Rozdział 74 i 75

Po wszystkich próbach nauczenia chłopaków choreografii, nadszedł czas na teledysk do piosenki promocyjnej. Nikt nie spieszył się z jego nakręceniem, ponieważ zostało mnóstwo czasu. Idealnie, aby dopracować perfekcyjnie każdy szczegół. Marla uczestniczyła we wszystkich próbach do klipu. Nadzorowała ich taniec. Czasem poprawiała ich malutkie niedociągnięcia. Logan i Kendall byli najlepszymi tancerzami. Przykładali się całym sercem do swojej pracy. James oraz Carlos również. Szatyn, żeby osiągnąć takie efekty jak u Logana, musiał ciężej ćwiczyć. Carlos, który zazwyczaj radził sobie dobrze i często podsycał Logana do robienia z nim żartów, ostatnio zrobił się bardziej rozkojarzony.

- Carlos!- przywołała go do porządku. Chłopak spojrzał na nią przestraszony. Rozejrzał się. Reszta zespołu stała inaczej niż on.- Carlos, to nie jest teraz ten układ. Tak tańczycie pod koniec.

- Sorry.- poprawił nerwowo swoje spodnie. W tej samej chwili na plan zostały wpuszczone Lucy, Jo i Alexa. Usiadły z boku, aby nie przeszkadzać. Chłopak pomachał do Alexy.

- Carl, musisz się skoncentrować.- przywołała go jeszcze raz do porządku Marla.

- I… akcja!- krzyknął reżyser siedzący obok Gustavo.

BTR ustawili się na miejsce i zaczęli tańczyć. Marla potakiwała głową, bo wszystko szło tak jak to przygotowała. Niestety Carlos znów pomylił się w tym samym miejscu co wcześniej.

- Przerwa!- krzyknął reżyser nie mogąc znieść drugiej takiej samej pomyłki. Marla z opanowaniem podeszła do niego.

- Co się dzieje? Na próbach szło ci genialnie. Coś jest nie tak? Chcesz odpocząć?

- Nie…- odpowiedział grzecznie.- Ale…

- Tak?

- Przepraszam. Jestem trochę spięty.- chciał coś powiedzieć, ale w ostatniej chwili wymigał się tymi słowami. Spuścił głowę, po czym jeszcze raz spojrzał na blondynkę siedzącą na ławce pod ścianą. Rozmawiała o czymś z Lucy, a Jo się głośno zaśmiała. Ponieważ była przerwa, James i Kendall poszli w stronę swoich dziewczyn. Logan podszedł do stolika napić się wody.

- Alexa cię tak rozprasza?- uśmiechnęła się.

- Nie, nie o to chodzi.

- Jak coś to możemy to przełożyć…

- Nie. Po prostu ostatnio dużo myślałem nad pewną decyzją w swoim życiu.- Marla spojrzała na niego pytająco.- Jestem bardzo pewny swojej decyzji, ale jestem jednocześnie i podekscytowany i zestresowany. Pomożesz mi?

- Ale w czym?- pisnęła.

- A może jednak nie…- mruknął pod nosem do siebie drapiąc się w swoje czarne krótkie włoski. Marla klepnęła się w czoło.

- Czy możemy już zaczynać?- zapytała reżysera. Dał jej znak.- Chłopaki, na miejsca. Ostatnie podejście. Kendall? James? Chodźcie tu.

- I… akcja!- krzyknął reżyser.

Chłopcy jeszcze raz zaczęli tańczyć. Wszyscy czekali na ten moment, na którym poprzednio stanął Carlos. Marla ścisnęła kciuki. Carlosowi udało się zatańczyć tak jak powinien. Po cichu klasnęła w dłonie. Cała choreografia została perfekcyjnie wykonana. Zadowolony reżyser ogłosił koniec na dziś. Ekipa zaczęła zbierać sprzęt kiedy niespodziewanie Carlos zabrał megafon od reżysera.

