Rozdział 176

Przyjaciele postanowili spędzić razem wieczór. Chłopaki dawno nie spotkali się we czwórkę, a teraz siedzieli przy jednym stole i porozmawiali jak za starych dobrych czasów. Poszli razem do baru, aby napić się piwa oraz podyskutować o tym co się dzieje, a potem wyluzować. Logan zauważył, że jego przyjaciele są jacyś posępni.

- Ej, no co się dzieje? Który pierwszy? Los Carlitos?

- Pod koniec miesiąca mam proces rozwodowy. Jak mam się czuć?

- Sam jego chciałeś.

- Tak i nadal chce.- dodał.- Jednak nie zmienia to faktu, że nie zapomniałem o tym co się stało. A dziś przyszła do mnie. Zgodziła się na wszystko.

- Ustąpiła ci?

- Tak. W dodatku wiem, że już nie założymy rodziny.- posmutniał. James wiedział o co mu chodzi. Alexa powiedziała mu, że nie może mieć dzieci.

- Przykro nam z tego powodu.- dołączył się do rozmowy Kendall.- Ty i Alexa byliście jak para namiętnych kochanków. Trzy lata temu braliście ślub…

- Ten czas tak szybko zleciał. Mam wrażenie, że teraz będzie mi się dłużył jak cholera.- westchnął.- Jest jednak pozytyw. Dołączę do Jamesa. Para singli.

- No nie bardzo, Los.- odpowiedział szatyn.- Ja…jakby jestem z Jennifer.

- Chodzisz z nią?- spytał dla pewności Logan. Powinien cieszyć go ten fakt, że kogoś znalazł, ale nie mógł.- I się nie pochwaliłeś?

- Nie lubię się chwalić takimi rzeczami... niepewnymi. Ponadto ona ma dziecko.

- Co ona ma?- Carlos myślał, że się przesłyszał. I wtedy James opowiedział im całą historię.

- No więc co teraz zrobisz?- zainteresował się bardziej Henderson.

- Nie wiem, ok? Chciałem nad tym myśleć póki moja matka się nie zjawiła.- oparł głowę na łokciu.

- A może ona faktycznie żałuje i jest jej przykro za to.- odezwał się blondyn.

- Mam to w dupie. Poradzę sobie bez niej. Mogła o tym pomyśleć kiedy podawała mi narkotyki i odcięła od świata zewnętrznego. A ja ledwo kontaktowałem. Byłem przymulony. Myślałem, że mi się pogorszyło!

- Wybacz stary, że tak wyszło.- przeprosił go Logan.- To moja wina. Gdybym nie wyskoczył z tym to by się nie dowiedziała, bo Marla starała się jak mogła. Serio. Po moim wejściu nie miała wyjścia. Nie miej do niej żalu.

- No dobra…- mruknął.- Może faktycznie niepotrzebnie tak na nią naskoczyłem.- Kendall odłączył się od rozmowy, ponieważ zobaczył jak dziewczyna wchodzi do baru. Odwrócił szybko głowę.

- A co z tobą?- Latynos szturchnął Kendalla.

- Csii…Nie patrzcie na mnie, nie mówcie po imieniu. Nie zwracajcie na mnie uwagi…

- Heeej!- było już za późno. Amelia podeszła do ich stolika.- Kendall, tak miło w końcu zobaczyć na żywo twoich przyjaciół.- wszyscy jak jeden mąż spojrzeli w jego w stronę.

- Idź stąd! Mówiłem, że masz mi zniknąć z oczu!- syknął przez zęby.

- Nie przedstawisz nas może?- spytała.

- Przecież wiesz kim oni są. Zjeżdżaj stąd!

- Jestem Amelia. Poznaliśmy się z Kendallem na trasie koncertowej. Całowaliśmy się.- pokazała szeroki uśmiech w jego stronę, ale on tylko brzydził się jej widokiem.- Mogę się dosiąść?

- To ty się do mnie przyssałaś! Na szczęście ochrona cię zabrała.

- To raczej jest męski wieczór.- odpowiedział Logan zorientowawszy się, że jego przyjaciel nie chce jej towarzystwa.- Spędzamy go we czwórkę. Przykro nam.

- No cóż.- wzruszyła ramionami.- Może innym razem. Pa kochany!- poszła machając w jego stronę.

- Nie jestem twoim kochaniem!- powiedział na do widzenia.

- Czy możesz nas oświecić co to za laska?- spytał James.

- To jest wariatka, psychofanka. Ubzdurała sobie, że jesteśmy sobie przeznaczeni i będziemy ze sobą. Skłóciła mnie i Jo, ale się pogodziliśmy. Chcę się jej pozbyć!

- No to może tak zmiana lokalu?- zaproponował Carlos. Chłopaki nie mieli nic przeciwko, więc opuścili bar.

