Rozdział 38

Po pięciu dniach wrócili z trasy koncertowej. Marla i Lucy wróciły do Palmwoods. Chłopaki do swojego domu gdzie musieli odpocząć. Szatynka poprosiła z powrotem o swój klucz. Razem weszły następnie do windy. Poczuła się jakby nie było jej tu wieczność. Przechodząc korytarzem obok ich dawnego mieszkania 4J, westchnęła tęskliwie. Kiedyś wystarczyło przejść kilka kroków żeby się do nich dostać, teraz było to kilometr. Lucy pocieszała ją, że jak tam ją zaprowadzi to zobaczy, że to wcale nie jest tak daleko jak ona to sobie wyobraża. Dziewczyna podeszła pod drzwi. Położyła dłoń na klamce. Tego się nie spodziewała, drzwi gwałtownie otworzyły się pod jej naciskiem i wleciała do środka.

- Przepraszam!- powiedziała od razu zanim zdążyła zobaczyć kto tam teraz mieszka. Rozejrzała się. Nikogo nie było.- Czy te drzwi powinny być otwarte?

- Nie. Może ekipa tu oporządza.- stwierdziła Lucy.- Albo i nie. Tu są czyjeś rzeczy. Patrz.- po chwili drzwi od łazienki otworzyły się. Ich oczom ukazała się ładna blondynka.

- Diana!- krzyknęła Marla gdy ją zobaczyła.- Co za miła niespodzianka! Dziewczyny padły sobie w ramiona.- Co ty tu robisz? Jak…?

- Mieszkam tu. Wprowadziłam się dwa dni temu. Chciałam cię znaleźć, ale ciebie nie było. Myślałam, że już tutaj nie mieszkasz.

- Mieszkam tutaj obok, wróciłam z Anglii.- Lucy stała w drzwiach.- Diana. Poznaj Lucy, moją ukochaną lokatorkę.

- Cześć.- Diana bardzo ochoczo podała jej rękę. Lucy odwzajemniła gest.

- Cześć.- uśmiechnęła się rockmenka.- A wy skąd się znacie?

- Diana na początku roku przeprowadziła się do Londynu i do czerwca chodziłyśmy razem do szkoły. I była tu ze mną kiedy trwał jeszcze ten konkurs.- poinformowała ją Marla.- Czyli też nie poszłaś na studia?- zapytała się blondynki wnioskując jej pobyt tutaj.

- Po co studiować jak można być tutaj i spełniać swoje marzenia już teraz.

- Racja…

- A ty Lucy?- usiadła blondynka.- Ty też śpiewasz?- kiwnęła głową.- Niech zgadnę… rock, te klimaty. Tak jak moje.

- Nie widać?- zdziwiła się Lucy.- No proszę… w końcu jest ktoś kto mnie w pełni zrozumie.

- Napijecie się czegoś?

- Chętnie, ale może trochę później.- Marla położyła dłoń na klamce.- Dopiero wróciłyśmy, a ja, nie wiem jak to Lucy, jestem strasznie zmęczona.- Lucy potakiwała głową w tę i we w tę.- No to widzimy się później.- dziewczyny pożegnały się.

Następnego dnia Marla wstała z łóżka przeciągając się jak leniwy kot. Otworzyła je lekko i widziała niewyraźnie, więc przetarła je. Spojrzała na zegarek. Wstała pięć minut wcześniej niż jej budzik. Poszła do łazienki. Kiedy wyszła, wróciła do pokoju. Po cichu żeby nie obudzić rozkudlonej Lucy podeszła do szafy. Otworzyła ją bardzo powoli, aby skrzypienie drzwiczek nie było aż tak słyszalne. Delikatnie ciągnęła je w swoją stronę. Jednym ruchem wyciągnęła kremowy sweterek oraz jasnoniebieską rozkloszowaną spódnicę, którą wzięła z domu, bo wcześniej zapomniała tak samo jak jej mama( która miała ją spakować z rzeczami do wysłania kiedy przeprowadzała się do tego mieszkania). Z szuflady wyjęła sobie ażurowe jasne rajstopy. Kiedy się ubrała, Lucy zaczęła się budzić. Jej schemat budzenia wyglądał podobnie do Marli systemu. Potem dziewczyna spojrzała zmęczonym wzrokiem na szatynkę.

- Czy to anioł?- mruknęła.

- Albo nadal śnisz albo umyj sobie oczy.- zażartowała.- Wychodzę do Gustavo. Trzeba sobie wyjaśnić parę rzeczy. A później idę zobaczyć jak tam sobie żyją chłopaki.

- Ok…

- Współczuję zawalonego dnia.- poklepała ją po ramieniu i wyszła z sypialni. Stanęła przed lustrem, aby związać swoje włosy i spiąć jej w byle jaki kok, taki misz masz. Następnie wyszła od wytwórni.

O dziwo kiedy pojawiła się na holu niektóre osoby cieszyły się na jej widok. Na przykład włochaty ogrodnik. Uśmiechnął się i powiedział: Miło mi znów Panią widzieć. W hotelu pojawiły się nowe twarze. Dwóch tancerzy wprowadziło się na teren Palmwoods. Kiedy Marla szła korytarzem, nie spuszczali z niej wzroku. Jeden z nich próbował nawet z nią zamienić kilka słów.