- Chwila!- głośny głos chłopaka odbił się od ścian wielkiej hali. Wszyscy odstawili na bok wykonywane wcześniej przez nich rzeczy.- Zanim skończymy, chciałbym coś powiedzieć.- wypatrzył swoją dziewczynę w chaosie, który wcześniej zapanował.- Alexa, podejdź do mnie.- w jednej sekundzie dziesiątki par oczu spoczęły na aktorce. Rozejrzała się niepewnie, wstała z ławki i powoli skierowała się w jego stronę nie wiedząc co się dzieje. Nikt nic nie wiedział. Zapanowała cisza. Gdy Alexa stanęła przed nim, nawet nie zapytała po co miała przyjść. Chłopak odłożył megafon. Logan podszedł do Marli i ścisnął ją za rękę.

- Wiesz co się tu dzieje?- szepnęła mu na ucho Marla.

- Nie mam pojęcia.- odpowiedział.

Alexa nie chciała jeszcze raz patrzeć na przyjaciół i wpatrującą się w nią ekipę. Carlos uspokoił ją swoim słodkim uśmiechem. Nikt nie spodziewał się tego co zrobił. Carlos klęknął na kolanie i załapał blondynkę za rękę.

- Alexa. Odkąd cię poznałem, świata za tobą nie widzę. Za dnia myślę o tobie, a w nocy śnię o tobie. Czuję cię mocno w moim sercu nawet gdy cię nie ma obok mnie, ale to nie ma żadnego znaczenia. Czas i miejsce nie są w stanie nas rozdzielić. Od naszego pierwszego spotkania codziennie wstawałem szczęśliwy, bo wiedziałem, że mam taką niesamowitą dziewczynę jak ty.- jego druga ręka poszybowała do kieszeni w spodniach. Puścił rękę uśmiechniętej dziewczyny i otworzył małe pudełeczko z pierścionkiem.- Może i nie jestem romantykiem… ale czy chcesz wyjść za tego nie romantyka?- po hali rozniosły się westchnienia przyjaciółek.

- Oh, Carlos…- Alexie popłynęła z oczu łza.

- Zlituj się nade mną skarbie.- spojrzał jej prosto w oczy.- Strasznie bolą mnie nogi.- uśmiechnął się nerwowo.

- Przy tobie do końca życia nie przestanę się śmiać. Tak. Wyjdę za ciebie.- wszyscy zaczęli klaskać. Carlos włożył jej przepiękny pierścionek na palec, wstał i pocałowali się. Zgromadzeni zaczęli klaskać jeszcze głośniej.

- Ty ciołku!- po chwili wtrącił się między nimi James.- Zabijemy cię za to, że nic nie pisnąłeś.- roztargał mu włosy.

- Bo wszystko byście zepsuli.- zaśmiał się.

- No co ty?- dodał Logan.

- A ty szczególnie. Przyciągasz problemy.- wykrzywił się na te słowa.

- Pokaż ten pierścionek!- Marla podeszła do Alexy i ją wyściskała. Lucy i Jo zrobiły tak samo.

- Alexa Pena.- uśmiechnęła się dziewczyna.

Minęło jeszcze dużo czasu zanim opuścili plan. Ekipa zwinęła się, a przyjaciele poszli świętować zaręczyny.

- Zdrowie państwa młodych!- wzniósł toast Logan podnosząc swój kieliszek.

- To jeszcze nie ślub przygłupie.- Kendall pociągnął kolegę w dół. Alexa zaczęła się śmiać.- Masz słabą głowę do alkoholu. Weź już nie pij.

- Ha! Śmieszny jesteś.- opróżnił kieliszek.

- Kocham cię, ale mógłbyś w końcu zastopować.- powiedziała stanowczo Marla.

- No co ty.- wtrącił James.- Jeszcze nikt temu imprezowiczowi nie przemówił do rozsądku.- Marla spojrzała na swojego chłopaka, który złapał się za butelkę. Ich oczy się spotkały.

- Proszę…- poprosiła cicho. Logan zatrzymał się w miejscu i przełknął ślinę. Spojrzał na szklaną butelkę, którą ściskał, po czym zwolnił uścisk i położył rękę na kolanie głośno wzdychając. Reszta spojrzała z niedowierzaniem.

