Rozdział 89

Alexa wzięła torebkę, burknęła coś przed nosem i wyszła. Nie wiedział gdzie i po co. Mógł się domyślać tylko dlaczego. Więcej uwagi koncentrował na Jamesie niż na własnej żonie. Cóż mógł poradzić? Obie te osoby są ważne w jego życiu, zarówno jego żona jak i przyjaciel, którego zna od dzieciństwa. Nie chciałby stracić nikogo z nich przez drugą osobę. Carlos podszedł do lodówki i wyciągnął piwo. Zasiadł do wielkiej plazmy i zaczął oglądać talk show, którego nawet nie chciał oglądać. Program się skończył, więc poszedł po jeszcze jedno piwo. Nic nie mógł znaleźć w telewizji godnego uwagi. Patrzył się bezczynnie w program przyrodniczy o kangurach. Nie liczył już, którą puszkę z rzędu wypił. Poczuł się jakoś weselej i miał ochotę z kimś porozmawiać. Założył kurtkę i wyszedł z domu.

Tymczasem Marla sprzątała w kuchni. W ten sposób chciała się zająć czymś do powrotu Logana. Rozejrzała się i stwierdziła, że jest tak czysto, że można z tej podłogi jeść. Usiadła na krześle odpoczywając. Chciała zrobić sobie herbatę. Ktoś jej przerwał pukając do drzwi. Szybko podbiegła do wejścia, w którym stanął Carlos lekko oparty o framugę. Kiwał się lekko i uśmiechał swoim bieluśkim uroczym uśmieszkiem.

- Można?

- Hello Carlito!- uśmiechnęła się. Potrzebowała właśnie rozmowy z którymś z przyjaciół.- Co cię sprowadza?

- Widzę, że humorek dopisuje. Jesteś sama?- kiwnęła głową.- To nawet dobrze.- odwiesił kurtkę na metalowym haczyku. Przysiadł sobie w kuchni i oparł się o łokieć.

- Powiesz mi o co chodzi?

- Co ty na to żeby dołączyć do mojej tajnej służby zwiadowczej?- przyjrzał się jej uważnie.

- Ha, ha! Słucham? Zostałeś detektywem?- zażartowała. Carlos zawsze wiedział jak rozśmieszyć każdego.

- Można tak to nazwać…

- A kto jeszcze do niej należy?- założyła ręce z uśmiechem na twarzy.

- Tylko ja.- wskazał kciukami na siebie.

- Los?- teraz ona mu się przyjrzała.- Piłeś coś?

- Jedno piwo, dwa… ewentualnie siedem.- wyszczerzył się.- Słuchaj.- przybliżył głowę do jej twarzy, która znajdowała się naprzeciwko. Wyglądał jakby chciał jej powierzyć sekret.- Ta akcja może wymagać od ciebie dużo czasu i poświęcenia. Wchodzisz w to?

- Weź wracaj do domu i wytrzeźwiej.- poradziła mu.

- Ale ja muszę zyskać sojusznika.- walnął na żarty pięścią w stół.- Kendall jest beznadziejny, Logan będzie się przemądrzać, więc ty jesteś najlepszym kandydatem.

- Alexa jest w domu?

- Nie-e.

- To dobrze. Lepiej żeby nie słuchała tych głupot jak wrócisz do domu.

- Ale ona się wścieka.- powiedział głosem małego dziecka, które boi się rodzica.

- Na co się wścieka?

- Na mnie, bo koczuję w oknie.- jego twarz wylądowała na obrusie.

- Ta rozmowa nie ma sensu, Los. Wracaj do domu.- uśmiechnęła się.

- Nie...- jęknął i podniósł głowę.- Nie po to przeszedłem pięć kilosów żeby teraz wracać. I nie jestem aż tak pijany!

- Ano tak.- wstała.- To cię odwiozę.- Carlos wstał. Razem poszli do samochodu.

- To pośledzisz ze mną Jamesa?

- Dlaczego miałabym to robić?- spytała gdy siedzieli już w środku.

- Bo James przygotowuje zorganizowaną akcję samobójczą.- na jego słowa Marla odwróciła wzrok od drogi.- Kupił już sznur.- zaczął tłumaczyć.- A kto wie? Ma pomocnika.

- Co ty pleciesz?

- James jest podejrzany. Musimy go przesłuchać jak w tym filmie… tytułu nie pamiętam.- zamyślił się.- Jedziemy do niego?

- Jedziemy do ciebie.- wkrótce byli już na miejscu. Carlos zauważył jak mija ich samochód, który wcześniej stał pod domem Jamesa.

- To ten samochód!- wskazał palcem na oddalającego się mercedesa.- To jego pomocnik!

- Uspokój się, bo sama to zrobię.- zaparkowała.

- Ciekawe jak?

- Nie chcesz wiedzieć. Wysiadaj.- wysiedli z auta.- Daj klucze.- dziewczyna wyciągnęła rękę do Carlosa, a po chwili wcisnął jej tam proszoną rzecz.- A teraz weź prysznic i się oporządź.- patrzyła jak Carlos posłusznie wchodzi po schodach do łazienki.- Jak dziecko…- rzekła pod nosem.

- Gdzie idziesz?- wychylił głowę z łazienki.- Już wychodzisz?

- Zajrzę przy okazji do Jamiego. Wrócę.- zamknęła drzwi.

Carlos był wstawiony, ale gdy powiedział o tym samobójstwie, to zwątpiła czy to są żarty czy domniemania pijanego przyjaciela. Nie myślała też, że mówi prawdę. Chciała po prostu przy okazji z nim porozmawiać. Zapukała do drzwi. W szybce było widać, że się zbliża.

