Rozdział 91

Marla obudziła się z wielką chęcią odwiedzenia Jamesa. Nie wiedziała dlaczego. Po prostu czuła sygnał z góry, jakiś silniejszy od niej bodziec. Może coś się z nim dzieje. Jak nie Carlos to ona. Nie sądziła, że stanie się coś złego, ale nie będzie się sprzeczać ze swoim ciałem. Oporządziła się w niecałą godzinę. Wsiadła do samochodu i pojechała na blade osiedle. To miejsce jest pełne wspomnień. Zawsze jak tam jechała, budził się ten sentyment, który kazał jej tu zostać na zawsze. Zapukała do jego drzwi. Szybko dostała sygnał pozwolenia.

- Otwarte, Marls!

- Czy to aż tak oczywiste, że to ja?

- Specyficzne pukanie.- James miał na sobie białą bokserkę i czarne spodenki. Bawił się właśnie z Foxem. Na widok dziewczyny, zaczął szczekać ze szczęścia merdając ogonem.

- Co cię sprowadza do mnie o tak wcześniej porze?- zapytał.

- Nie mogę odwiedzić przyjaciela i jego cudownego psa? To było silniejsze ode mnie.- usiadła z ulgą.

- Silniejsze?

- Jakiś znak z góry kazał mi tu przyjść.- wytłumaczyła.

- Przerażasz mnie. Może cię ktoś w nocy nawiedził. Uuuu…- podniósł ręce do góry i udawał ducha.

- Tiaa… wróżbita Logan.- uśmiechnęła się.

- Puk, puk!- zawołał Carlos, który pozwolił sobie wejść.- Przyszedłem pożyczyć szklankę cukru. Tym razem naprawdę!- dopowiedział szybko.- Alexa piecze ciasto.

- Weź se.

- Co się znowu dąsasz, stary? Znowu o nią?- James domyślił się i posmutniał.

- Carlos!- skarciła go spojrzeniem. Znowu ktoś zapukał do drzwi.

- No kto znowu?!- podniósł się wyprowadzony z równowagi James. Podszedł do drzwi. Już miał coś powiedzieć, ale się powstrzymał. Jo stała przed nim ze łzami w oczach.- Jo? Co ci się stało?

- Nie widzieliście gdzieś Kendalla?- wszyscy zaprzeczyli.- Nie wrócił na noc do domu.

- Usiądź.- James poprowadził ją na kanapę.- Co się stało?

- Ja…- załkała.

- Nie płacz.- szatynka przytuliła ją do siebie.- Uspokój się. Wszystko będzie dobrze. Powiesz co się stało?

- Masz chusteczkę.- zaoferował Carlos. Z chęcią ją przyjęła, aby wytrzeć nadmiar łez.

- Już lepiej?- odezwał się James.

- Nie!- wrzasnęła. Szatyn aż podskoczył.- Jest fatalnie! Życie mi się wali! Już legło w gruzach…

- Pokłóciliście się?- spytał Latynos.

- Nie mogę… nie jestem gotowa, aby wam powiedzieć. Mogę zostać z Marlą sama?- spojrzała na nich błagalnie.

- Jasne. Wyłaź Carlito i zabieraj cukier…- wyszli z mieszkania.

- Szukałam wszędzie. Nigdzie go nie ma. Nie wiem do kogo mam iść. Alexa i Camille są zajęte. U ciebie pusto, więc tutaj myślałam…

- Hej? Znajdzie się. Na pewno gdzieś zabalował albo coś.- próbowała ją pocieszyć.- Jeszcze kiedyś będziecie się z tego śmiać.

- Nie będziemy, bo jestem w ciąży!- schowała twarz w poduszkę. Marlę wmurowało w siedzenie, ale po chwili odzyskała głos.

- To cudownie!

- Nie, bo nie tak to sobie wyobrażałam.- blondynka poodklejała sobie mokre kosmyki włosów z jej twarzy.

- Nie jesteś szczęśliwa?

- Byłam. Do momentu, w którym mu powiedziałam. Żebyś ty widziała jak zareagował. Złapał się czegoś bo myślał, że zaraz zemdleje. Potem sam sobie pod nosem zadawał pytania czy to jest możliwe, przeprosił i wyszedł z mieszkania! Nie odbiera telefonu, ma wyłączony. Szukałam już wszędzie…- zaciągnęła się od płaczu.

- Takie zachowanie jest do niego zupełnie niepodobne.- szatynka nieprzytomnym wzrokiem patrzyła się przed siebie.

- No wiem!

- Może to chwilowy szok i mu przejdzie? Niektórzy faceci tak mają.

- Ale nie on. Znam go tyle czasu. On nie jest gotowy na dziecko. Przypuszczam, że nawet nie jest gotowy na poważny związek ze mną. Mieszkamy ze sobą półtora roku, a w sumie znamy się cztery lata. Do dzisiaj się nie oświadczył, więc coś jest nie tak.

- Jest tyle par bez ślubu. Może Kendall jest zwolennikiem wolnych związków?- wypowiadając te słowa, sama w nie zwątpiła.

- Ale ja tak nie chcę.

- Wszystko będzie dobrze. Nie płacz.- otarła jej łzy.- W twoim stanie nie wolno się denerwować. Mam nikomu nie mówić?