- Jak ty to zrobiłaś?- spytał się jej James.

- Miłość…- usprawiedliwiła się jednym słowem.

- Właśnie, miłość…- spojrzał Carlos na Alexę i ją pocałował.

- Pamiętam Carlosa rok temu.- zaczęła Jo.

- Tak.- przytaknął Kendall.- Pamiętam jak narzekał na samotność. My mieliśmy dziewczyny, a on użalał się nad sobą. James śmiał się z niego, że zjeżdża ze zjeżdżalni samotności. A teraz proszę. Jako pierwszy zdobędzie żonę.

- Co było to było.- machnął ręką Carlos.

- I jak to będzie teraz z wami?- zapytała Lucy włączając się do rozmowy.- Kto do kogo się przeprowadza?

- W sumie to jeszcze o tym nie pomyślałem.

- Nie widzę natychmiastowej potrzeby, nasze domy dzieli uliczka.- dodała Alexa.- Ale wolałabym już żeby to Carlos wprowadził się do mnie. Nie chcę opuszczać jeszcze tego domu. Mieszkała w nim część mojej rodziny.

- Co tylko zechcesz, słońce.- objął ją ręką Latynos.

- O Boże, dziękuję ci dziewczyno.- James złożył ręce jak do modlitwy.- Weź go zabierz. Możesz już teraz. Mam go po dziurki w nosie.- Carlos wyszczerzył się.

- W sumie…- wtrącił Kendall spoglądając dyskretnie na Jo.- Miałem wam to powiedzieć, ale skoro już napoczęliście temat przeprowadzek...- westchnął. Zmieszał się. Wszyscy patrzyli na niego. Blondyn spojrzał błagalnym spojrzeniem na swoją dziewczynę.

- Mój serial jest jednym z najbardziej popularnych, a co za tym idzie, większy sukces. Palmwoods jest narażone na paparazzi, więc… muszę wyprowadzić się z hotelu. W końcu nadszedł mój czas.

- Mamy na oku bardzo ładny apartament.- uśmiechnął się niepewnie.

- Czyli rozchodzimy się?- podsumował James.

- Nie w tym sensie. No co ty.- uspokoił go Kendall.- To, że jesteśmy zespołem nie znaczy, że mamy mieszkać ze sobą do końca życia. Może czas w końcu przejść na inny poziom? Razem, ale oddzielnie.

- Rozumiem…- mruknął Logan.- Może to nawet i dobrze. Powoli miałem już was dość.- zaczął się śmiać. Carlos razem z nim.

- Zawsze możemy się spotkać. Przecież wszyscy zostajemy w LA.- rozejrzał się po stole Kendall.

- Jak ten czas szybko leci, co?- Lucy wtuliła się w umięśnione ramię szatyna. Puścił jej oczko.

- Wszyscy się wyprowadźcie.- uśmiechnął się James.- Ja nie opuszczę tego basenu. Nie-e. Mnie się tam podoba.

- Zapomniałeś o kimś?- oparł ręce na stole Logan patrząc mu prosto w oczy.

- No tak, jeszcze ty.- westchnął żartując.- W końcu potrzebny mi jest ktoś kto będzie sprzątał, gotował, prał…

- Ha, ha! Nie rozpędzaj się.- przeniósł po chwili swój wzrok na Marlę.- Skoro tak po kolei każdy coś ogłasza to ja też chciałbym. Marla, wiesz jaki zbliża się dzień?- kiwnęła głową.

- Jaki dzień?- zaciekawiła się Alexa.

- Pojutrze jest równy rok od momentu, w którym zaczęliśmy ze sobą chodzić.- pochwaliła się szatynka.

- Z tej okazji chciałbym zabrać cię w jedno miejsce. Zacznij się pakować, bo wyjeżdżamy na kilka dni.

- Super, ale dokąd?

- Niespodzianka.- odpowiedział.