- Hej, James.- nagle na jego widok uśmiech spłynął jej z twarzy. Na białej bokserce Jamesa była wielka czerwona plama. Rozwarła usta.- Co ci się stało?!

- Gdzie? A, to!- spojrzał w dół i uśmiechnął się.- Nic mi nie jest. To nie krew, tylko wino. Widzisz?- dziewczyna powąchała koszulkę. Rzeczywiście to było wino.

- Ale mnie przestraszyłeś.- położyła rękę na sercu. Myślała, że podejrzenia Carlosa się spełniły.

- Carlos cię tu przysłał?- spytał wprost.

- Nie. Skąd ci to do głowy przyszło?

- Może dlatego.- wskazał palcem na dom sąsiada oraz domownika, który szybko zniknął za firanką.

- Wybacz mu. Wypił odrobinę za dużo.

- Nie. On robi tak codziennie.- zaczął się żalić. Marla zdziwiła się.- Czasem mam ochotę strzelić go wiatrówką, ale nie chcę owdowieć Alexy i rozjuszyć Penatorek.- powiedział z nutą żartu w głosie.

- Nie wiedziałam…- miętoliła końcówki włosów palcami.

- Ja rozumiem, że po tym co się wydarzyło, on może mieć takie jazdy, ale bez przesady.- oparł się o framugę co chwilę patrząc na obserwującego Latynosa w oknie.

- On twierdzi, że znowu chcesz się zabić.- wypaliła prosto z mostu.

- Powtórzę po raz ostatni.- odrzekł głosem jakby się spodziewał tego co powiedziała.- Nie chcę kończyć swojego życia.- powiedział przekonująco prosto w jej oczy.- Mam dość już powtarzania każdemu i przekonywania, że mówię prawdę. Zmęczyło mnie to. Dajcie mi spokojnie żyć na nowo i nie przejmujcie się mną. To ja mogę wam mieć jedynie za złe, że mi nie ufacie.

- Ufamy ci, ale Carlos jest przewrażliwiony. On chyba przeżył to bardziej niż ty. Masz rację. Porozmawiam z nim.

- I to szybko.- ściągnął z siebie brudną koszulkę na jej oczach i rzucił je na oparcie krzesła.
- Podobno jakiś facet przyjeżdża tu codziennie do ciebie wieczorami...
- To też ci zdążył powiedzieć?- był pod wrażeniem jaki Carlos ma niewyparzony język.
- Kim jest ten mężczyzna?- spytała.
- Taki jeden Dave.- odwrócił się. Złapał za koszulkę jeszcze raz i miętosił ją w dłoniach. Wbił w nią wzrok jakby znalazła tam coś interesującego. Coś bardziej interesującego niż przytwierdzony do jego pleców wzrok najlepszej przyjaciółki.- Czy mógłbym was o coś prosić?
- O co takiego?- już nie miała sił przypominać mu, że nie odpowiedział dokładnie na jej pytanie.
- Jestem wam naprawdę wdzięczny za to, że się troszczycie i wspieracie po tym wszystkim co się wydarzyło, ale mam dość. Było fajnie, ale do czasu. Męczy mnie fizycznie i psychicznie wasze codzienne odwiedzanie mnie. Każdy z was odwiedza mnie o różnej porze dnia żeby w ten sposób sprawdzić czy jestem cały. Głupkiem nie jestem, domyśliłem się.- zmierzwił swoje włosy.- Tak samo równie bezsensowym pomysłem było proszenie o pomoc mojej matki...
- Wiesz co ja miałam do powiedzenia na ten temat.- przegryzła wargę.
- Tak wiem. To Carlos... Jednak proszę, nie chcąc was jakoś urażać, ale zostawcie mnie w spokoju. Traktujcie mnie tak jak zawsze, jakby nic się nie stało.
- Naprawdę nabrałeś do tego takiego podejścia?
- Staram się.- nawiązał z nią kontakt wzrokowy.- Jest to trudne, ale się staram.
- No dobrze. Więc pójdę już. Gdybyś czegoś chciał...
- Wiem.- przerwał.- Wtedy się odezwę.- pożegnali się. Marla wróciła do Carlosa.

Stał już w korytarzu.

- Widziałaś tą krew? Co mu się stało?- naskoczył na nią.- Co?

- Wino!- odparła.- Carlos, przeginasz. Daj mu swobody, bo jak będziesz naciskać, to pogorszysz sprawę. On nic sobie nie zrobi i nie stój przy tym oknie. James wie, że go podglądasz. Marny z ciebie detektyw.

- Ale…

- Żadnego ale! Jeśli się dowiem od niego, że zobaczył za firanką ciemniejszą karnację ciekawskiego człowieczka to obiecuję, że własnoręcznie ci te okno zamuruję. Dotarło?

- No dobra.- przewrócił oczami.

- Na pewno?

- Tak!- kiwnął głową.

- W takim razie zostawiam cię.- nacisnęła na klamkę.- Bądź grzeczny.

- Dobrze, mamo!

* Tak więc uprzedzałam, że rozdziały mogą być krótsze, ale przynajmniej niektórzy mają teraz pewność, że James chciał popełnić samobójstwo. W następnym rozdziale odejdziemy na jakiś czas od tego wątku i wrócimy do Kendalla oraz Jo. Istotnego momentu w ich życiu, więc zapraszam na środowy rozdział ;)