Rozdział 28

Logan wstał rano obudzony dzwonkiem telefonu. W tym samym momencie wybudził też Kendalla, który spał po drugiej stronie pokoju. Brunet spojrzał na wyświetlacz gdzie pokazała się informacja o połączeniu od Camille. Zanim zareagował, przestała dzwonić. Chwilę później ponownie spróbowała. Logan wyłączył telefon.

- Ej, stary…- mruknął niewyspany Kendall. Miał roztrzepane włosy i mrużył oczy z powodu pięknego wstającego słońca za oknem.- Czy to znowu Camille? Nie odbierasz od niej od tygodnia. Może chcę porozmawiać o czymś ważnym.

To pogada ze mną kiedy wróci pod koniec tygodnia, za pięć dni.- włożył urządzenie pod poduszkę. Podniósł się i wyciągnął napinając mięśnie. Przetarł swoje oczy i wyszedł z pokoju.

- Obudź mnie za pół godziny…- poprosił go kolega.

- Ok…

Logan włączył telewizję i oglądał ją wystarczająco cicho, aby nie zbudzić reszty. Poszedł włóczącym się krokiem do kuchni. Postanowił, że zrobi na śniadanie jedno z niewielu dań, które umie przyrządzić. Wyjął z lodówki mleko i jajka, z szuflady mąkę, cukier i mikser. Otworzył drzwi na balkonie, aby przygotować tam ciasto i nikogo nie obudzić. Następnie wrócił z gotowym ciastem. Przygotował patelnię do smażenia. Naleśników wyszło więcej niż się spodziewał. Porcja dla konia. Najwyżej przyjdą jego przyjaciele i zanim się obejrzy, wszystko zniknie. Wrócił do oglądania telewizji. Wziął tę nieszczęsną wczorajszą gazetę. Najbardziej lubił stronę z nowościami. Niedługo w kinach miał się pojawić film, który chciał obejrzeć. Już pomyślał o tym żeby zaprosić swoją dziewczynę do kina. Potem jego wzrok spoczął na spotkaniu z autorem jakieś powieści kryminalnej, ale to go mało obchodziło. Na samym dole jego wzrok przykuł znany widok płyty Marli. Dostępna w sklepach już od najbliższej środy. To działo się tak szybko. A wydawało mu się, że dopiero wczoraj się poznali. Martwił się jak dalej będzie z pobytem Marli w hotelu. Płyta został nagrana. Kontrakt jest zapisany na trzy miesiące z czego jest jeszcze czwarty dodatkowy miesiąc na reklamę produktu. Jeśli przez ten miesiąc dziewczyna nie zostanie zaakceptowana przez słuchaczy, będzie musiała wrócić do Anglii, a tego by nie chciał. Najwyżej będzie musiała znaleźć sobie inną pracę. Przynajmniej wiedział, że Marla wczoraj otrzymała prezent od hotelu w sprawie tej całej przykrej sprawy. Do końca roku hotel pokrywa wszystkie koszty za jej mieszkanie w ramach rekompensaty szkód jakie wyniósł ich pracownik. Wrócił do pokoju obudzić Kendalla, bo zapomniał to zrobić. Zamiast pół godziny, przespał pięćdziesiąt. Kendall nawet nie zauważył różnicy. James i Carlos też podnieśli się z łóżek. Kiedy zobaczyli na stole naleśniki, rzucili się do nich smarując je dżemem, zwijając w dłoniach, a następnie pożerając.

- Ale to dobre!- zajadał się Carlos z pełną buzią.

- Co? Nie brakuje wam już mojej cudownej mamy?- rozłożył ręce blondyn.

- Oczywiście, że brakuje, ale trzeba myśleć o tym co jest teraz. Naleśnika?

- No jasne.- Kendall dosiadł się do stołu.- Logan. A ty?

- Ja już jadłem. Zjedzcie wszystko.

Dzień aż do popołudnia minął im dość szybko i nijako. Wrócili z Rocque Records, Gustavo ani razu na nich nie nakrzyczał. Wszystko minęło dziwnie spokojnie i bez szału. Marla miała tak samo. Dzisiaj się nudziła, bo jej praca w studio się skończyła. Nic już nie nagrywała, nie przychodziła na próby dźwięku. Prace nad choreografią nie są teraz potrzebne. Spotkali się w parku siedząc na wielkich huśtawkach. Logan pchał ją, aby wzbijała się w powietrze, choć stanowczo zaprotestowała, aby to robił. Niestety na darmo. Carlos siedział na drugiej huśtawce. James z Lucy poszli gdzieś razem, a do Kendalla zadzwoniła Jo. Ten zerwał się na równe nogi i pobiegł do domu. Carlos posmutniał. Patrzył się na Logana i Marlę jacy są ze sobą szczęśliwi. Carlos czuł, że potrzebuje osoby takiej jak ona dla Logana. Kumpel spostrzegł, że coś go trapi.

