Rozdział 157

Elena pojechała do pracy z samego rana. Od jakiegoś czasu jeździ tam wcześniej żeby się ze wszystkim wyrobić. Od kilku dni nie może porządnie się wyspać. W agencji jest od wpół do ósmej do godziny dwudziestej pierwszej. A wszystko dlatego, że nie zależy jej na niczym innym jak na tym pokazie. Międzystanowy fashion week to nie byle co. Wszystkie znane marki tego roku zjeżdżają się do LA. Elena chce pokazać swoje projekty z jak najlepszej strony. Zaparkowała auto, w drodze do swojego biura dostała jeszcze kawę od recepcjonistki, która zawsze z samego rana robiła jej taką niespodziankę na dzień dobry za co była wdzięczna, ponieważ w domu nie zawsze zdążyła zjeść porządnie śniadania. Na korytarzu złapał ją nowy asystent.

- Dzień dobry, Pani Henderson.- niósł ze sobą plik kartek.

- Witaj Jay, co mamy na dzisiaj?- oddała mu swój kubek z kawą żeby przejrzeć papiery. I wszystko robiła w biegu.

- Sesja jednak odbędzie się dzisiaj, robotnicy wyrobili się jednak szybciej z pracą, ale trzeba będzie im dopłacić za nadgodziny. I trzeba będzie załatwić rezerwacje dla tych z magazynu.

- Aha… no ok.- kiwnęła głową.- Bądź gotowy, zaraz jedziemy na miejsce. Zadzwoń do Daisy, niech spróbuje już przystroić jakoś tę halę. Przecież my nic jeszcze nie mamy!

- Mamy wszystko, proszę Pani. Zająłem się tym. Tylko czeka na wniesienie.- uśmiechnął się.

- Naprawdę?- uniosła brwi mile zaskoczona.- Załatwiłeś wszystko sam? To gratulacje. Chyba dostaniesz awans jak wszystko dobrze pójdzie.- puściła do niego oczko.- Boże, gdybym nie była taka roztrzepana to może jakoś szybciej i bardziej organizacyjnie by to poszło.

- Od tego ma Pani mnie.

- Wiem Jayden. No dobra, prześlij jeszcze te papiery faksem. Czekaj na mnie na dole. Ja jeszcze muszę coś załatwić.

Pół godziny później byli już przed budynkiem. Za kilka dni odbędzie się tu ważne dla niej modowe wydarzenie. Ochroniarz wpuścił ich do środka. Kiedy Elena otworzyła drzwi, opadła jej szczęka. To miejsce wyglądało zupełnie inaczej niż wczoraj.

- Co? Jak? Kiedy?- okręciła się dookoła. To przerosło jej oczekiwania.

- Dobrze jest?- spytał mężczyzna poprawiając okularki z zielonymi oprawkami.

- Jest perfekt. Wszystko jest gotowe! Kocham cię, Jay. Co ja bym bez ciebie zrobiła?

- Bez przesady. –zarumienił się.- Taka moja praca.

- Kiedyś ci się odwdzięczę.- posłała mu szeroki uśmiech.- No dobra. Czy modele i modelki są już na miejscu?

- Tak, przebierają się za tyłami.

- Dobrze. Chcę już zobaczyć jak to wygląda. Trzeba zacząć próby z wielką parą.

Modele wychodzili po kolei na wybieg według wcześniejszej ustalonej choreografii. Elena czekała na swoje dzieło, które włożył Drew. Nie mogła oderwać od niego wzroku. Był doskonały w każdym calu. Myślała, że już więcej nie wytrzyma i musi to zrobić.

Po próbach, poszła do przymierzalni. Zapukała do drzwi. usłyszała sygnał, że może wejść.

- A, to pani.- Drew właśnie ubierał na siebie koszulkę.

- Ile razy ci mówiłam żebyś nie mówił do mnie pani?

- Przepraszam.- wyszczerzył się pięknym białym uśmieszkiem.- Dobrze się prezentowałem?

- Idealnie. Chciałabym cię o coś spytać…

- Tak?- ubrał się do końca.

- Mam teraz wolną chwilkę. Może chciałbyś odpocząć po tym wszystkim przy kawie. Co ty na to?- przegryzła delikatnie wargę. Zdawała sobie sprawę, że robi z siebie kretynkę, ale taka już była. Kompletny brak samokontroli.

- Hmm.- skrzywił się.- Bardzo chętnie, ale nie mogę teraz. Jestem umówiony z… Sam...- zabrzmiało to tak jakby urwał swoją wypowiedź.

- To twoja dziewczyna?- spytała zawiedziona.

- Ehm… w pewnym sensie.- przewiesił torbę przez ramię.- Muszę już iść.- wyminął mnie.- Do jutra.

- Cześć.- podeszła do okna. Zastygła z nosem w szybie. Widziała jak Drew opuszcza budynek, a po chwili podchodzi do niego jakiś facet i go przytula. Elena wybałuszyła oczy.- Sam to facet?- spytała sama siebie.

Oparła się o ścianę z rozczarowaniem. Facet, z którym chciała się umówić faktycznie jest gejem. Nie wiedziała co o tym myśleć. Wiedziała, że na pewno nie powie o tym Loganowi, ponieważ ten by się wychwalał, że jak zawsze miał rację i jest mądrzejszy, a tego słuchać nie chciała.

Wróciła do samochodu i pojechała do domu.

