Rozdział 163

Carlos odjechał spod domu Kendalla z piskiem opon. Był teraz pewny, że kocha Lily. Nie zazna spokoju jeśli nie pojedzie do niej do Georgii i się z nią nie zobaczy. To nic, że nie odbierała od niego telefonów, nie odpisywała na wiadomości. Musiał powiedzieć jej prawdę. Zadzwonił do niego telefon od Kendalla. Nie odebrał. Ciągle wydzwaniał co go zdenerwowało. Wyłączył telefon.

Kendall tymczasem siedział w domu z przyjaciółmi i denerwował się ściskając komórkę w ręce.

- Wyłączył!- powiedział.

- Czy on jest głupi?- podniósł się Logan.- On ma żonę! Co my powiemy Alexie?

- A co mamy jej powiedzieć?- uniósł się Kendall.- Mamy jej oznajmić, że jej mąż pojechał do Georgii, która leży po drugiej stronie Ameryki? I to do Collins? Nie no! Tego to się w ogóle po nim nie spodziewałem. Jak można być takim głupim?

- To nie ty powinieneś się tak denerwować.- wtrącił James.

- A co? Pochwalasz jego zachowanie?- założył ręce.

- Oczywiście, że nie.- pokręcił głową.- Nie wiem co mam o tym myśleć. Przyjeżdżam do Los Angeles i okazuje się, że tu jednak problemów nie brakuje.

- Ej… ludzie.- wszedł w słowo Logan.- Collins to dobra i mądra dziewczyna. Kiedy dowie się co zrobił, ochrzani go i odeśle do domu. Ile godzin mu zajmie dojechanie do Georgii?

- Zależy czy pojechał na lotnisko czy nie.- odpowiedział Kendall. Nagle zadzwonił telefon Logana. Przyszła do niego wiadomość od Marli.

- No super…- westchnął.

- Co jest?- spytał James.

- Marla napisała mi, że twoja matka znów do niej dzwoniła.

- Co? Dzwoniła do was?- ożywił się jeszcze bardziej.- Nie mówcie jej, że wróciłem tu, bo jeszcze przyjedzie.- pokręcił głową.

- Ona prosiła żebyśmy dali jej znać jeśli się zjawisz…

- Nie ma nawet takiej opcji! Ja nie chcę jej znać, nie chcę jej widzieć! Dziwisz mi się?

- Nic a nic.- zaprzeczył.- Też bym był zły gdyby moja matka mi zrobiła coś takiego.

- Zastanówmy się na tym co jest teraz ważne.- przypomniał szatyn.- Poszukiwanie mózgu Carlosa o ile kiedykolwiek go miał…

- Dzwonię do Alexy.- powiedział Kendall.- Ona musi wiedzieć.

- Nie za szybko?-spytał Logan.- A może on jednak wróci z podkulonym ogonem i o sprawie można zapomnieć, a tak… Pomyśl jeszcze. Ja do złego nie namawiam.

- Nie wiem co robić do jasnej cholery! Cjloe proszę, nie teraz…- usłyszał płacz dziecka. Poszedł do jej pokoiku.

- A ja będę musiał tam wrócić i z tym żyć na oczach Alexy.- jęknął James.- Wracam do domu.

- Podwieźć cię? Carlos jak zawsze pomyślał o przyjacielu i zostawił go bez transportu.

- Nie trzeba.-machnął ręką.- Pięć kilosów… przejdę się.

- Jesteś pewien?- dopytał na wszelki wypadek.- Ja też zaraz idę, więc…

- Tak. Dawno mnie tu nie było, a do tego nie mam nic dzisiaj do roboty. Muszę oczyścić umysł.- podszedł do drzwi wyjściowych.- Powiedz mu, że wyszedłem. Trzymaj się.

Do domu Carlosa było już całkiem niedaleko. Mimo, że przeszedł taki szmat drogi, nie bolały go nogi. Znajdował się już na osiedlu kiedy zauważył jak jego tymczasowa sąsiadka wychodzi z domu. Stwierdził, że nie ma nic do stracenia, więc do niej podszedł. Jennifer uśmiechnęła się na jego widok i poprawiła włosy.

- Cześć.- przywitał się.

- Cześć. Nie spodziewałam się, że cię tu spotkam. Też tu mieszkasz?

- Carlos mnie przygarnął na jakiś czas. Pieniądze mam, a od jutra szukam jakiegoś mieszkania do wynajęcia. Wiesz, że twój dom wcześniej należał do mnie?

- Serio?- zdziwiła się.- Kupiłam go od Carlosa, wiec myślałam, że jest jego.