- Ekstra!- krzyknął James.- Będzie wolna chata!- położył potajemnie rękę na kolanie Lucy, która zachichotała.

- Przepraszam, że przerywam…- wtrącił Carlos.- Tu siedzą narzeczeni i domagają się większej uwagi.

- No to wznawiam toast, drodzy zgromadzeni.- Logan podniósł szklankę soku pomarańczowego.- Za państwo młodych!- nikt już nie poprawił bruneta. Wszyscy poszli w jego ślad i bawili się dalej.

ROZDZIAŁ 75

Nastał piękny poranek. Marla wstała jeszcze przed budzikiem. Leżała chwilę na poduszce wpatrując się w mały punkcik na suficie. Wczoraj zapomniała zasłonić firanek, dlatego teraz światło przebijało się do jej pokoju. Ziewnęła głośno i przeciągnęła się. Pomyślała o wczorajszym dniu. Cały dzień spędziła w Palmwoods rozmawiając z Lucy o tym co mógł zaplanować Logan na trzydniową wycieczkę w okazji rocznicy bycia parą. Do teraz nie wiedziała gdzie jedzie, ale była podekscytowana tym. Walizeczka czekała przy komodzie. Zadzwonił budzik, który natychmiast wyłączyła i poszła do łazienki. Potem pokierowała nogi do swojej szafy wyciągając zestaw ubrań na dzisiejszy dzień. Gdy się ubrała, zeszła po cichu na dół, aby nie budzić Alexy i Carlosa. Jest teraz najczęstszym gościem tego domu. Wprawdzie można powiedzieć, że już tutaj mieszka, jednak nie jest aż tak zorganizowany żeby zabrać wszystkie swoje rzeczy. Otworzyła lodówkę i zaczęła przygotowywać sobie szybkie śniadanie. Zjadła szybko, ponieważ za kwadrans miała wyjść. Pobiegła umyć zęby i poprawiła włosy. Wzięła pod pachę walizeczkę. Zamknęła dom. Logan stał już przed domem czekając na dziewczynę z otwartym bagażnikiem. Kiedy ją zobaczył, pomachał do niej. Logan wziął od niej walizkę, a następnie włożył do środka. W tym samym czasie pozwoliła sobie otworzyć drzwi od strony pasażera. Logan dosiadł miejsca przy kierownicy, włożył klucz do stacyjki i zapalił samochód uśmiechając się. Nie odezwała się dopóki nie opuścili Los Angeles.

- Włączyć radio?- odezwał się w końcu.

- Jak chcesz…- chłopak westchnął i wcisnął przycisk.

- Czemu nic nie mówisz? Jesteś zła?- spojrzał na nią z zaciekawieniem i zmartwieniem jednocześnie.

- Nie. Wstałam wcześnie, jeszcze się nie wyspałam.

- To połóż się.

Nie odezwała się. Ziewnęła tylko, ale nie poszła spać. Widok z okna ją zaciekawił.

- Możesz mi powiedzieć gdzie mnie wieziesz?

- Mówiłem, że to niespodzianka.- uśmiechnął się zadziornie.

- Muszę wiedzieć czy trafiłam z ubraniami. Mam same letnie rzeczy i zaledwie jeden sweter.

- Jak to? Teraz mi mówisz?- zatrzymał samochód na środku pustej drogi. Marla przestraszyła się.- Jedziemy do miejsca, w którym się wychowywałem.

- Do Minnesoty?- pisnęła.- Przecież tam jest śnieg!

- No trudno. Najwyżej zmarzniesz…- zaczął się śmiać. Zapalił samochód.

- Z czego się śmiejesz. To nie jest śmieszne!

- Żartowałem. Nie jedziemy do Minnesoty.- dziewczyna uderzyła go w ramię.- Auć…

- Miało boleć.- zamilkła na kilka sekund.- To dokąd jedziemy?

- Stan Teksas, mała.- puścił oczko.- North Richland Hills. Tam się urodziłem i spędziłem siedem lat swojego życia.

- Wiem.

- Podoba ci się?

