Znów się mylisz. Tak się nazywam, bo moja dobra koleżanka twierdzi, że jestem seksowny. A ja jestem zwykłym, uroczym mężczyzną.

M: Która koleżanka mówi do kolegi, że jest hot? Może wpadłeś jej w oko.

S: Nie wiem. Nie jestem dobry w relacjach damsko- męskich. Nie gadajmy o tym.

M: A o czym byś chciał?- podniosła brwi.

S: Chciałbym cię poznać.

M: No nie wiem czy to jest dobry pomysł.

S: Nie jestem przekonywujący? Nie dziwię się. piszemy zaledwie kilka minut. Mam pomysł. Będziemy wymieniać się ze sobą informacjami. Ale jest jeden wyjątek…

M: Jaki?

S: Nie określamy tego jak wyglądamy.

M: Serio?- zdziwiła się.- Nie chcesz wiedzieć jak wyglądam? Myślałam, że poproszenie mnie o zdjęcie to kwestia czasu.

S: A czy to aż takie ważne? W dodatku nie wszyscy faceci tacy są. Znowu uległaś pozorom, po raz trzeci.

M: Te przesądy, pozory i stereotypy… To w takim razie z tobą jest coś nie tak.

S: Sądzisz, że jestem ohydnym typem, obrzydzającym i odrażającym?

M: Nie o to mi chodziło.- wyjaśniła.

S: Czy gdyby się okazało, że nie wyglądam jak Brat Pitt, to pisałabyś nadal ze mną?

M: Tak.

S: To wszystko wyjaśnione. Zaczynamy?

M: Kto zaczyna?

S: Kobiety mają pierwszeństwo.

M: No dobrze. Jestem artystką. Wydawałoby się, że potrafię w tym zakresie wszystko, ale nadal nie umiem grać na gitarze. Mój mąż namówił mnie na fortepian. Sam pięknie gra. Uwielbiam śpiewać i tańczyć.

S: Wow. Ja jestem człowiekiem sukcesu, kowalem własnego losu. Wszystko osiągam ciężką pracą, ale sprawia mi to przyjemność. Uwielbiam to robić, to jest najważniejsze. Nic więcej się nie liczy.

M: Pracoholik?

S: Nie-e! Praca jest ważna, ale bardziej liczy się pasja. Zresztą gdybym mógł, wstawałbym późno, a wieczorami degustował wino.

M: No niestety. Też mam pracę, ale nie narzekam. Teraz mam sporo wolnego czasu.

S: Porozmawiajmy o czymś przyjemniejszym.-szybko zmienił temat.

M: A o czym?

S: Opowiedz jaka jesteś…

M: Otwarta na nowych ludzi, umiejąca dotrzymać tajemnicy, można na mnie polegać. Jestem typem kobiety zdolnych do poświęceń, ale też z taki nastawieniem do życia: oby przebrnąć najłatwiejszą drogą. Nie zawsze się udaje.

S: Otwarta na nowych ludzi? Wciąż krąży mi to po głowie.

M: Internet to nie to samo co prawdziwe życie.

- Wychodzę!- Logan zszedł z góry.- Idę do Gustavo załatwić resztę formalności.- założył buty i wyszedł.

S: To spotkajmy się, abyś mogła się otworzyć.

M: Jeszcze nie pora i pomysł ten jest z kosmosu.

S: Dlaczego?

M: Bo jeszcze się nie dowiedziałam jaki jesteś ty.

S: Nie jestem obiektywny w opisywaniu siebie.

M: Umawialiśmy się.

S: Jestem nadzwyczaj inteligentny, dbający o siebie i bliskich, niedawno naprostowałem bałagan w swoim życiu. Na pewno nie jestem typem brutala i egoisty, ale potrafię być niegrzeczny. No nie wspomnę, że ma  poczucie humoru.

M: Rozwalił mnie tekst o brutalu.- uśmiechnęła się do monitora.

S: No wiem. Masz jakieś zwierzęta?