- Carlito? Co się dzieje?

- Ja chyba pójdę. Nie chcę wam przeszkadzać. Dobrze się sobą razem zajmiecie.

- Zostań!- zatrzymała go Marla zeskakując z huśtawki.- Dlaczego idziesz?

- Bo każdy z was kogoś ma… wy tu jesteście razem. Teraz jest czas kiedy powinniście tak jak Kendall i James spędzać razem czas, a ja czuję się niekomfortowo. Nie, że jestem zazdrosny albo coś, po prostu… no nie wiem. Umiesz mnie zrozumieć?

- Rozumiem cię, ale naprawdę możesz tu być z nami. Jeśli my chcemy być sami to wieczorami sobie gdzieś wychodzimy. Mamy i czas dla was i dla siebie. Poczekaj…- zadzwoniła jej komórka.- Ciiii. To Gustavo.- odebrała.- Halo? Tak, Gustavo… Przecież wiesz, że nie… Serio?... Kiedy?...Na poważnie?...Oczywiście, że się cieszę!... Dobra, przyjdę. Cześć.- rozłączyła się.

- Czego chciał?

- Muszę iść do Gustavo.- mówiła uśmiechnięta od ucha do ucha.- Musimy obmówić szczegóły o moim teledysku!

- To wspaniale!- uśmiechnął się Logan.

- No pewka!- rozchmurzył się Carlos.

- Nie mogę w to uwierzyć… Co za niespodzianka! Dobra… muszę was zostawić. Pa!- pobiegła przed siebie.

- Pa! Zobaczymy się wieczorem!- pożegnał ją Logan.- No i zostaliśmy sami. Chodź. Przebierzmy się i chodźmy na boisko zagrać w kosza. Co ty na to?

- W porządku.- przybili sobie piątkę i wrócili do hotelu.

Przyjaciele poszli na boisko. W drodze Carlos robił pokazy z piłką. W końcu podeszli do swojego kosza i zagrali mecz do dwudziestu, jeden na jednego. Początkowo Carlos pełen energii przejmował prowadzenie zupełnie wybijając z rytmu Logana. W końcu gdy ten przejrzał jego taktykę, wykorzystał ją przeciwko niemu i wyrównał punkty aż nareszcie wygrał. Byli już cali mokrzy, ale dobrze im to zrobiło. Carlos nie mógł dopuścić do siebie, że mógł przegrać, więc w następnej rozgrywce dał z siebie wszystko i wygrał. Wynik jeden do jednego.

- Ok, Carlito! Ten set zadecyduje kto wygra. Do dziesięciu. Jesteś gotowy?- spytał pewny swego Logan kozłując ciągle piłkę.

- Dajesz Loggie Bear!- podskoczył.

- Proszę… w twoich ustach ten pseudonim brzmi jeszcze gorzej.- zniesmaczył się. Następnie szybkim energicznym ruchem zrobił unik wykorzystując jego zamyślenie. Logan wrzucił pikę do kosza!- Ha, ha!- krzyknął z triumfem.- zobaczył, że Carlos zupełnie gdzie indziej patrzy. Teraz wiedział dlaczego. Marla wracała od Gustavo z jakąś dziewczyną. Z takiej odległości nie mogli rozpoznać kim jest owa nieznajoma. Marla zaś spostrzegła ich i im pomachała. Carlos wykonał zapraszający ruch ręką. Dwie dziewczyny szły w ich kierunku. Ich oczom twarz tajemniczej blondynki się zaostrzyła. Wyglądała dość znajomo, jakby gdzieś już ją widzieli. Logan szybko zorientował się kim jest.

- Carlos… poznajesz ją?- szepnął mu na ucho gdy się zbliżały.- Ta aktorka… Jak jej tam…

- Alexa Vega…- westchnął Carlos. Od zawsze ją uwielbiał. Filmy z jej udziałem oglądał po kilkanaście razy, a w sekrecie trzymał schowany na dnie szuflady jej plakat z filmu o małych agentach. Gdy ją zobaczył, cała reszta straciła jakieś znaczenie. Był zapatrzony w niej jak w obrazek.

- Hejka znowu.- machnęła do nich Marla.- Zgadnijcie z kim przyszłam.- wskazała na nią rękoma.- Alexa. To jest Carlos i Logan.

- Cześć.- powiedziała swoim subtelnym głosem.- Kojarzę was z zespołu.

