Rozdział 40

BIG TIME PROBLEMS

W złotym Palmwoods znów nadeszły zmiany. Szczególnie dla ich mieszkańców. Na niektórych nadszedł już ten czas kiedy muszą opuścić te cudowne mury. Niby jest to dobre wydarzenie, jednakże budzą się miłe wspomnienia. W głowie pojawia się retrospekcja… Wciąż trzymają sentymenty. Przed niektórymi otwierają się drzwi do innego życia. Niestety nie wszystko zawsze idzie zgodnie z planem. Niektórym nie udało się odnaleźć w tym świecie i muszą wrócić do domu.

Marla w oknie wypatrywała jak mały rudy chłopczyk właśnie pakuje się do taksówki. Grał niekiedy w krótkich reklamach z płatkami śniadaniowymi lecz jego kariera nie mogła ciągnąć się w nieskończoność. Tępym spojrzeniem patrzyła na pojazd, który oddala się aż w końcu znika za horyzontem ulicy. Na pewno wiedziała, że jej los nie będzie tak wyglądał, wprost przeciwnie. Jej kariera pnie się po szczycie, czuję, że powoli zaczyna brakować dla niej miejsca w tym hotelu. W ciągu najbliższych miesięcy zdarzyły się dwie sytuacje kiedy ktoś z zewnątrz, jakiś fan, wkradł się do Palmwoods. Miała każdego dnia coraz większe przeczucie, że tak jak BTR, otrzyma kwitek i będzie musiała opuścić złote mury.

Spojrzała jeszcze raz przez okno. Zbliżał się początek czerwca. Jeszcze tak niewiele brakuje do tej daty… a będzie już tutaj pełny rok. Podeszła do komody gdzie stała jej nagroda z Music Awards, którą wygrała w nominacji na najlepszy teledysk. Jej wzrok poszybował wyżej, na ścianie. Obok malunku Logana, widniała złota płyta za sprzedanie miliona egzemplarzy. A wydawało się jakby to było wczoraj… Tak wyglądały jej sukcesy z tamtego roku. Jak będzie w tym? Jeszcze nie wiadomo.

Marla ocknęła się ze swych myśli kiedy z pokoju wyszła Lucy.

- Hejka! Ja lecę razem z Dianą do wytwórni. Praca, praca, praca…- wzięła ciastko z talerza i wsadziła je sobie do ust.

- Powodzenia!- odpowiedziała. Lucy wzięła drugie i wyszła z mieszkania.

Lokatorka ostatnio ma mniej czasu dla Marli gdyż na początku roku, gdzieś w styczniu, Diana i Lucy postanowiły połączyć siły i założyły rockowy zespół. Dołączył się do nich młody gitarzysta Jason. Mieszka w mieszkaniu, w którym kiedyś mieszkała Camille. Razem we trójkę pracują prawie pół roku nad swoją nową płytą. Mają nadzieję, że niedługo osiągnął sukces.

Opuściła lokum i skierowała się w stronę holu. Rozglądała się bacznie, bowiem od jakiegoś czasu próbowała unikać tajemniczych tancerzy Nicka i Grega. Greg jeszcze był do zniesienia, bo nic nie mówił i nic nie robił. Przyczepił się tego pierwszego jak rzep psiego ogona i to wszystko. Marla unika Nicka. Ten chłopak o gęstych brązowych włosach i zielonych jak jodła oczach ciągle za nią łaził od kiedy zobaczyli się po raz pierwszy, a było to w październiku. Na początku wydawał się fajny. Rozmawiali jak to sąsiedzi. Poznali się bliżej, aż w końcu Nick zaczął być natrętny. Chciał, abym spędzała z nim więcej czasu, choć nie miała na to ochoty. Wolała spędzać wolny czas z BTR. O sobie mało opowiadał, a o niej chciał wiedzieć wszystko. Pytał się o ulubione kwiaty, numer buta, a nawet o blizny czy znaki szczególne, których niekoniecznie widać na zdjęciach. Niestety chłopak czekał na nią w korytarzu. O dziwo bez towarzystwa przyjaciela.

