Rozdział 158

Carlos nie zmrużył oka odkąd Lily wyjechała. Za dnia myślał o ich ostatnim spotkaniu, a w nocy o tym śnił. Zastanawiał się dlaczego wciąż o niej tak myśli. Zadawał sobie pytanie kim ona dla niego jest. Czy na pewno zwykłą przyjaciółką? Pamięta jak się poznali. Wracał od Hendersonów i przeszedł przez ulicę nie rozglądając się. Mógł wpaść pod koła jej samochodu. On wtedy podejrzewał Alexę o zdradę z byłym kiedy to on dopuścił się zdrady na campingu. Pamięta, że Lily odsunęła się w cień, bo nie chciała niszczyć ich małżeństwa i życzyła im, aby znowu byli razem. Na wakacjach się pogodził z Alexą. Myślał, że wszystko się rozwiązało. Wszystkie problemy zniknęły, ale to nie jest jeszcze koniec. Collins się w nim zakochała.

Zobaczył, że jego żona jeszcze śpi. Po cichu podniósł się z łóżka i pomaszerował do łazienki. Był umówiony na miejscu z Eleną. Do pokazu zostały dwa dni. Mu też zależało na sukcesie. Reszta projektantów zaczęła się już zjeżdżać. Od rana trwają próby na wybiegu. Zadeklarował pomoc, więc musi się stawić. Jednak nie myślał tak bardzo o pracy jak o samej Lily…

Jo obudził płacz małej Chloe. Miała za sobą nieprzespaną noc. Córka dała jej niezły wycisk, a nie mogła liczyć na pomoc. Nie było przy niej Kendalla. Nie miała do niego o to zbytnio żalu, bo wiedziała, że ktoś musi teraz zarabiać na rodzinę skoro Big Time Rush już nie ma. Jednak jest przybita, ponieważ do takiego stanu doprowadza jej ta odczuwalna pustka. Włożyła kapcie na nogi i owinęła się szlafrokiem. Weszła do sypialni ich córeczki. To co tam zobaczyła wywołało szeroki uśmiech na jej twarzy.

- Cssiii, bo obudzisz mamę.- Kendall kołysał dziecko na rękach. Był zdesperowany, bo chciał się tylko z nią przywitać, a ta zaczęła płakać. Stał plecami do Jo, więc nie widział, że mu się przygląda.

- Mama już nie śpi.- dała o sobie znać.- Wróciłeś wcześniej?

- Bo się mocno za wami stęskniłem.- pocałowali się.- Weź ją ode mnie, dobrze? Znowu płacze.- zasmucił się.- Co jest ze mną nie tak? Czy ja wyglądam tak strasznie?

- Ja też nie rozumiem, dlaczego płacze za każdym razem gdy bierzesz ją na ręce.- w jej ramionach natychmiast ucichła.

- Może się mnie boi? Ale przecież jestem jej ojcem. Nie czuje tego?

- Przecież ciebie prawie nie ma, Kendall.- przypomniała mu.

- Ale już jestem i już będę przez długi czas.- zapatrzył się w oczy swojej córki. Równie zielone. Po nim je odziedziczyła. Obiecał sobie, że teraz więcej uwagi poświęci rodzinie i będzie dążył do tego, aby w końcu jego własna córka czuła się bezpiecznie w jego ramionach.

- A czy tatuś pójdzie dzisiaj z nami na zakupy, aby kupić sukienkę dla mamusi na piątek?- spytała żartobliwie.

- Tatuś nie lubi chodzić po sklepach, ale zrobi to, bo bardzo kocha swoje kobiety.- uśmiechnął się.- Ale najpierw się ogarnę.

- A potem odwiedzimy Hendersonów.- powiadomiła go.- Zrobisz im niespodziankę.

- Niespodzianka to będzie jak Elena się ode mnie odczepi.- odpowiedział wychodząc z pokoju.

Po południu Schmidt’owie przyszli do przyjaciół w odwiedziny. Logan bardzo ucieszył się z powrotu przyjaciela. Mała Chloe spała grzecznie w swoim wózku tak samo jak Philip na górze, więc przyjaciele rozmawiali w ciszy.

- Nie widziałem waszego szkraba od jakiś dwóch miesięcy.- zaczął Kendall.- Ma się dobrze?

- Za dnia spokojny, a w nocy szaleje.- powiedziała Marla.