Elena wstała z samego rana. Nie mogła spać po nocy przez koszmary. W większości z nich występował James, który ją zostawiał. Za każdym razem inaczej. Usiadła sobie na sofie w salonie. Nawet nie wiedziała kiedy znów zasnęła. Gdy otworzyła oczy była już prawie jedenasta. Butów Logana nie było już w korytarzu. Po chwili ktoś zadzwonił do drzwi.

- Już otwieram!- krzyknęła Marla z góry. Phillip rozpłakał się.

- Nie fatyguj się. Ja otworzę!- Elena podniosła się i podeszła do drzwi. Gdy je otworzyła, stanęła w nich nieznajoma dziewczyna z ciemnymi lokami.

- Cześć.- przywitała się.- Jest może Marla i Logan?

- Jest Marla. Proszę wejść. Zaraz zejdzie na dół.- przyjrzała się jej.- Przepraszam. Czy my się znamy?

- Ah, gdzie moje maniery. Jestem Camille Roberts.

- Tak. Kojarzę cię, ale chyba tylko z opowiadań Logana. Nazywam się Elena Henderson.

- A więc to ty jesteś jego kuzynką.- uśmiechnęła się.

- Camille!- zawołała Marla zaskoczona.- Jak milo cię widzieć. Minął szmat czasu.

- Sorry, że tak bez zapowiedzi. Jakoś wyszło.

- Dobra. Ja muszę się ogarnąć.- Elena poszła na górę.

- Nie zostaniesz z nami?- spytała Marla.

- Zostałabym, ale dziś jestem umówiona z gościem od mieszkania.

- No to zostałyśmy same.- westchnęła szatynka.- Opowiadaj lepiej jak przygotowania do ślubu, a ja zrobię nam kawy.

- Przygotowania jak przygotowania…

- Oj widzę, że nie jesteś jakoś z tego zadowolona.

- Nie o to chodzi. Z niecierpliwością czekam na ten dzień, ale boję się, że do niego nie dojdzie.

- Hej?! Nie mów tak. Co się stało?- zmartwiła się.

- Jestem w ciąży.- odpowiedziała.

- No to fantastycznie. Gratuluję.- po chwili jej szczęście przeszło.- Niech zgadnę. Nie powiedziałaś Stevenowi.

- Boję się jak zareaguje. Mówił, że na dzieci jeszcze jest czas.

- Boże, Cam… Nawet nie wiesz skąd ja to znam. Ze mną też tak było. Ale jak widać wszystko wyszło na dobre. Jeśli cię kocha to zrozumie.

- Tak myślisz?

- Ja to wiem. Zresztą ten ślub musi się odbyć. Już kupiliśmy wam prezent.- zaśmiały się obie.- Wiesz co? Zadzwonię do Jo i Aleźy to sobie razem pogadamy.

- Świetny pomysł.

Alexa dostała wiadomość od Marli, że Camille jest u niej i ją zaprasza. Gdy chciała się zbierać, po drodze zauważyła Jamesa w swoim pokoju. Z ciekawości zajrzała do środka zobaczyć co robił. Zaintrygowało ją to, że tam chodził po całej sypialni, więc musiała to sprawdzić. Na jego łóżku leżała mała walizka, do której się pakował.

- Już się wyprowadzasz?- spytała.

- Nie, jeszcze nie.- odpowiedział zwalniając tempo.- Wyjeżdżam.

- James?! Gdzie ty wyjeżdżasz?- przestraszyła się.

- Spokojnie. Tylko na weekend. Muszę odpocząć w spokoju. Tam przemyślę kilka ważnych spraw. Tutaj mi się nie uda.

- No dobrze. A dokąd jedziesz?

- Za miasto do ośrodka wypoczynkowego Leśne wzgórza. Ale im mniej osób wie tym lepiej. Broń Boże mojej matce mówić gdy znów tu przylezie.

- No dobrze. Nie powiem.

- Będę w niedzielę wieczorem. A ty gdzie idziesz?

- Do Marli. Camille przyjechała.- poinformowała go.

- Camille? Dawno jej nie widziałem w Los Angeles. Pozdrów ją ode mnie.- zasunął suwak walizki.- Ja tymczasem spadam.

- Wróć z odświeżonym umysłem.- uśmiechnęła się.

- Może kalifornijskim  wzgórzom się uda… Do zobaczenia.





* Hej. Nie powinnam w sumie Was pytać co się z Wami dzieje czasami, bo na innych blogach troszkę gorzej się dzieje, choć tu nawet nie mogę narzekać. Sama nie mam czasu na nic. A teraz muszę robić gramę, więc lecę. Tak... wiem, która jest godzina. Jeśli chodzi o rozdział to mogę dodać, że Jamesowi przydarzy się naprawdę "ciekawa" przygoda na tym wyjeździe. Jaka? Zobaczycie sami :)

A ten rozdział dedykuję dla TINI BLANCO ^^

PS Chcę wrócić do normalności :( I być częściej na bloggerowni ;(