- No jasne. Zastanawia mnie czy trudno było ci się tak przestawić na inny klimat.

- Na początku… Ale potem mi się nawet spodobało. Poznałem chłopaków. To chyba jakieś przeznaczenie, bo Carlos dwa miesiące po moim przyjeździe do Minnesoty przyjechał z Columbii.

- Trochę daleko do tego Teksasu…

- Trochę. Będziemy też przejeżdżać przez Arizonę. Zwiedzisz trochę kraju. A może kiedyś pojedziemy w taką wycieczkę po całych stanach, co?

- Bardzo chętnie.- uśmiechnęła się.

Po trzech godzinach przekroczyli granicę Kalifornii. Marla wzięła głęboki wdech żeby sprawdzić jak się oddycha powietrzem z Arizony. Mimo, że nie czuła różnicy, cieszyła się. Nie miała okazji zwiedzić żadnego stanu nawet będąc w trasie. Nie miała wtedy czasu na turystykę, ponieważ szybko trzeba było przedostać z jednego punktu do drugiego.

- Masz ochotę coś zjeść? Coś wykwintnego lub niezwykłego?

- Mam ochotę pochłonąć zwykłego hot doga ze stacji, ewentualnie zapiekankę.- ścisnęła się za brzuch.

- Ok. A ja zatankuję przy okazji. Jest gdzieś taka stacja z takim dobrym żarełkiem…- rozejrzał się po obu stronach drogi.

- Weź najpierw zwolnij…

- Spokojnie. To tutaj.- wskazał palcem na stację paliw na poboczu.

Założyli okulary i wyszli z samochodu. Marla oparła się o maskę auta wpatrując się na Logana, który tankuje. Założyła ręce oraz skierowała twarz w stronę słońca. Gdzieś w międzyczasie przejeżdżał wóz policyjny, jednak nie zwróciła na niego uwagi gdy zaparkowali po drugiej stronie. Para poszła potem do środka kupić coś do jedzenia. Zdziwili się ogromną wielkością hot doga, który był jak zwyczajne dwa. Usiedli przy stoliku, aby spokojnie je zjeść. Gdy skończyli, wrócili do samochodu. Furgonetki policyjnej już nie było. Po chwili znowu znajdowali się na drodze. Pół godziny później wyjechali za miasto. Logan przyspieszył. Dziewczyna skrzywiła się i ścisnęła pas.

- Co ci jest?- spojrzał w jej stronę.

- Boję się. Czasami jeździsz jak szatan. Albo demon szybkości.

- Nie lubisz czasem poszaleć na szosach?- uśmiechnął się.

- Jeszcze chciałabym sobie pożyć…- westchnęła. Na te słowa Logan trochę zwolnił.- Dziękuje i za to.

- Spokojnie. To nie ja straciłem prawko na dwa lata i nie rozbiłem wozu.

- Właśnie. Jest możliwe żeby ot tak zabrano prawko na taki czas?

- Inny stan inne prawo. W sumie nie pamiętam gdzie to się wydarzyło. Nie jest to teraz istotne…

Rozmowa urwała się na chwilę. Marla podziwiała piękny zielony krajobraz uśmiechając się do szybki w samochodzie. Jej wzrok znów stał się nieobecny. Logan znowu musiał zapytać.

- O czym myślisz?

- Dlaczego ciągle mnie o to pytasz?

- Jest wiele powodów.- odpowiedział zanim zdążyła zapytać.- Jestem ciekawy, nie podoba mi się muzyka w radiu i chciałbym zagłuszyć ją twoim głosem i martwię się dlaczego nie rozmawiasz ze mną tak jak zazwyczaj. Nudzę cię?

- Nie nudzisz. Po prostu, tyle się dzieje, że nie wiem kiedy o tym myśleć. Teraz na przykład myślę o Carlosie i Alexie.

- Zastanawiasz się czy to nie za szybko na ślub?

- Czytasz mi w myślach.