- Tak to my!- wyrwał się Carlos.- Jestem twoim fanem.- wypalił. Logan niezręcznie uśmiechnął się i przywitał z aktorką.- Uwielbiam wszystkie filmy, w których grałaś. Ja cię ubóstwiam!- nie mógł się powstrzymać. Zawsze chciał ją spotkać. Ta jednak nie miała nic przeciwko. Uśmiechnęła się uroczo do niego.

- Przepraszam za niego.- poklepał go po plecach kumpel.- Carlos nie ma w sobie za grosz samokontroli.

- Mówię co myślę…- usprawiedliwił się.

- Gustavo powiedział mi, że teledysk zaczniemy już jutro. Im szybciej tym lepiej. Nie będziemy marnować czasu, a ja zwariuję z braku zajęcia. Postara przygotować się wszystko na jutro i myślę, że w kilka dni się wyrobimy. A Alexa będzie moją przyjaciółką w teledysku. Producent stwierdził, że ładnie razem ze sobą wyglądamy.- poinformowała ich szatynka.

- No bo wyglądamy.- potwierdziła Alexa poprawiając swoje średniej długości blond włosy.

- I tak sobie pomyślałam, że skoro mamy razem pracować to fajnie byłoby się poznać, więc szłyśmy do mnie.

- Chcecie się dołączyć?- zapytała aktorka spoglądając na Carlosa, który wydał się jej bardzo słodki.

- Z miłą chęcią…- odpowiedział bez zastanowienia. Marla i Logan wykonali potajemnie między sobą porozumiewawcze spojrzenia i we czwórkę poszli do mieszkania Marli.

Po rozmowie, w której się zapoznawali ze sobą i opowiadali swoje ciekawe historie, Alexa powoli zaczęła się zbierać. Zasiedziała się dwie godziny, a musi jeszcze jechać do swojego hotelu i załatwić formalności. Po całej trasie z miejsca na miejsce, była strasznie zmęczona. Carlos bardzo chciał żeby została, ale nie miał na to wpływu. Alexa pożegnała się i poszła. Dogonił ją potem ze spontaniczną sugestią odprowadzenia do holu.

- Widziałaś go?- założył ręce Logan.- Kompletnie oszalał na jej punkcie. Ja wiedziałem, że ją lubi, ale on ją pożerał wzrokiem.

- Daj spokój. Zresztą… on chyba też wpadł jej w oko. Wiesz, uśmiechała się tylko do niego i takie tam. Ślepa nie jestem. Skoro jest wolna i tak się miło im ze sobą rozmawia to może byśmy… ich ze sobą…

- O nie! Ja kumpla swatał nie będę! Wstaję i wychodzę.- zażartował.

- Byłoby fajnie gdyby byli razem. A jak nie to Carlos oszaleje z samotności i będzie miał coś w stylu, nie wiem jak to jest u was, coś w rodzaju męskiego przypadku starej panny z kotem.

- Ja uważam, że Carlos to fajny gość i w swoim czasie znajdzie kogoś odpowiedniego. Na razie nie wierzę żeby to była prawdziwa miłość.

- Hej ludzie!- akurat w tej chwili wrócił Carlos.- Mówię wam. Ona jest genialna! Wszystko w niej przyciąga mnie do siebie. To jak patrzy, jak seksownie pachnie…- rozmarzył się i usiadł obok Logana.

- Opanuj się. To nie jest prawdziwa miłość.- sprowadził go na ziemie.

- To niby co mądralo…

- Fanatyczne zauroczenie. Uwierz mi, nie mówię tego, aby cię zdenerwować tylko przywołać do porządku dla twojego dobra.

- Logan, nie wiesz co czuję.- podniósł lekko głos Latynos.- Pamiętasz jak było z Marlą?

- Oj przepraszam.- wtrąciła się.- Może rzeczywiście na początku byłam w was zauroczona, ale mi przeszło, bo się zakochałam. Tak to działa. Osobiście myślę, że na to uwielbienie najlepszym sposobem jest miłość. Może gdybyście spotkali się razem i byście wspólnie ze sobą porozmawiali to byś wtedy przekonał się co naprawdę czujesz.

- Masz rację.- odrzekł Carlos.

- No w końcu…- mruknął z uśmiechem Logan.

- Umówię się z nią na randkę.- wypalił Carlos. Logan klepnął się w czoło z bezsilności.

- Dobra. Ja się poddaje. Rób co chcesz…

- Marla!- podszedł do niej Carlos, złapał za ramiona i zaczął trząść do tyłu i przodu.- Musisz mi dać jej numer! Proszę!

- Ok, tylko nie potrząsaj mną jak grzechotką.- wyjęła komórkę i podyktowała mu numer. Przyjaciel uścisnął ją i wyszedł zadzwonić.- A właśnie, Logan. Dzwoniłam do ciebie. Masz wyłączony telefon?- Logan przypomniał sobie, że jego telefon leży wyłączony pod poduszką.

