Rozdział 109

Nadszedł mój dzień!- pomyślała Elena. To był piękny piątkowy poranek. Wstała szczęśliwa, ale i zdenerwowana. Skończyła swój projekt, a dzisiaj miała go oddać. Od tego zależy jej dalsza przygoda w LA. W tym tygodniu skoncentrowała się wyłącznie na swojej pracy. Przygotowała się jak co dzień. Zeszła na dół ściskając swój projekt. Miała na niego mało czasu, jednak efekt był piorunujący. Nigdy nie stworzyła czegoś tak pięknego. Do jej biura było niedaleko, więc wybrała się tam pieszo.

Pół godziny później z łóżka podnieśli się Marla i Logan. Kiedy brunet zajął łazienkę, dziewczyna poszła do pokoju Eleny. Chciała się zapytać co chciałaby zjeść dzisiaj na śniadanie. Była w szampańskim nastroju. Niestety nie było jej tam. W tej chwili przypomniała sobie, że przecież ona chodzi do pracy. Marla sama była już po kręceniu specjalnego odcinka z jej udziałem, który niebawem pojawi się w telewizji. Poszła do kuchni zastanawiając się co przygotować.

Kiedy zjedli śniadanie, Marla wróciła do sypialni i ubrała się w bluzkę, którą dostała od Eleny. Już miała gdzieś wyjść kiedy do domu wparowała Elena. Dokładnie nie widziała jej twarzy, bo z prędkością światła pobiegła na górę. Postanowiła ją dogonić. Stanęła w wejściu do jej pokoju skąd dochodził rzężący płacz. Rozwarła tak szeroko drzwi jak tylko się dało. Elena snuła się po pomieszczeniu w dwie strony. Raz do szafy, a raz do walizki, która leżała na łóżku. Od łez popłynął jej makijaż.

- Ellie? Co się stało?- spytała zmartwiona.- Co ty robisz?

- Wyprowadzam się! Wracam do Teksasu!- krzyknęła wrzucając niechlujnie odzież do walizki.

- Ej!- zatrzymała ją ściskając za nadgarstki.- Uspokój się. Powiedz o co chodzi? Usiądź, przecież cię nie puszczę póki nie wyjaśnisz mi wszystkiego.

- To koniec.- rzuciła się na łóżko.- Nie przyjęli mojego projektu!

- Jak to?- zaskoczyła się.- Przecież on jest genialny!

- No szef tak nie uważa.- burknęła.- P-powiedział, że jest dobry, ale nie wystarczający i nie tego się spodziewał. Jest oklepany, bez inspiracji oraz popieprzonej duszy!- schowała twarz w poduszkę.- Żal w ogóle wspominać… Nie dostałam tej pracy. Nie tak wyobrażałam sobie życie w LA.

- I dlatego chcesz wyjeżdżać?

- Nic mnie tutaj nie trzyma.- spojrzała jej prosto w oczy.- Nie mam pracy, więc nie mam się za co utrzymać.

- Przecież możesz mieszkać nadal u nas.- dodała.

- Ale ja tak nie mogę! Siedzę u was prawie trzy tygodnie. Nawet nie mam już z czego się wam dołożyć…- otarła mokre oczy.- Nie mogę żyć na wasze utrzymanie, a tu w Los Angeles nie znajdę satysfakcjonującej mniej pracy jeśli chodzi o projektowanie. Zresztą… nawet już nie chcę.- machnęła ręką i powróciła do pakowania.

- Zostaw te rzeczy.- zabrała od niej trzy pary spodni, które zamierzała wcisnąć do bagażu.- Znajdziesz inną pracę. Chcesz nas zostawić?

- No nie…- zasmuciła się gdy przypomniała sobie o wszystkich osobach, które poznała.- Życie tutaj znacznie podoba mi się od tego w Teksasie. Ale tu nic mnie nie trzyma.- powtórzyła się.

- Tam tym bardziej. Chcesz wrócić do North Richland Hills i co dalej? Chcesz tam rozpocząć od nowa swoje życie? Znajdziesz pracę, dom i tak dalej… Dlaczego nie chcesz spróbować tutaj? My ci pomożemy. Masz mnie, Logana i całą resztę. Też kiedyś chciałam uciec z LA i to był jeden z najgorszych pomysłów w moim życiu. A teraz jestem tu gdzie jestem, szczęśliwa. Możesz mieszkać u nas ile chcesz. Naprawdę nie przeszkadzasz. Jesteśmy rodziną. Zostań tu jak długo tylko będziesz chciała.

- Co tu się dzieje?- znienacka pojawił się Logan.

- Elena nie dostała pracy i chce wracać do domu.- wytłumaczyła w skrócie szatynka.