- To zupełnie jak jego ojciec.- zaśmiał się blondyn.- Phillip…- po chwili rozniósł się jego płacz.

- O wilku mowa.- powiedział Logan i poszedł na górę. Kiedy zszedł na dół, trzymał syna na rękach, a ten spokojnie patrzył się na niego. Rączką złapał się jego policzka. Kendall zazdrościł mu takiego uczucia.

- Przynajmniej tobie syn nie płacze jak go trzymasz, bo moja co tylko ją dotknę to płacze. Pocieszam się tym, że wszystkie dzieci płaczą gdy wpadną w moje ręce.

- Sprawdźmy to. Philip, idź do wujka.- podał mu go. Blondyn wziął go na ręce. Przyjrzał się jego pięknej buźce. Po wykapanym tatusiu. Tylko oczy miał po mamie. No i oczywiście jeszcze piękną cerę. Wszyscy patrzyli na Kendalla i małego. Ten czekał aż mały się rozpłacze, ale Phillip złapał go za nos.

- A jednak się rozczarowałem.- westchnął. Oddał mu syna. Dziewczyny poszły do kuchni, a oni zostali w salonie. Usiedli sobie przy stole pijąc piwo.

- A jak tam w trasie?- spytał brunet.- Wszystko zgodnie z planem?

- Tak.- odpowiedział ze zrezygnowaniem wgapiony w stół. Nagle zadzwonił jego telefon. Wyjął go z kieszeni. Gdy zobaczył ten numer, spoważniał. Zastanowił się co zrobić i wcisnął czerwoną słuchawkę.

- Czemu nie chcesz odebrać?

- To nikt ważny.- odpowiedział sucho. Potem telefon znów zadzwonił, więc go wyłączył.

- Kendall, przecież widzę, że coś się dzieje.- zmartwił się.

- Ile razy mam ci powtarzać, że nikt ważny?- spojrzał mu prosto w oczy, a Logan zmarszczył brwi i odsunął się lekko. Nie wyglądał na przekonanego.

Dziewczyny tymczasem gadały w kuchni szykując drobne przekąski do zjedzenia. Akurat w tym momencie do domu wróciła Elena. Gdy zobaczyła Kendalla, wyszczerzyła się, a on zakrył twarzy w dłoni mając zerową nadzieję, że może jej nie zauważy.

- Ooo…- rzuciła torebkę na ziemię.- Wrócił nasz Kendekl. Koziołek ofiarny.

- Mnie też cię miło widzieć Ellie.- zironizował.

- Jak miło, że już nie wyżywa się na mnie tylko na tobie.- złagodniał Henderson.- Bez urazy, ale masz przerąbane.

- Elena!- zawołała ją Marla.-Odbierz mój telefon, bo mam zajęte ręce.

- Już srunę!- podskoczyła do kuchni i wygrzebała z jej torebki komórkę. Spojrzała na wyświetlacz. Nieznany numer. Odebrała.- Halo?- wszyscy spojrzeli w jej stronę, bo chcieli się dowiedzieć z kim dzwoni. Liczyli na to, że im da znak kto dzwoni, ale zatraciła się w rozmowie. Wyraźnie zbladła na twarzy i spochmurniała. Po chwili odłożyła telefon, a następnie usiadła opierając głowę na łokciu nie zważywszy na to, że w tej chwili patrzą na nią cztery pary oczu. W końcu podniosła głowę zdezorientowana.

- Kto dzwonił?- spytała szatynka.

- Matka Jamesa…- odpowiedziała z drżącym głosem.

 * Wróciłam! Od jutra biorę się za nadrabianie Waszych blogów, kochani ;P

Lubię ten rozdział. Ma  w sobie takie intrygujące iskierki. Mam nadzieję, że nakłonię Was tym do komciania...tak jak ostatnim razem huehue. Kim jest osoba, od której Kendall nie odbiera telefonów? Co ukrywa? Dlaczego do Marli dzwoniła mama Jamesa?
Chciałabym Wam podziękować. Znów mnie zaskoczyliście komentarzami. Został pobity rekord 22? Chyba tyle odliczając mój spam :) Aż wraca mi ochota na pisanie dalszych rozdziałów. Dajecie mi energię do działania :*
Pojawiło się kilka nowych osób. Nie wiem czy są na stałe czy przelotnie, ale miło było zobaczyć nowe twarze. Trzymcia się do kolejnej środy :*