- Też był po części aż zostałem w nim sam. Razem z psem, który…- urwał.- Trzeba było go uśpić.

- Tak mi przykro.

- Ciężko mi było się z tym pogodzić. Miałem go trzy lata. No cóż…- westchnął.- Trzeba żyć dalej.

- Przykro mi. Wiesz co? Spieszę się teraz na ważne spotkanie, ale może pogadamy potem, co? Zapraszam do siebie o piątej. Co ty na to?- spytała.

- Przyjdę na pewno.- uśmiechnął się szeroko. Dziewczyna poszła dalej, a on wrócił do domu. Patrzył przez okno z jak wielką gracją chodzi po chodniku jak modelka po wybiegu. Pomyślał, że by się nadawała. A tak marnuje się na backstage’u i charakteryzuje modelki. Już od pierwszego spotkania polubił Jennifer. Sprawiała wrażenie ciepłej oraz sympatycznej kobiety i taka w rzeczywistości jest. Musiał ułożyć swoje życie. W końcu dojrzał do tego, aby założyć rodzinę. Brakowało mu tylko wybranki, a Jennifer była w sam raz.

Pół godziny później do mieszkania wróciła Alexa. Zmęczona rzuciła torebkę na ziemi, a następnie rzuciła się na kanapę. James podał jej coś do picia. Dziewczyna wypiła wszystko duszkiem. Miała za sobą bardzo pracowity dzień w pracy. Chłopak bał się jej spojrzeć prosto w oczy.

- Carlos jeszcze nie wrócił?- spytała.

- No najwyraźniej…

- Ale on dziś nie pracuje. Nie wiesz gdzie polazł?

- Nie wiem…- skłamał. Czuł się strasznie z tym uczuciem.

- Zadzwonię do niego.- wyciągnęła komórkę i wystukała jego numer.- No nie odbiera… Ma wyłączony telefon. To dziwne, bo rzadko wyłącza telefon.

- Mnie też to zastanawia.- spoczął po drugiej stronie.

- James?- zmrużyła oczy.- Ty coś wiesz. Widzę to.

- Co?- uniósł brwi.- Ja… o niczym nie wiem.- pokręcił głową.

- Nie wierzę ci. Kryjesz go.

- Alexa…- westchnął. Musiał jej to powiedzieć. Nie znał lepszego rozwiązania.- I tak się dowiesz. Prędzej czy później. Powinnaś o tym wiedzieć, ale proszę cię… nie denerwuj się.

- O czym ty mówisz?- wyprostowała się.

- Tak mi przykro, że musisz dowiadywać się tego ode mnie.- skrzywił usta.

- James do jasnej cholery! Co się dzieje?!

- Carlos pojechał do Lily. On chyba…- nie dokończył.

- Powiedz, że żartujesz.- spojrzała na niego z bólem w oczach.- Proszę…

- Bardzo bym chciał w tej chwili żartować.- odpowiedział.

- Ale…- urwała, ponieważ wielka gula stanęła jej w gardle. Łzy cisnęły jej się do oczu. Czuła jak jej serce trzaska jak lód polany wrzątkiem. Nie mogła w to uwierzyć. Jej mąż zostawił wszystko i pojechał do byłej kochanki, której ona postanowiła wybaczyć i się z nią zakumplowała. Poczuła się podwójnie zdradzona.

- Wszystko dobrze? Dobrze się czujesz? Zbladłaś…- zmartwił się.- Przepraszam. Ja nie powinienem…

- Dobrze zrobiłeś.- otarła łzy. Wstała.- Sorry, muszę zostać sama.- wyszła prędko z salonu do swojej sypialni i zamknęła za sobą drzwi.

* Daaaah, nic specjalnego, wiem :P Jak to się skończy? Czy Lily przygarnie Carlosa czy odeśle go do domu? Czy wyniknie coś więcej ze znajomości Jamesa i Jenn? Czy wgl ktoś chce, aby coś było między nimi? :D Piszcie :)

Znów muszę Wam podziękować za komy. Przypominają czasy dobrego powodzenia na tym blogu. Teraz też tak jest i jestem szczęśliwa z tego powodu. Robicie wszystko, aby było mi jak najciężej pogodzić się z końcem. Wiem, że jeszcze jest czas, ale zanim się obejrzę, będę musiała wziąc się za pisanie rozdziału 193, bo na nim skończyłam. Niby mam plan jak to skończyć, ale wciąż się zastanawiam czy ma być happy end czy nie? A jestem zdolna do wszystkiego. Pamiętacie jak skończyła się tamta część. Ja się nie rozpisuję. Lecę :*