Rozdział 105

Elena pierwszy raz jest u Carlosa w domu. Spodobał jej się klimat i wnętrze. Zawsze patrzyła inaczej na miejsca, w których się mieszka. Czuła ich duszę, a ta była wyjątkowa pozytywna. Uśmiechała się do każdej ściany. Carlos przypatrując się jej zachowaniu, sam się uśmiechał. Elena traktowała mieszkania podobnie jak ludzie traktują zwierzęta. Przejechała palcem po komodzie z ciemnego drewna.

- Ładnie tu sobie mieszkasz.- skomplementowała.

- No wiem. Żona ma gust.- wyszczerzył się.

- To ty jesteś żonaty?!- wybałuszyła oczy.

- A nie wspomniałem?- podrapał się po głowie.

- Carlos, ah Carlos.- pokręcił głową James.

- No hello! Myślałem, że to wystarczy!- pomachał przed Eleną ręką z obrączką na palcu.- Tu jest jej zdjęcie.

- Ładna.- spojrzała na ramkę.

- Ciężko pracuje, ale może w weekend się poznacie. To jaki film będziemy oglądać? Horror, komedia, sensacyjny?

- Zdecydowanie komedia!- rzekła.

- Ja też jestem za.- odezwał się James. Usiedli na sofie przed wielką plazmą.

- Oprzyjcie się wygodnie.- włączył sprzęt.- Skoczę jeszcze po przekąski. Mam popcorn i wafelki kakaowe.

- Ty wiesz co dobre.

- To już lecę!- skoczył szybkim krokiem do kuchni. Przyniósł przekąski. Elena i James od razu się poczęstowała.

- Widzę, że ci smakują.- uśmiechnął się Carlos gdy spojrzał na Elenę, która najwyraźniej nie znała manier jedzenia u gości. Wypchała sobie wafelkiem usta.- Mam jeszcze orzechowe.

- Mmm…- pokręciła głową. Chciała coś powiedzieć, więc szybko przełknęła.- Nie. Ja ma uczulenie na orzechy.

- Za to mi przynieś.- powiedział James. Carlos poszedł do kuchni. Elena dziwnie się poczuła.

- Jest problem!- wrócił zdenerwowany Latynos trzymając opakowanie po wafelkach.

- Co znowu?- zajęczał przyjaciel.

- Te wafelki były kakaowo- orzechowe!- drżał mu głos.

- Żartujesz?!- wrzasnął James kiedy spojrzał na Elenę, która nie czuła się najlepiej. Na jej policzkach wyskoczyły czerwone plamy. Zaczęła się nadmierni pocić. Spuchły jej usta i zaczęła brać głębsze oddechy.- Elena!

- Przepraszam!- skrzywił się Carlos.

- Jedziemy do szpitala.- James wziął ją na ręce.

- Nie.- wydusiła dziewczyna.- W- domu- mam- leki.- mówiła z przerwą na oddech między każdym słowem. Zanieśli ją do samochodu Carlosa. Pojechali na sygnale łamiąc przepisy drogowe. Z Eleną było coraz gorzej. Dusiła się. James jechał zdenerwowany. Dłonie przyklejały mu się do kierownicy. To był cud, że wyrobili się w dwie minuty i nie zatrzymała ich policja. Wynieśli ją z samochodu i z impetem otworzyli drzwi.

- Ona jest cała spuchnięta na twarzy!- wrzasnął Carlos gdy kładli ją na kanapę w salonie.- Logan!- zaczął krzyczeć.- Pomocy!- po chwili na dół zbiegł Logan w samych bokserkach. Kiedy ich zobaczył, chciał się na nich wydrzeć, ale się powstrzymał kiedy zobaczył kuzynkę.

- Co jest?- spytał nerwowo.

- Alergia!- krzyknął James.

- O cholera!- Logan pobiegł na górę z prędkością światła.

- Gdzie masz te tabletki?- gorączkował się Carlos gdy po chwili zbiegł na dół.

- Jakie tabletki?- zmarszczył brwi Logan.- Na spuchnięte gardło?- przyjaciele zorientowali się w tej chwili, że Logan ściska w dłoni strzykawkę.- Pomóżcie ściągnąć mi jej spodnie.

