Rozdział 159

Wszyscy wykonali między sobą szereg dziwnych oraz pełnych wątpliwości spojrzeń. Najbardziej zaskoczony wiadomością od Eleny, że dzwoniła matka Jamesa był sam Logan, a potem Marla. Miała udawać, że ją to nie obchodzi, ale nie umiała. Zastanawiała się skąd ona ma do niej numer, dlaczego dzwoni akurat do niej i czego mogła chcieć. Przecież ta kobieta jest chodzącym złem. Wrednością w naturze. Ludzi przechodzą dreszcze gdy na nią patrzą mimo, że jest piękną kobietą. Miała jednak w sobie coś takiego odstraszającego.

- Dlaczego dzwoniła do ciebie?- spytał Logan żonę.- I dlaczego ona a nie sam James?

- A skąd mam wiedzieć?- wzruszyła ramionami.- Ja z tą kobietą miałam raz do czynienia jak James chciał się zabić i Carlos do niej zadzwonił i tu przyjechała siejąc piekło! Chciała go zabrać do domu, ale on sam tego nie chciał. No przecież siłą by go nie zmusiła.

- Po co dzwoniła?- zadała główne pytanie Jo.

- Po kolei.- zaczęła Elena.- Przedstawiła się i zapytała czy skontaktowała się z Marlą, a ja mówię, że to moja stryjeczna szwagierka, nie wiem czy się nie pomyliłam, bo gubię się z tymi rodzinnymi więzami i…

- Do rzeczy!- pogonił ją Logan.

- I ona powiedziała, że ma mój numer ze starego notesu Jamesa. Zapytała się czy może James nie jest tu z nami, bo pokłócili się i od dwóch dni go nie widziała. Odpowiedziałam, że my nic nie wiemy, a ona poprosiła mnie, że gdyby dał jakikolwiek znak to mamy do niej natychmiast zadzwonić, bo się martwi. Wspomniała, że ma z nim straszne problemy, ale nie powiedziała jakie.

- A jeśli coś mu się stało?- zmartwiła się Jo.

- Nawet o tym nie myśl.- zabronił jej Kendall.

- Mnie to nie obchodzi.- założyła ręce Marla. Tak naprawdę czuła strach, ale nie chciała dopuścić go do siebie. James już dużo krzywdy wyrządził im wszystkim i nawet nie bierze ich pod uwagę. Uważa, że jest egoistą. Zawsze nim był. Pamięta ich pierwsze dni znajomości. Zdała sobie sprawę, że nie da się kogoś zmienić w tydzień. Mogło jej i wszystkim tak się wydawać, ale on zawsze był, jest i być może będzie egoistą. Zdenerwowana wyszła pod pretekstem spaceru.

- A co jej się stało?- spytał blondyn.

- Zdaje się, że z nas wszystkich to ona ma największy żal do Jamesa.- wytłumaczył Logan.- Aż taki, że teraz nie chce mieć z nim nic wspólnego. Obraziła się na śmierć.- zapadła cisza. Nagle sobie coś przypomniał.- Ja pierdole!

- CO?!- spytali Schmidt’owie jednocześnie.

- List! James przesłał nam....e jej list!

- Żartujesz?!- ożywił się Kendall.- Gdzie go masz?

- No właśnie… podarłem go i wrzuciłem do kosza.- skrzywił się.

- Zwariowałeś?! Nasz przyjaciel wyjechał półtora roku temu z czego ostatni raz odezwał się do Carlosa pół roku temu! Nikt nie wie co się z nim dzieje, bo nie daje o sobie nawet znaku życia w Internecie! I w końcu pisze list, a ty go wyrzucasz? Dlaczego?

- Sam nie wiem.- podrapał się po głowie.- Też byłem na niego zły za to jak nas wszystkich potraktował. Po rozmowie z Marlą jeszcze bardziej się nakręciłem przeciwko niemu.

- A jeśli to był list pożegnalny…- pomyślała na głos blondynka.