- Jeśli są tego pewni to niech robią co chcą. Pasują do siebie. Mówi się, że po ślubie to człowiek już się nie pobawi, ale oni są podobni. Mogą szaleć razem. Ale sama słyszałaś. Ślub planują dopiero na maj. Będą mieli wiele czasu, aby się zastanowić czy odpowiada im życie ze sobą na wieki.- wyłączył radio.- O tym ciągle myślisz?

- Nie.- zaprzeczyła.

- To o czym?- podniósł brew.

- Miałam ci nie mówić, ale ciągle po głowie chodzi mi taki jeden mężczyzna.

- Hmm… jak wygląda.- zdjął okulary i odłożył je patrząc na drogę.

- Może go znasz. Pociągający brunet, niezwykle przystojny. Te oczy, te usta, po prostu me gusta.- pocałowała palce jakby oznajmiała, że smakuje jej jakieś danie.- Ma niesamowicie seksowny uśmiech. Mam kontynuować?

- Myślę, że wiem co to za gość.- spojrzał na nią kładąc rękę na jej kolano. Chciał ją pocałować, ale się odsunęła.

- Patrz na drogę.- nakierowała jego policzek w stronę przedniej szyby. Westchnął ciężko.

Po chwili odpięła pas. Podniosła ręce do góry, a następnie wsunęła je sobie za koszulkę macając po plecach. Robiła przeróżne kombinacje rąk wyginając jej w każdą stronę.

- Co ty ćwiczysz?- zaśmiał się.

- Ramiączko mi się odpięło i próbuję je zapiąć…- wysapała. Logan zareagował natychmiast. Skręcił w boczną ścieżkę prowadzącą do gęstego lasu. Samochód stanął.- Dlaczego tu stanąłeś?

- No przecież trzeba ci pomóc. Sama tego nie zrobisz.- Marla uśmiechnęła się. Odwróciła się od niego plecami. Wsunął swoje ręce pod jej bluzkę. Zachichotała cicho. Zamiast zrobić co trzeba, objął ją w pasie i zaczął całować po szyi. Przekręciła się, aby znaleźć jego usta. Połączył ich namiętny pocałunek. Obejmowali się wzajemnie. Kiedy jego dłonie powędrowały nieco niżej, przestała go całować. Spojrzała mu prosto w oczy. Ich twarze były tak blisko, że stykali się nosami.

- Zostawmy sobie takie wrażenia na później, kiedy dojedziemy. Zapniesz mi te ramiączko?- bez słowa zrobił co trzeba.- Dziękuję.

- Masz, kusicielko.- zapiął swój pas i odpalił samochód wciąż się jej przypatrując.

- Uaaach!- ziewnęła głośno.- Niewyspanie daje mi się we znaki. Pozwól, że się położę.- oparła się wygodnie.

- Wyśpij się, bo będzie ci to potrzebne.- wjechał na główną drogę. Nagle zadzwonił telefon Logana. Dziewczyna zdziwiła się, bo czarny telefon leżał na półeczce, ale nie on dzwonił. Skrzywił się i wyciągnął niebieskiego iPhone’a z kieszeni. Odebrał.

K: No co tam Logan?- krzyknął Kendall przez słuchawkę.- Włącz głośnomówiący to sobie we trójkę pogadamy.- posłuchał przyjaciela.- Dlaczego tak bez pożegnania uciekliście?

L: Przecież nie żegnamy się na zawsze. Za trzy dni wracamy.

K: No wiem. Weź się nie powtarzaj. Marla? Jak tam nastrój?

M: Jestem zła, bo Logan miał zostawić pracę w domu, a rozmawia właśnie z tego telefonu.

L: Wydałeś mnie.- dodał Logan.

K: No sorry, ale przecież i tak zazwyczaj dzwonię na ten numer. Zgubiliśmy numer do tamtego telefonu, musisz później podać. Wyczuwam niepozytywne wibrację, więc pogadamy później. Koniecznie zadzwońcie kiedy dojedziecie na miejsce.

L: Ok.

K: Narka.- rozłączył się.

- Tia…- spojrzał ostrożnie na swoją dziewczynę przegryzając wargę.- Jesteś zła?