- Jestem beznadziejna.- powiedziała w wejściu do Marli. Rzuciła płaszczyk na komodę.- Drew ma chłopaka…

- Aha!- znienacka wyskoczył Logan.

- Jesteś w domu?!- myślała, że jest jeszcze na planie.

- Tak i wszystko słyszałem.- wyszczerzył się.

- No dajesz. Powiedz, że miałeś rację, a ja jestem głupia.- spuściła głowę żeby nie patrzeć na jego twarz kiedy będzie wypowiadał te słowa.

- Mógłbym…- podszedł.- Ale nie zrobię tego, bo nie jestem jak ty.- przytulił ją.- Głowa do góry, siostrzyczko. Życzę ci żebyś znalazła sobie super modela, z którym będziesz szczęśliwa do końca życia. Będziecie płynęli razem na jachcie po Oceanie Spokojnym. Będziesz leżeć na nim i gładzić jego gorący kaloryfer. A gdy będzie już zachód słońca, on ci powie jak bardzo cię kocha i wtedy…

- Nie ponosi cię wyobraźnia?- przerwała mu brązowowłosa kuzynka.- Idę wziąć prysznic.- poszła na górę.

- Czy ja powiedziałem coś nie tak?- spytał Marlę, która obserwowała ich przez ten cały czas.

- Nie.- zaprzeczyła.- Ale wiesz, że odkąd wyjechał James, jej życie uległo zmianie. Chce sobie poukładać życie, ale na siłę to nikomu nie wychodzi. Nie wiem jak jej pomóc. Po tym jak umarła Lucy, wszystko się posypało. James zdał sobie sprawę, że po tym wszystkim co mu zrobiła, nadal ją kocha najbardziej. Nie mógł być już z twoją kuzynką, ale zrobił jej też tym krzywdę. Ale nie wiem czy mogę mieć do niego o to żal. Żal mam tylko za to, że urwał kontakt z każdym za nas. I jest mi z tego powodu smutno, bo jest moim przyjacielem. Brakuje mi jego i brakuje mi Lucy. To wszystko już nie jest takie samo.- łzy napłynęły jej do oczu.

- Nie płacz, maleńka.- przytulił ją mocno do siebie.- Tak już czasem jest, że ludzie od nas odchodzą, a James musiał stąd wyjechać dla własnego dobra. Chciałabyś go odwiedzać w psychiatryku?

- Wiesz co?- odkleiła się od niego.- Szczerze? Wolałabym psychiatryk niż taki stan jaki jest teraz, bo go w ogóle nie ma, a tak to bym mogła go odwiedzić przynajmniej i nie mógłby uciec. Mam do niego żal! Masz rację… niech sobie znika i żyje szczęśliwie w Minnesocie. Kto wie? Może żyje szczęśliwie i pracuje w koncernie kosmetycznym swojej matki? Niech nas już nie rani. Ja go nie chcę już więcej nigdy widzieć!

- A jakby się odezwał?- spytał z nadzieją.

- Niech sobie James Maslow będzie tam szczęśliwy i niech mu nikt nie przeszkadza! Nie wiem jakbym zareagowała gdyby się odezwał. Na pewno czułabym jakąś iskierkę szczęścia, ale bardziej byłby to ból. Jestem na niego zła. Może faktycznie będzie lepiej jak już nigdy więcej się nie odezwie. Dla mnie może zniknąć…- odwróciła się na pięcie i zamknęła w łazience, a Logan zamilkł.

Nie powiedział jej czegoś ważnego. Nie zdążył. Chciał, ale teraz uznał, że być może nie warto skoro ona sama już tego nie chce. Wyjął z kieszeni kopertę, którą dziś rano znalazł w skrzynce. Zaadresowana na ten adres. Nie wiedział czemu była tylko dla Marli Henderson. Nadawcą listu był sam James. Logan patrzył się na kopertę i nie wiedział co z nią zrobić. On też był zły na przyjaciela, że nie odezwał się przez tyle czasu, a od nich też nie odbierał żadnych sygnałów. Słowa Marli bębniły mu w uszach. Bardzo chciał ją otworzyć, lecz widział twarz Marli kiedy wypowiadała się o Jamesie. Z bólem serca podarł kopertę na kawałeczki i wrzucił ja do kosza.






* Hejeczki. Witajcie moi mili :*
Drewno okazało się jednak gejem. Ktoś z Was jeszcze był tego pewien tak jak Logan i Chris haha :D ( z tego co pamiętam ). Zauważyliście pewnie, że asystent Eleny ma na imię Jayden. Imię zapożyczone z FTS (Kayden). Dokończcie sobie sami to zdanie: To kolejny dowód na to, że FTS...

Widzimy się w następną środę, a raczej mam taką nadzieję, że się widzimy. Czemu? Lecę na tydzień do Turcji. Nie wiem jak tam z netem. Jeśli będzie to wiadomo. Na ten tydzień powiedzmy oficjalnie, że "znikam" z blogerowni, kochanej blogosfery. Ale wrócę ;)

PS Kolejny rozdział będzie intrygujący ;)

PS PS Muszę to szybko dopisać, bo dopiero teraz się zorientowałam... PONAD 60 000 WYŚWIETLEŃ! DZIĘKUJĘ WAAAAM !!! TO DLA MNIE WIELKA NAGRODA I PRZYJEMNOŚĆ :****