- A mów! W końcu i tak się dowiedzą. Brzuch mi urośnie, a ja zostanę samotną matką!

- Nie mów tak. Znajdziemy go i przemówimy mu do rozumu.

Siedziały tak jeszcze jakiś czas. Marla przysięgła sobie, że znajdzie Kendalla i z nim poważnie porozmawia. Jego zachowanie jest karygodne. Niczym nie można tego wytłumaczyć. Na razie jednak skupiła się na wspieraniu Jo.

Trzy godziny później Marla zadzwoniła do Jamesa oraz Carlosa, aby natychmiast zjawili się u niej w mieszkaniu. Logan był już na miejscu. Wiedział, że jego żona ma mu coś ważnego do powiedzenia. Musiało być to istotne skoro zwołuje zebranie. Dziwił się tylko, że bez Kendalla. W sumie nie widział go od wczoraj, nie wie co się z nim dzieje.

Po kilkunastu minutach wszyscy byli już na miejscu. We czwórkę zasiedli do stołu. Chłopaki poczuli się jakby uczestniczyli w jakimś detektywistycznym serialu. Marla miała poważny wyraz twarzy tak jak lekarze kiedy niosą przykre wieści.

- Zebrałam was wszystkich, bo mam wam coś ważnego do powiedzenia. Jesteście najbliższymi przyjaciółmi Kendalla. Jo nie ma sił żeby wam to ogłosić, więc ja to zrobię.

- Coś mu się stało?- wyrwał się z pytaniem Logan.

- Zauważyliście już, że Kendall zniknął?

- Wyparował jak kamfora i namierzyć go nawet nie można.- wtrącił Carlos molestując swój telefon z myślą, że w końcu blondyn do niego zadzwoni.

- W sumie ja też go nie widziałem od wczoraj. Powiedział, że musi coś ważnego zrobić i to było ostatnio raz kiedy go widziałem.- rzekł James.- Wiesz coś?

- Jo jest w ciąży…

- Ja pier…nicze.- wydusił szatyn. Logan zastygnął w miejscu nic nie mówiąc. Nawet nie było widać, że oddycha. Chyba wstrzymał powietrze.

- Kendall ojcem? To pewne?- zabrał głos Latynos.

- Tak. Zrobiła test, a za trzy dni ma wizytę u ginekologa, do którego pójdę z nią jeśli nasz koleszka się nie zjawi. Jednego nie mogę pojąć. Kendall zawsze służył nam pomocą w trudnych momentach. To on też w naszych sprawach trzymał zimną krew, więc nie pojmuję teraz co się z nim dzieje.

- No wiesz… może to ostoja spokoju, ale wiecznie stać nie będzie.

- Kurde…- Logan w końcu coś powiedział.

- Spanikował i się gdzieś zaszył.- wytłumaczył James, który próbował wyobrazić sobie jego położenie.- Pewnie zwala na siebie winę i gdzieś to przeżywa.

- A ty wiesz jak on przeżywa te poczucia winy?- przypomniał brunet.- Dusi jej w sobie, a to nikomu dobrze nie wróży. Trzeba go szukać, bo coś może mu się stać.

- Tylko gdzie?

- Jestem na niego zła, ale mam nadzieję, że nic mu nie jest…

- O mój Boże!- ożywił się Logan. Wszyscy jak jeden mąż spojrzeli na niego z zapytaniem.- Trzeba podzwonić po szpitalach!

- Uważasz, że zrobił sobie krzywdę?- podniósł brwi James. To nie było w jego stylu. Kendall nigdy by sobie nie zrobił czegoś takiego. Chyba…- pomyślał.

- Nie wiem, ale trzeba mieć pewność.- każdy z nich wziął telefon i zaczęli wydzwaniać po szpitalach.

- Wydzwaniamy tak już z pół godziny.- żalił się Carlos.- Wszędzie zaprzeczają. A jedna kobieta myślała, że robię sobie żarty kiedy zapytałem o Kendalla Schmidt’a z BTR.

- Teraz już nie mam żadnych pomysłów.- Logan bezsilnie położył głowę na poduszce.

- A może oni nie mogą udzielić takich informacji…- wtrącił James.

- Jeśli zgarnęliby go z wypadku to pewnie by tego nie ukrywali.- odpowiedział.

- Dobra!- Carlos powstał.- Wsiadamy w swoje wehikuły i szukamy go dopóki się nie ściemni, a jeśli go nie znajdziemy to wznowimy jutro poszukiwania.

Mężczyźni pojechali szukać przyjaciela, a Marla poszła sprawdzić jak się czuję Jo.






* Kolejny krótki rozdział. Kendall się nie pojawił i trochę trzeba czekać na jego powrót. Jestem tak zmęczona, że nie wiem co pisać. Zapraszam Was na dwa PRZEDOSTATNIE rozdziały z FTS ( morderca wychodzi na jaw hehe ) i na RHMF ( chłopaki dowiadują się prawdy o Ninie i jej zemście ). To taka wiadomość, dla tych którzy jeszcze nie czytali i są zainteresowani. Z boku możecie kliknąć na te blogi :) Do środy :*