- O Boże nie…- mruknęła do siebie.

- Cześć Marla!- podskoczył do niej.

- Cześć…- odpowiedziała od niechcenia. Nie umiała mu powiedzieć żeby zniknął z jej oczu.- Gdzie masz kolegę?

- Pokłóciliśmy się i tyle. Może to i dobrze. Mam więcej czasu dla ciebie.

- Myślę, że to nie jest dobry pomysł.- zmarszczyła brwi.

- Ej, chcę cię o coś zapytać.-złapał ją za ramię.- Znamy się już siedem miesięcy, tydzień i dwa dni… chciałbym wiedzieć na jakim etapie znajomości jesteśmy.- dziewczyna wzdrygnęła się kiedy dowiedziała się, że on to wszystko liczy.

- No wiesz… jesteś moim dobrym sąsiadem. No… dobry z ciebie kolega.- akcentowała słowa dobry dość dyskretnie, nawet się nie spostrzegł. Nie chciała być zbyt nieuprzejma.

- Tak… A myślałaś kiedyś, chociaż przez minutkę, aby było inaczej? Może coś więcej albo nawet może…

- Hej!- przerwała mu.- Pamiętasz co ci mówiłam? Mam chłopaka.- jej słowa go nie zaskoczyły. Nick udał, że w ogóle tego nie słyszał.

- A może byśmy się wybrali dziś na jakieś ciastko? Może na twoje ulubione.

- Skąd wiesz jakie lubię? Nie mówiłam ci.- założyła ręce.

- Przeczytałem w Internecie.- Marla spojrzała na niego jak na okaz jakiegoś trudnego przypadku. Ten facet był jeszcze normalny w grudniu. Co się stało, że na początku miesiąca tak się zmienił? Pomyślała: Czy on ześwirował?

- Nick. Porozmawiamy później, teraz idę do pracy.- nie czekając na żadne słowo odpowiedzi wyszła z holu na zewnątrz.- Nie chciałabym już na niego nigdy spojrzeć…- mruknęła pod nosem.
- Mówiłaś coś?- dogonił ją.
- Nie...- zaprzeczyła.
- Coś jednak słyszałem, ty kłamczuszku.- dotknął palcem jej policzka. Marla zmroziła go za ten czyn spojrzeniem. Opuścił rękę z miną dziecka, które coś nabroiło.
- Nie rób tego więcej.
- Ale masz takie słodkie, mięciutkie policzki.- wyszczerzył.- Coś ci pokażę.- wyciągnął komórkę z kieszeni. Nie chciała na to patrzeć, jednak nie miała wyjścia kiedy przystawił jej wyświetlacz przed nos.- To my...
- Widzę.- dziewczyna przyjrzała się dziwnemu zdjęciu. Nie przypominała sobie żeby pozowała do tego zdjęcia, na pewno nie w towarzystwie natrętnego sąsiada, którego obejmowała ręką.- Zaraz, zaraz... Przecież do czegoś takiego nigdy nie doszło!- uniosła brwi.- No chyba, że znów straciłam pamięć krótkotrwałą!
- No wiem. Przerobiłem je. Fajnie razem na nim wyglądamy, co?- spytał. Szatynce opadła szczęka. Zatkało ją. Palmwoods ma za zadanie strzec swoich domowników przed atakami psychofanów z zewnątrz, ale z tym nie mogła sobie niestety poradzić...







* Witam Was po przerwie. Przybywam z nowym rozdziałem zupełnie nowej części. Co myślicie o Nicku, natrętnym oraz psychicznym sąsiedzie? Czy coś z tego wyniknie? Zobaczycie sami. W następnym rozdziale poznacie nową postać :)
Ta część to okazja dla tych, którzy jeszcze nie komentowali, aby zaczęli z czystym kontem. Byłoby mi bardzo miło. Naprawdę. Kilka słów nie boli, wprost przeciwnie :)
Do soboty ludziska :*