M: Na razie nie, ale mój mąż rozmyślał o psie.

S: Ja lubię takie wielkie, silne, które będą pilnować domu.

M: A ja miłe, słodkie, które lubią się bawić i przytulać. Mój mąż zresztą skusi się na takiego, którego będę chciała.

S: Ciągle o nim gadasz. Aż tak niesamowity jest twój wybranek?

M: Nie ciągle, a może ze trzy razy. I tak, jest niesamowity.- odpisała szybko.

S: Jak ma na imię? Jeśli oczywiście mogę wiedzieć.

M: Logan.

S: Logan? Co to za imię?

M: Najpiękniejsze na literę L.

S: A nie podoba ci się na przykład… Larry?

M: Larry? Tak masz na imię?

S: Nie… przecież tak tylko przykładowo napisałem.

M: Akurat! Zdradziłeś się.

S: Jak chcesz, a ty w takim razie też zdradź swoje imię.

M: Ha ha ha! Masz pecha!

S: Będę zgadywał. Znam pierwszą sylabę.

M: Nie zabronię ci się pobawić.

S: Martha?

M: Nie.

S: Maria?

M: Próbuj dalej.- nieznajomy był blisko, ale nie chciała mu tego pisać.

S: Mara, Margaret, Marcy, Marsylia?

M: Marsylia to nie imię, ale miasto we Francji.

S: Ale jak ładnie brzmi. Skąd wiesz? Może ktoś na świecie tak się nazywa?

M: Ktoś na pewno…

S: Twoje imię nie należy do najpopularniejszych, co?

M: Raczej.

S: Marica, Marina, Marion?

M: Nie-e!

S: Cholera. Nie znam więcej. Powiedz mi, plis.

M: Ale jak ci powiem to możesz sobie to z kimś skojarzyć, bo to imię jest… specyficzne.

S: Daj mi chwilę.- zdziwiła się gdy to przeczytała.

M: Ok.- czekała spokojnie.

S: Już jestem. Znalazłem ciekawe imię w necie. Taka jedna gwiazda ma tak na imię.

M: Jaka gwiazda?- wybałuszyła oczy.

S: Taka jedna wokalistka. Kliknąłem w jej zdjęcie.

M: I co?

S: O rajuśku. Jaka hot. Piękna kobieta.

M: Wiesz… ja muszę już lecieć.- spanikowała. Nie chciała, aby dowiedział się prawdy.

S: Serio? Nie znajdziesz dla mnie odrobiny czasu?

M: To nie jest dobry pomysł żebyśmy ze sobą pisali. W ogóle nie powinnam.

S: Ale co ja takiego zrobiłem? Uraziłem cię czymś?

M: Nie.

S: Ale popiszemy jeszcze kiedyś?

M: Nie będę miała czasu. Cześć.- wylogowała się i zamknęła komputer.

- Marla, jesteś głupia.- powiedziała do siebie. W jej przypadku i każdej innej sławy nie wypadało pisać z takimi ludźmi. To zbyt niebezpieczne. Westchnęła ciężko, wzięła torebkę i poszła do Jo.

* Hejoo. Dzisiaj jak czytaliście było tak chatowo. Przez ostatni czas moje życie to jeden wielki chat, więc się zgadza. Jak myślicie kim jest człowiek po drugiej stronie? Kimś dobrym czy złym? Hmm? Ostatni rozdział tutaj przed świętami :) Jeszcze to pewnie napiszę, ale Wesołych Świąt :*
Do piątku :*

PS DZIĘKUJĘ ZA 30 000 WYŚWIETLEŃ! MOJE ŻYCZENIE SIĘ SPEŁNIŁO. JESTEM TAKA HAPPY!!! AŻ TAK, ŻE CHYBA NAPISZĘ JEDNORAZÓWKĘ. TRZEBA SIĘ ZA TO WZIĄĆ, BO ZASŁUŻYLIŚCIE NA TO, DRODZY CZYTELNICY :) OBY I WASZE ŻYCZENIA SIĘ SPEŁNIŁY