Rozdział 32 część 1

Teledysk od kiedy pojawił się na stacjach muzycznych został hitem. Na listach przebojów zajmował pierwsze miejsca. W ciągu tygodnia, w Internecie wzrosła jego oglądalność i ciągle rośnie. Gustavo jako jej menager przekazał, że w najbliższym czasie została zaproszona na dwa wywiady, do muzycznego programu telewizyjnego i galę dla gwiazd, którą mogła dotychczas obejrzeć w magazynie. Te wszystkie gwiazdy na czerwonym dywanie. Jej koleżanka Alexa Vega zaprosiła Marlę i BTR na premierę filmu, w którym gra główną rolę. Tym oczywiście się pochwaliła w ostatniej chwili. Marla była tak zajęta jeszcze kręcąc swój teledysk, że kompletnie nie wiedziała, że Alexa i Carlos są parą. Gustavo zasugerował swoim pieskom żeby pojawili się na premierze razem, ale oddzielnie. Sądzi, że Carlos u boku Alexy to dobra reklama dla zespołu, a Logan i Marla to ostatnio rozchwytywana para oraz wokół nich będzie trochę szumu. Nikt nie mógł uwierzyć co ten człowiek wygaduje.

- Ja też czytam gazety i znam wszystkie ploteczki ze świata show biznesu!- wytłumaczył się szef.- Dlatego macie mi się ubrać tam wszyscy ładnie i świecić jak milion dolców. Czy to zrozumiano?

- Dobrze tylko się tak nie unoś…- uspokoił go Kendall.- To zwykła premiera.

- Jestem też waszym menagerem, czyli na moje nieszczęście muszę martwić się za was! A teraz odmaszerować, pieski! Trójka jedzie ze mną do telewizji.

Marla wróciła po południu do mieszkania. Wszystko ją bolało, ale była z siebie zadowolona. Postawiła wygrana statuetkę z muzycznego teleturnieju. Rzuciła się z hukiem na łóżko. Nie miała pojęcia w co się ubierze w ten piątek na premierę. Ktoś zapukał do drzwi. Krzyknęła: Otwarte! Do mieszkania weszła Camille. Marla od razu się podniosła. Pożałowała, że nie podeszła do wizjera, bo by jej nie wpuściła.

- Czego chcesz?- powiało chłodem od szatynki.

- Chciałam się pogodzić.- ukazała skruchę.

- Chcesz się godzić? W jakiej sprawie? Bo jeśli o tą początkową akcję to proszę bardzo.

- No właśnie. Zrozum. Jak byłam z Loganem, chciałam go chronić przed tobą. Jesteś ładniejsza i zdolniejsza. To fakt jeśli chodziło o tą sprawę z Jamesem, żeby wiesz… polubił cię za wnętrze, ale to pozwalało odwrócić Logana uwagę od ciebie.

- Ale nie pokochał mnie za to jak wyglądam. Od samego początku się polubiliśmy, a potem jak się wydało jak wyglądam to jeszcze byłam przez jakiś czas z Jamesem, a Logan był z tobą. Potem jak się poznaliśmy bliżej… Aj! Po co ja ci to w ogóle opowiadam? Tak mi przykro, że tak wyszło.

- Spoko… Dobra, w skrócie. Nie będę się rozwijać. Przepraszam za wszystko. Chciałabym, abyś zapomniała o tym co się wydarzyło. Zacznijmy wszystko od początku. A ja postaram się nie pchać z butami między was. Czemu mi się tak przyglądasz?

- Bo jest to dla mnie niezrozumiałe. Super, przepraszasz mnie, ale ja na twoim miejscu nie wytrzymałabym patrząc jak ja i Logan… już ci nagle nie zależy?

- Zależy, ale co to zmieni? Mam dość użalania się nad sobą. A tak między nami to… myślę nad wyprowadzką z Palmwoods. W końcu coś mi się udało i dostałam rolę w serialu. Niestety dość daleko. Aż w Seattle. Muszę zapomnieć o tym miejscu. Tu już nie ułożę sobie życia.- Camille spuściła głowę. Marla poczuła, że skoro ma się wyprowadzić to może warto jej wybaczyć.

- Ok, między nami wszystko w porządku. Ja też źle się czuję z tym. No bo w końcu jakby… odbiłam ci chłopaka, no nie oszukujmy się.

- Dość dziwna rozmowa. Powinnyśmy sobie do gardeł skoczyć.- uśmiechnęła się Camille.

- Jestem z Anglii. Prawdziwa ze mnie dama z klasą.- odpłaciła jej szerszym uśmiechem.

- To ja już pójdę. Mam jeszcze kilka rzeczy do zrobienia. I dzięki za wszystko.- poszła. Zamknęła za nią drzwi. To była dziwna i krótka rozmowa, ale wszystko się nagle wyjaśniło. Choć postanowiła, że będzie ją nadal miała na oku.