- Umawialiśmy się, że zostawisz jeden telefon kiedy wyjedziemy. A szczególnie ten niebieski.

- Przepraszam, ale jak zadzwoni do mnie ktoś ważny z branży to…

- To mogą zadzwonić do Kendalla, Jamesa albo Carlosa i wtedy podadzą twój drugi numer.- przerwała.

- O tym nie pomyślałem. Może dlatego, że do niego jestem bardziej przywiązany. Ale masz rację. Mówiłem, że odpuszczę i skłamałem. Patrz.- otworzył szafeczkę od strony pasażera i włożył tam niebieski telefon.- Nie ma go już.- drugą komórkę wrzucił za siebie na siedzenie.- Tej drugiej też. Należy mi się.- dziewczyna uśmiechnęła się i położyła na boku.

- Pójdę już spać.

Siedem minut później Marla zasnęła twardym snem. Logan sprawdził czy rzeczywiście śpi. Sięgnął do tyłu po telefon i po cichu podwinął nogawkę u spodni. Wsadził komórkę do skarpetki u lewej nogi. Wiedział, że robi źle, ale nie mógł wytrzymać bez łączności. Kiedy wjechał na główną drogę gdzie nie jechał żaden pojazd, postanowił przyspieszyć. Docisnął gazu, od razu poczuł się lepiej. Na zakręcie zauważył, że z bocznej uliczki wyjechał wóz policyjny. Natychmiast zwolnił. Zauważył gesty policjanta przez lusterko, który daje mu znak, że ma zjechać na pobocze. Ścisnął z nerwów kierownice i przeklął pod nosem. Ostrożnie zjechał na pobocze. Spojrzał na Marlę modląc się żeby się nie obudziła. Po chwili wysoki policjant w przyciemnianych okularach zapukał w szybę. Stanął tak, że nie było widać jego twarzy. Logan rozsunął szybę.

- Prawo jazdy i dowód rejestracyjny proszę.- zabrzmiał młody głos. Brunet był taki roztrzęsiony i zły na siebie, że wszystko dookoła przestało istnieć. Ze wzrokiem wbitym w kierownicę wręczył dokumenty.- Wie Pan, że przekroczył dozwoloną prędkość?

- Nikt nie jechał i nie jechałem tak szybko.- był pewien, że nie przekroczył prędkości, ale w toku mówienia zwątpił w to.

- Nie zauważył Pan znaku dwieście metrów temu?- oddał dokumenty.

- Tam był jakiś znak?- zdziwił się. Sięgnął pamięcią wstecz te kilka minut wcześniej.

- Proszę wysiąść z samochodu. Dmuchnie Pan w alkomat.

- A proszę bardzo!- otworzył drzwi.- Jestem zupełnie trzeźwy.- wysiadł w samochodu. Nagle ktoś złapał go mocno od tyłu i przyłożył coś do ust. Zanim zdążył zareagować, zmiękły mu nogi. Poczuł dziwną, nieznaną woń i odpłynął.

* Niespodzianka! Supraaajs! Czy byliście zdziwieni dwoma rozdziałami? Część może i tak :) Przejrzałam parę rozdziałów naprzód i stwierdziłam, że takie sklejenie jest potrzebne. Nadchodzący wątek był rozbity na kilka rozdziałów. Chciałabym przyspieszyć akcję. Będzie szybciej nam do części trzeciej :D Takich duplikacji możecie spodziewać się jeszcze trzy razy. Mam nadzieję, że nie macie nic przeciwko. Ja tam mogę to porozbijać jeśli większości się nie spodoba ten pomysł. A jeśli ktoś ma silną wolę to może jeden rozdział przeczytać jednego dnia następnym razem, a drugi kolejnego. I w takim razie komentarze dłuższe by się przydały huehue. Żartuję :P

Czy popieracie decyzję Carlosa? Co powiecie na temat przeprowadzki Kendalla? I co z końcówką? Tu jestem bardzo ciekawa. Do soboty :*