- Jo!- zwrócił się do niej mąż.- Nawet nie mów o najgorszym. Już dwa razy przerabialiśmy próbę samobójczą. Ja też jestem na niego zły, ale nie chcę żeby zrobił sobie krzywdę. Coś musimy zrobić! Może go poszukajmy!

- Gdzie chcesz go szukać? Matka do niego dzwoni z Minnesoty i mówi, że go nie ma. Może być wszędzie. Całą Amerykę przeczeszesz?

- Jeśli trzeba będzie to tak.- Kendall był pewien swojego.- Trzeba zadzwonić do Carlosa.

- Nie wiem czy to dobry pomysł.- odrzekł Logan.- Carlos ma teraz ciężkie chwile. Zajęty jest razem z Eleną fashion weekiem.- rozejrzał się po kuchni.- Gdzie jest Elena? Nie zauważyłem żeby wyszła…

- To są te ciężkie chwile? Jakiś zwykły pokaz…- prychnął.

- Jeszcze jest akcja z Lily. Wiecie, że się wyprowadziła, ale nie znacie głównego powodu. Lil zakochała się w Carlosie i on się o tym dowiedział. Teraz go dręczą wyrzuty sumienia. Alexa się z nią pokłóciła. Nie wiem co tam się jeszcze dzieje. Trzeba w końcu z nim pogadać.

- Wszystko znów się chrzani. Jeszcze by brakowało żeby Alexa sobie coś ubzdurała i znów wchodziła w separacje.- złapał się za głowę.- Wróciłem z trasy żeby wypocząć, a nie pakować się w kolejne kłopoty.

- Kolejne?

- Tak mi się powiedziało.- wzruszył ramionami.- Przecież my ciągle mamy jakieś kłopoty. To co robimy?

- Na chwilę obecną nie możemy nic zrobić. Musimy czekać, choć sam nie wiem na co. Coś czuję, że jednak długo czekać nie będzie trzeba.- pokręcił głową.

Elena w drodze do pracy cały czas myślała o tym co mówiła do niej Pani Maslow. Przed ważnym piątkiem myślała tylko o tym czy wszystko pójdzie zgodnie z planem, a teraz doszło kolejne zmartwienie. Na miejscu był już Carlos był w trakcie sesji. Pomachała mu bez wyrazu i poszła dalej. Zaczepił ją jej niezastąpiony asystent.

- Wygląda pani na zmęczoną. Może zrobić kawy?

- Dzięki Jay, ale nie wiem czy to teraz pomoże. Ale leć, może ci się uda.- wymusiła uśmiech na swojej twarzy.

- Ja już skończyłem.- zaskoczył ją od tyłu Latynos tak, ze aż podskoczyła na krześle.- Sorry. Ja to mam chyba dar do narażania ci się na zdrowie.- podał jej pendriva.- Coś się stało?

- Każdy kogo spotkam mnie o to pyta. Czy to aż tak widać?-spytała. Już miała mu powiedzieć o co chodzi kiedy ktoś dał znać, że modele są gotowi do próby, więc dała im pozwolenie. Carlos przysiadł się, aby zobaczyć jak to wygląda wszystko od jej strony. Modelki dobrze wykonały swój chód. W końcu nadszedł czas na męskich modeli. Elena już z zupełnie mniejszym zaciekawieniem czekała jak wypadnie w jej kreacji Drew. Wciąż nie mogła sobie darować tego, że taki przystojny i niesamowity facet ma chłopaka. Zaskoczyła się jego występem. Nie miał na sobie góry od kreacji i szedł byle jak. Elena aż wstała.

- Stop! Stop!- zatrzymała próbę zwracając się do modela.- Drew? Co ty wyrabiasz do jasnej cholery?

- Nie zdążyłem się ubrać i nogi mnie bolą.-odpowiedział jakby go to nie ruszało. Był zbyt pewny siebie.

- Nie zdążyłeś? Wcześniej się jakoś wyrabiałeś! Może to nie nogi ci się rozleniwiły tylko tyłek?- skrzyżowała ręce.- A może przychodzisz rano ze złym samopoczuciem, bo wczoraj balowałeś sobie w najlepsze z Sam…- urwała żeby nie powiedzieć za dużo, choć bardzo tego teraz chciała.