- Zapomniałem go włączyć. Pójdę już. Może ktoś z czymś ważnym do mnie dzwonił.- dał jej całusa w policzek i wyszedł.

Logan poszedł do sypialni. Włączył telefon. Wyświetliły mu się wszystkie połączenia. Jedno od Gustavo, dwa od swojej dziewczyny i osiem od Camille. Nie dawała mu spokoju. Pomyślał, że oddzwoni. Może to coś pilnego skoro tyle razy próbowała się z nim skontaktować. Wybrał jej numer. Nikt nie odbierał. Po chwili zadzwonił drugi raz tez bezskutecznie. No trudno… przynajmniej próbował. Potem oddzwonił do Gustavo. Ten odebrał wrzeszcząc na niego, że nie odbiera od niego telefonu i ma natychmiast iść do niego. Logan na sygnale pobiegł do Rocque Records. Zdyszany stanął przed nim i zapytał czego od niego chce.

- Dlaczego dzisiaj nikt nie odbiera ode mnie telefonu? Powiedz Kendallowi, łącznikowi między wami a mną żeby nosił telefon przy d… przy sobie.- powstrzymał się od powiedzenia za dużo.

- Dzisiaj to wyjątkowa sytuacja. Kendall jest zajęty…

- Nie obchodzi mnie to!- wręczył mu do ręki cztery kartki papieru.- To jest nowy tekst, który musicie się nauczyć na piątek.

- No dobrze…- spojrzał na tekst i na przeznaczone partie. Zdziwił się kiedy zobaczył, że ma najwięcej do nauczenia.- Dostałem główną partię muzyczną?

- Coś nie pasuje? Dawno nie miałeś swojej kolejki, a doszło do mnie, że chciałeś odejść.

- No wiadomości szybko się rozchodzą, ale to od dawna nieaktualne.

- Posłuchaj… nawet jeśli tak było to nie miałeś racji.

- Gustavo? Czy ty chcesz właśnie powiedzieć mi coś miłego?- niedowierzał własnym uszom.

- Tylko tyle, że przez dwa tygodnie pisałem ten utwór z myślą o tobie.- powiedział sucho.- Miałem tego nie mówić, ale James wyjaśnił mi tą całą sprawę z piosenką. To nieprawda, że jesteś niepotrzebny. Każdy z was, pieski, gra swoją rolę, a przedstawienie musi trwać. Więc jeśli jeszcze raz przyjdzie ci do głowy moment zawahania to módl się, abym nie musiał go tobie wybijać, jasne?

- Jasne i… dzięki za wszystko.

- Taaak.- mruknął.- I jeszcze jedno. Kiedy będziemy przygotowywać się do następnego albumu… kiedyś tam w przyszłości… to chcę, abyś był gotowy, bo poproszę cię o napisanie piosenki.

- Będę gotowy.- uśmiechnął się.

- Ok, a teraz zmykaj mi stąd!- Gustavo powrócił do swojej roli bycia wrednym szefem. Mimo to Logan był zadowolony.

Wrócił do hotelu. Jego mieszkanie było zamknięte. Szukał kluczy w swoich spodniach. Wyciągnął je i otworzył drzwi. Trzy kartki położył na stole. Jedną wziął dla siebie. Nalał sobie soku wciąż trzymając kartkę i czytając tekst. Gustavo jak zawsze, spisał się doskonale. Opróżnił kubek kiedy ktoś zapukał do drzwi.

- Już otwieram!- krzyknął. Nacisnął na klamkę. Kiedy zobaczył kto stoi w wejściu, z wrażenia kubek wyślizgnął mu się z ręki i stłukł. Ale nie zwracał na to uwagi. Serce podskoczyło mu do gardła. Zmroziło go w miejscu. Zupełnie nie był na to gotowy.

- Cześć Logan.- przywitała go nijako Camille...





* Witajcie moi kochani! I jak Wam się podobało? Bo ja o dziwo zadowolona :) Co wyniknie z powrotu Camille? Co powie Logan? Czy między Carlosem a Alexą będzie coś więcej? Przekonacie się już w następnym rozdziale.  Dzisiaj specjalny dzień, ponieważ mam trochę newsów...

Wiadomość 1: Postać Alexy dołączyła do Bohaterek.
Wiadomość 2: W końcu dodałam drugą jednorazówkę ( z Jamesem). Zwie się Sexy robber :3 Wszystkie jednorazówki znajdziecie po prawej stronie.
Oliwio Maslow... ta jednorazówka jest z dedykacją dla Ciebie <3
Wiadomość 3: To już ponad 4000 wyświetleń. Dziękuję!

PS Do wtorku <3