- Słabo mi.- odparł Carlos kiedy zobaczył igłę. James szybko pozbawił ją spodni. Elena wyglądała jakby zaraz miała zejść z tego świata. Brunet natychmiast wbił jej strzykawkę w pośladek. Zrobił to bardzo precyzyjnie i fachowo.

- Zaraz poczujesz się lepiej.- Logan pogładził ją po włosach. Nie odezwała się. Zamknęła oczy kładąc głowę na udzie Jamesa.- Jak do tego w ogóle doszło?- spojrzał na nich.

- Przez przypadek.- Carlos schował twarz w dłoniach. Było mu bardzo przykro.- Nie wiedziałem, że jest uczulona.

- Ale powiedziałeś na początku, że te wafle są kakaowe.- wtrącił James.

- No tak, ale nie chciało mi się wymawiać pełnej nazwy.

- Może gdybyś się trochę wysilił to byśmy tego uniknęli.- teraz miał do niego pretensje.

- Dobra.- uciszył ich brunet.- Nie czas na kłótnie. Spojrzał na Elenę. Powrócił jej normalny oddech, a plamy z twarzy zaczęły blednąć.- Chodź tu do mnie, dziecko...

- Nie jestem dzieckiem!- zaoponowała.

- Czyli z tobą dobrze.- uśmiechnął się.- A was nawet z dorosłą kobietą zostawić nie można. To tym bardziej z dzieckiem.

- Dobra. Weź już przestań. Przywieźliśmy ją tutaj.- powiedział James.- Myślałem w drodze, że się udusisz.- spojrzał na nią z troską. 

- Nic mi na szczęście nie jest. Dzięki za szybką interwencję. A przede wszystkim mojemu braciszkowi, który odważył mi się wbić igłę w tyłek.

- No było to trochę ciężkie, ale musiałem to zrobić. Ci dwaj by się nie odważyli. Pomóc założyć ci spodnie?

- Żartujesz? Będę leżeć bez nich. Tak jest mi wygodniej. James, nie mam za ciężkiej głowy? Jeszcze zmiażdzę ci udo.- ten zaprotestował ruchem głowy.

- Ellie?- zapytał Carlos.- Jesteś na mnie zła? Znowu zalazłem ci za skórę…- miał minę smutnego psiaka.

- Najważniejsze, że wszystko jest ok. Teraz musisz mi się podwójnie odwdzięczyć.

- Będę czekał.- kiwnął głową.

- Jak jeszcze raz źle zaopiekujecie się nią to będę zły.- pogroził im Logan.

- Dobra, już weź nie udawaj takiego dobrego brata.- uśmiechnęła się.

- Co tu się wydarzyło?- na dół zeszła Marla owinięta w szlafrok. Spojrzała na przedmiot leżący na stole i go podniosła.- Po co wam strzykawka?

- Była w moim pośladku.- zabrała głos Elena. Szatynka szybko ją odłożyła.- Ratowali mi życie.

- Hmm… gdzie masz pasek od szlafroka.- zaśmiał się Carlos. Ta spiorunowała go spojrzeniem.

- Z tobą też mam coś wymyślić?

- Nie, dzięki.- odpowiedział.- Ej, Logan? Dużo macie jeszcze tych strzykawek?

- A co? Planujesz kolejny zamach?

- Dla pewności chcę wiedzieć.

- Może ja powinnam mieć tabliczkę na głowie z napisem: Uczulona na orzechy.- podniosła się Elena.

- Spokojnie. Ja cię uratuję.- zaoferował James z uśmiechem. Marla spojrzała na nich i zaśmiała się w głębi duszy zakładając ręce.
- Co?- spytał ją szatyn.
- Nie. Nic, nic...







*  Witajcie w tę jakże cudowną środę <ironia> ? Trzeba w końcu wrócić do nauki, a tak mi się nie chcę... Próbuję jakoś się pocieszać, ale będzie jazda. Never mind. System dwóch rozdziałów w tygodniu ( środa i sobota ) wrócił. Teraz będę Was zalewać krótkimi rozdziałami. Po kłótni jaka wybuchła między Jo, a jej ojcem, postanowiłam na jakiś czas ie wspominać o tym wątku. Taki zabieg celowy. Dlaczego? Decyzja o tym co zrobią z tym Jo i Kendall będzie przedstawiona w rozdziale 108. Tymczasem do soboty :*

PS Zapraszam na piąty rozdział na TWTN kto jeszcze nie czytał :)