- No już się tak nie unoś. Nic się nie stało.- powiedział.

- Nie będę tolerowała takiego olewającego zachowania!

- Mam iść do kąta?- zaśmiał się.

- Nie…- pokręciła głową.- Zwalniam cię!

- Co?- natychmiast zmienił mu się wyraz twarzy na zaskoczony z nutą powagi.- Nie możesz mnie zwolnić! Nie teraz dwa dni przed premierą! Nikogo nie znajdziesz na to miejsce. Nikt się nie przygotuje przez tak krótki czas do piątku!

- Założysz się? Już cię tu nie ma!- wrzasnęła. Drew wyszedł z grymasem na twarzy zaciskając pięści.

- Nie za ostro go potraktowałaś?- zapytał Carlos.- On ma trochę racji. Jest za mało czasu żeby szukać kolejnego modela i go sprawdzać.

- Wszystko jest możliwe. Tego mnie życie nauczyło.- odpowiedziała sucho. Przyszedł Jayden, który podał jej kawę.- Jay. Masz mega zadanie.

- Co tylko Pani chce.- uśmiechnął się.

- Znajdź mi na jutro najlepszego modela choćby z drugiego końca Ameryki. Ma być jeszcze lepszy, przystojniejszy i czarujący niż Drew Peterson!- machnęła nonszalancko ręką.

- Zrobię wszystko co w mojej mocy.- kiwnął niepewnie głową i odszedł.

- A może ty masz coś osobiście do tego modela?- wtrącił Latynos.

- A może zajmiesz się pracą?

- Przecież skończyłem.- zmarszczył brwi.

- To wio do domu!- podniosła głos. Carlos spojrzał się na nią jak na wariatkę, a następnie bez słowa wyszedł. Nie chciał z nią wchodzić w żadne konflikty.

Następnego dnia atmosfera w pracy była napięta. Już jutro nadejdzie ten dzień, na który czeka od dawna. Elena siedziała w agencji w swoim biurze stukając nerwowo paznokciami o blat, ponieważ Jay jeszcze nie zjawił się z modelem. Nagle usłyszała pukanie do drzwi.

- Proszę wejść!- powiedziała. Do środka wszedł wysoki, dobrze zbudowany mężczyzna z nieziemskim spojrzeniem. Brunetka uniosła brwi gdy go zobaczyła.- A pan to kto?

- Craig Novensen.- przedstawił się.- Usłyszałem co się wydarzyło i jestem zainteresowany tą pracą.

- To ty jesteś ten od mojego asystenta?- wstała z krzesła żeby podać mu rękę.

- Yyy… tak.- odpowiedział niepewnie.

- Masz portfolio?- spytała. Od razu wręczył je jej do dłoni. Szybko przejrzała kiwając głową.- No dobra. Nadajesz się.- uśmiechnęła się.- Ale przed tobą ciężkie zadanie. Masz dzień na przygotowanie.

- Zrobię wszystko co w mojej mocy.

- Kiedy wróci mój asystent, pokieruje cię na salę. Tam się ze wszystkim zapoznasz, a gdy skończysz to wróć tutaj do mnie do biura to podpiszemy umowę. A na razie poczekaj na korytarzu.- kiwnął głową i wyszedł.

Po pięciu minutach do środka wparował zdyszany Jay.

- Przepraszam za spóźnienie, ale załatwiałem pani najlepszego modela w…

- Tak wiem.- przerwała mu.- Craig jest świetny. Dziękuję.

- Jaki Craig?- zdziwił się.

- No ten co siedzi na korytarzu…

- On? Ja go nie znam. Nie mam z nim nic wspólnego.- zaprzeczył.- To na pewno nie ten. Widziałem zdjęcia, które przesłał mi jego agent.

- No nie ważne.- machnęła ręką.- Nie mamy czasu. Craig już dostał tę robotę.