Kendall spacerował sobie wzdłuż holu. Wciąż myślał o Jo i o tym, że przez dwa tygodnie będzie musiał udawać, że z nią nie jest. Było mu z tym ciężko, ponieważ nigdy nie lubił niczego ani  nikogo udawać. Swoje motto Bądź sobą będzie musiał wsadzić sobie do kieszeni. Oprzytomniał kiedy Pan Taylor szedł korytarzem. Blondyn podrapał się po głowie patrząc na ścianę z udawanym zaciekawieniem. Jak gdyby nic następnie spojrzał na mężczyznę.
- Dzień dobry, proszę Pana.- ukłonił się lekko.
- Ty tu jeszcze mieszkasz?- spytał na powitanie.
- Eeeh... tak?- zmarszczył brwi.- A dlaczego Pan pyta?
- A nie można?- założył ręce.
- No można. Oczywiście, że można...- zmieszał się wyraźnie.
- Myślałem, że razem z Carlosem, Jamesem i ty trzecim nie możecie już tu mieszkać.- powiedział. Ojciec Jo słynął z tego, że zawsze był szczery do bólu.
- Ten trzeci ma na imię Logan.- przypomniał mu.
- Nie poprawiaj mnie, chłopcze.- pokręcił głową zniżając głos. Kendall nie wiedział jak ma się zachować.
- Hym... tak. Normalnie nie powinniśmy już tu mieszkać, ale nie chcemy zostawiać tego cudownego miejsca.  Wiążemy z nim  wiele wspomnień. Mamy układ z właścicielem hotelu.- zmienił temat.
- Aha.- potarł się po podbródku badawczo go obserwując. Wyglądał jakby chciał go jeszcze sprawdzić.- A na jakich relacjach jesteś z moją córką?
- Hmm...- opuścił głowę.- Po tym jak Pańska córka mnie rzuciła, trudno mi było się pozbierać.- najbezpieczniej było powiedzieć mu, że to ona go rzuciła, bo w przeciwnym razie Pan Taylor miał by wtedy do niego pretensje, że skrzywdził Jo.- Potem na szczęście znalazłem sobie inną dziewczynę i...
- Jak to inną dziewczynę?- uniósł się. Blondyn  spanikował.
- No, ale z nią długo nie byłem. Zaledwie dwa dni.- wtrącił coraz bardziej zapętlając się w kłamstwo. Przełknął nerwowo ślinę. Ten człowiek go przerażał. Doskonale wiedział, że ojciec Jo za nim nie przepada. 
- Kendall!- na korytarzu pojawił się Carlos. Spojrzał na mężczyznę.- Dzień dobry, Panie Taylor. Przeszkadzam?- oboje zaprzeczyli ruchem głowy.
- Czego chcesz?- spytał Kendall.
- Chciałem spytać czy nie zechciałbyś dzisiaj wyjść ze mną, Alexą i twoją...- zielonooki na szczęście szybko się zorientował co Carlos chce powiedzieć.

- Carlos!- wrzasnął powodując, że Latynos się zamknął nie dokończając tego co miał powiedzieć.- Przypomniało mi się, że muszę ci coś ważnego powiedzieć w naszym mieszkaniu!- spojrzał na mężczyznę przepraszająco i złapał przyjaciela pod rękę ciągnąć w stronę wyjścia. Kiedy już oddalili się na bezpieczną odległość, blondyn rozejrzał się ostrożnie w każdą stronę, a następnie spojrzał na Carlosa. Wypuścił go z uścisku.

- Jeśli chciałeś pobyć ze mną sam na sam to trzeba było powiedzieć, Kendallku...- Carlos zatrzepotał rzęsami zrobił dziubek. Ten jednak nie był w nastroju do żartów.

- Jedno słowo za dużo, a byłbym przez ciebie pogrzebany.- przeciął placem swoją szyję.

- A to co teraz pokazałeś znaczy powieszony.- wtrącił.

- Jeden pies! Póki jest tu ojciec Jo, nie może się dowiedzieć o tym, że jesteśmy z Jo razem. Kapisz?

- To chore...- podrapał się po głowie.

- Dla mnie też, ale obiecałem.- wyjaśnił.- I lepiej przekaż reszcie.

- Chcesz ukrywać przed Panem Taylor, że jego córka jest z tobą?- powtórzył się mrużąc oczy.

- Lepiej żeby się nie dowiedział...- pogroził mu palcem.

- Ekhem...- osoba stojąca za nimi oparta o ścianę dała o sobie znać.- A co jeśli ja już wiem?- ojciec Jo spojrzał na blondyna zabójczym spojrzeniem...



* Tam tam taaaaaam :D Znowu zła ja urwałam w najlepszym. Jak już zauważyliście pewnie rozbiłam rozdział 32 na dwie części, bo był za dłuuuugi :) Jak myślicie co z tego dalej wyniknie? Czy era Camille się skończyła? Co postanowi Pan Taylor? Czy rzuci się z pięściami na biednego Kendalla i zabierze mu córkę? Piszcie w komciach :) A na kontynuację zapraszam w sobotę :3 W niej zakończymy wątek  Kendalla i Jo... a może on się dopiero rozpocznie ?