- Cześć. Jestem Nick, a to Greg.- uśmiechnął się brunet z gęstymi włosami. Ten drugi pomachał do niej. Miał dłuższe rude włosy i wyglądał mniej atrakcyjnie niż jego kolega.

- Marla.- zatrzymała się na chwilę.

- My tańczymy.

- A ja śpiewam. Przepraszam, ale trochę się spieszę. Może później pogadamy.- poszła. Czuła, że ta rozmowa i tak nie poszłaby w dobrą stronę.

Jedynymi osobami, które nie tęskniły się za jej widokiem były Jeniferki. Akurat to ją nie zdziwiło, bo świat ich kręci się tylko wokół nich. Przyjaciółki tylko obleciały ją wzrokiem, zadarły nosa wysoko do góry, odwróciły się na pięcie i poszły dalej. Niebawem Marla doszła na miejsce. Wjechała windą na trzecie piętro, a po chwili była już pod jego gabinetem. Wzięła głębszy oddech i zapukała. Gdy dostała znak, weszła do środka.

- Kogo moje oczy widzą.- Gustavo pogładził swój lekki zarost.

- Ciebie też miło widzieć.

- Nie było cię przez dwa tygodnie, a tyle rzeczy się działo… wiesz o nominacji?

- Tak, wiem.

- I co? Chcesz kończyć ze mną współpracę czy wracamy do tego co było, Trójka?

- Zostaję.- uśmiechnęła się.

- To super.- podarł papier, który wyciągnął z szuflady, zwinął w kulkę i wrzucił do kosza.- To skoro wróciłaś do pracy to muszę ci powiedzieć, że przed nami sporo pracy. Dam info, że wróciłaś z wakacji i wróci zainteresowanie tobą. Wznowie wywiad z tobą w gazecie, a do tego idzie sesja zdjęciowa do gazety dla tego magazynu. Za tydzień Music Awards. A potem jeszcze jeden teledysk, i to z BTR.

- Jakoś to ogarnę.

- Nie masz wyjścia. Dobra, pogadaliśmy sobie chwilę, ale mam jeszcze dużo pracy.
- No jasne, szefie…- wstała.- No to do jutra.
Kiedy opuściła wytwórnie, dała się ponieść myślom. Miała za sobą cztery miesiące pobytu w Los Angeles i tyle zdążyło się wydarzyć. Gdy przekroczyła wtedy po raz pierwszy teren Palmwoods nie zdawała sobie z tego wszystkiego sprawy. Nie była pewna swoich umiejętności, a wygrała konkurs. Walczyła o względy Jamesa, ale pokochała Logana. Spodziewała się osiągnąć karierę, a dostała dużo więcej. Ma wspaniałych przyjaciół. Z rozmyślań wyrwał ją dzwonek telefonu. Spojrzała na wyświetlacz gdzie pokazał się numer zastrzeżony. Zawahała się na moment, ponieważ nie lubiła odbierać takich połączeń, jednak tym razem się przemogła, aby sprawdzić kim jest ten Nieznajomy:
M: Halo?
N: Marla Steward?- po drugiej stronie słuchawki odezwał się męski głos, którego nie znała i chyba był czymś tłumiony, jakby ktoś mówił przez materiał.
M: Tak, ale kto mówi?- czekała na odpowiedź, ale nikt się nie odezwał.- Halo! Jest tam kto?
N: Nie ważne kto mówi...- odpowiedział.
M: Czy to są jakieś żarty?!- oburzyła się.
N: Wkrótce się przekonasz, że nie. Wiem o każdym twym kroku i...- nie mogła tego dalej słuchać i rozłączyła się. Przeszedł ją dreszcz. To musiał być któryś z kolejnych psychicznych fanów. Rozejrzała się dyskretnie dookoła, a następnie ruszyła w dalszą drogę.




* Na początek chciałabym uprzedzić, że Diany nie ma w zakładce Bohaterki, ponieważ nie jest ważną postacią, która miesza w fabule :D Jeszcze tylko jeden rozdział i koniec :) Jeszcze trochę się przemusicie z tymi kończącymi się watkami ;) Z mojej strony to tyle. Przypominam, że dzisiaj wstawiłam też posta na drugiego bloga, więc zapraszam. To straszny dzień, więc jeśli macie jakieś pytania to odpowiem na nie potem. MATURA Z MATMY!!! Oby zdać ;) A! Z tego też powodu uprzedzam, że mogę nie mieć czasu na czytanie Waszych blogów, więc nadrobię to jutro, ok?
Dziękuję za 8 tysięcy wyświetleń :* Do wtorku :*

PS Jestem troszkę zawiedziona ilością komentarzy pod ostatnią jednorazówką. Osobiście uważam, że to jedna z lepszych i się na nią najbardziej namęczyłam. Szkoda, że tego nie doceniacie. Mam rozumieć żeby nie pisać kolejnej ?