- Ale tamten już jedzie. Jest w drodze z daleka. Co mam mu powiedzieć? Żeby zawracał?

- Nie wiem Jay. Załatw to.- usiadła na krześle.- Może to nie jest fair z mojej strony… A kiedy on by miał tu być?

- No tak za dwie godziny…- podrapał się po głowie.

- To jest aż dwie godziny. Przez tyle czasu Craig już może zdążyć opanować swoje wejścia. Będziesz musiał go odwołać. A jak się nazywa?

- Hmm… jego agent niewyraźnie mówił…- zamyślił się.- Nie kojarzę do końca. Chyba Jeremy? Jeremy Ma… Mi… Coś Men.. Mendow?

- Dobra nieważne, leć już.- wyszedł.

Logan zastanawiał się wracając z planu czy powiedzieć Marli o liście od Jamesa. Nie wiedział jak by zareagowała. Zastanawiał się, która reakcja jest gorsza. Wściekłość i bulwersja z żalem, że to przed nią ukrył czy może smutek i gorzkie łzy oraz zamartwianie się czy coś mu jest… czy nadal żyje. Pluł sobie w brodę za to co zrobił. Powinien mimo wszystko go przeczytać. Przez dwa dni przez jego głowę przeleciało setki scenariuszy co mogło być tam napisane. I jeszcze patrzył przez okno jak śmieciarka zabiera jego śmieci. Inaczej mógłby być gotów na układanie puzzli.

- O czym tak myślisz, kochanie?- z rozmyślań wyrwała go żona.

- O Jamesie…- na te słowa, zesztywniał jej uśmiech, który wcześniej miała, a potem zniknął.- Ja musze ci coś powiedzieć.

- Jeśli to jest z nim związane to w ogóle nie trudź się.- założyła ręce.

- Ale jeśli się tego nie dowiesz, a powie ci to ktoś inny to możesz mieć do mnie żal.

- Żal mogę mieć tylko do siebie.- odeszła. Logan patrzył jak idzie do kuchni i przegryzł wargę. Tyle myśli krążyło jego głowie. Marla wyciągała naczynia ze zmywarki, a on wciąż bił się z samym sobą.

- Marla, dostaliśmy list od Jamesa.- wydusił to z siebie jednak. Dziewczyna spojrzała nagle na niego, a talerz wyślizgnął jej się z rąk i potłukł o posadzkę rozbryzgując na mniejsze kawałeczki. Stała tak w miejscu zapatrzona na Logana, po czym rozniósł się płacz ich syna.

- I widzisz co zrobiłeś?- spytała go marszcząc brwi i poszła na górę do pokoiku Phillipa.






* Hejka! Muszę to powiedzieć. Po prostu Was kocham! Znów sporo komów i kolejne nowe twarze ( nie w ostatnim rozdziale, ale parę się przewinęło naprawdę daleko, aż w pierwszych). Nowa dawka motywacji we mnie wstrzyknęła. Jak tak dalej pójdzie to wezmę pod uwagę pisanie kolejnej części hahaha :D
Chciałabym podziękować Tini Blanco za niesamowity entuzjazm i marzę, aby każdy wyczekiwał moich rozdziałów jak ona :D Pozdrowienia dla Ciebie :* Ostatni rozdział przyniósł mnóstwo niespodzianek. Nawet nie chcę czekać do dnia kiedy mogę się rozczarować :P
Co się dzieje z Jamesem? Gdzie on jest? Czy Elena dobrze zrobiła zwalniając Drewno? Skąd wziął się Craig? Czy Jay to fajna postać wafla? :D Hahaha Boże co za głupie poczucie humoru mam :D Czy reakcja Marli na list jest niepokojąca? Piszcie komcie, możecie odpowiadać na pytania i zadawać własne i na nie odpowiadać i ja też może odpowiem ;)
Przypominam o nowym rozdziale na TWTN. Link w zakładkach :D Do kolejnego, kochani :*

PS SPAM :TVOF już 1 sierpnia, więc również zapraszam.