- I co?- burknęła wiśniowłosa w jego stronę.- Pewnie się teraz cieszysz, że nie musisz użerać się ze mną i dam ci święty spokój.

- Co ty pleciesz? Wcale tak nie myślę.- zmarszczył brwi.- Jesteś głupia.

- Sam jesteś głupi!

- Nie, ty jesteś głupia, bo uciekasz. Zdarza się, że życie nie idzie po naszej myśli. Chowasz głowę w piasek. Gdzie jest tak waleczna, uparta dziewczyna, która zawsze stawia na swoim? Czemu się teraz poddaje? Bo co? Bo pracy nie masz? Ludzie mają gorsze problemy i nie wyprowadzają się ot tak! Chyba nawet nie zdążyłaś sobie tego poważnie pomyśleć.- założył ręce.- Masz natychmiast rozpakować te rzeczy, ściągać spodnie i w majtkach paradować po mieszkaniu jak to zazwyczaj robisz!- kiedy to powiedział, Elena parsknęła śmiechem.

- Serio?- uśmiechnęła się.

- Tak. Wiesz co? Teraz jak tu zamieszkałaś to nie wyobrażam sobie żebyś wyjechała. Pusto byłoby bez ciebie. Przyzwyczaiłem się już do twoich nieudanych popisów wokalnych pod prysznicem i innych rzeczy.

- A do porozrzucanych moich rzeczy też?

- No, nad tym się jeszcze mogę zastanowić.- uśmiechnął się.- Zostajesz?

- Tak, Logen.

- No o tym też zapomniałem.- westchnął.

- Dobrze, że ten ci przynajmniej przemówił do rozumu.- powiedziała Marla.- Ja wychodzę. Moja ambasadorska umowa w Cascade się kończy. Zobaczę co z tym dalej.- podniosła się i opuściła pokój.

Po południu Marla wróciła do domu. Logan i Elena grali w karty z Kendallem oraz Jo. Szatynka była cała w skowronkach, rzuciła torebkę na sofę i westchnęła tak głośno, aby reszta zauważyła jej stan ducha. Stanęła nad nimi czekając aż ktoś ją o to zapyta.

- Nie, nikt się ciebie nie zapyta co się stało.- powiedział żartobliwie Logan nie odrywając wzroku od swoich kart.- Kendall, wojna!

- No dobrze. Skoro nikogo nie obchodzi mój przedłużony kontrakt i załatwienie pracy dla Eleny to trudno.- odwróciła się.

- Co, kuźwa?- wrzasnęła Elena wyrwana z rozmyślań.

- Nie, nic. Nie przeszkadzajcie sobie.- wyszczerzyła się.

- No gadajże!

- Załatwiłam ci pracę striptizerki w klubie go go!- klasnęła w dłonie. Reszta jak jeden mąż spojrzała się na nią jakby urwała się z księżyca.- No weźcie, żartowałam.

- A co ci się tak humorek wyostrzył?- uśmiechnął się Kendall.

- No ale co to za praca?- Elena umierała z niepewności.

- To w sumie wyszło tak z siebie…- zaczęła tłumaczyć.- Poszłam do mojej szefowej projektantki w sprawie umowy. Zaciekawiła ją ta bluzka, którą dostałam od ciebie. Kiedy jej powiedziałam, że to ty ją zaprojektowałaś, zainteresowała się tobą. Dowiedziałam się, że od dłuższego czasu poszukuje nowego projektanta, który odświeży markę. Jest tobą zainteresowana i umówiłam ci rozmowę z nią na jutro.

- Naprawdę?- po chwili posmutniała.- Ale ja się nie na tym nie znam. Mam małe doświadczenie.

- Wszystkiego się nauczysz. Masz dużo ciekawych pomysłów i masz pojęcie w takich sprawach. Zgadzasz się?

- No jasne! Nie wiedziałam, że tak szybko to się potoczy.

- Więc stąd to stwierdzenie, że jak dajesz coś komuś to prędzej czy później to do ciebie wraca.- podsumowała Jo.

- Nie wiem jak ci dziękować.- wyściskała mocno Marlę.

- I widzisz? Jeszcze pokochasz życie w Los Angeles.- wtrącił Logan.- A teraz kontynuujemy. Wojna!








* Późno wstawony, co nie? Ale mam czas do 9. Pozwólcie, że edytuje potem w okolicach 12 swoją wypowiedź. Ma trochę linijek, ale ja nie mam czasu, więc...

POPRAWKA!

* Więc jak mówiłam... Powiem Wam coś. Wczoraj po męczącym dniu wróciłam późno do domu.  Po zjedzeniu czegoś na szybko musiałam zająć się esejem i innymi sprawami. Poszłam spać późno jak zawsze. To stało się normalnością. Dzisiaj miałam wykład na 9,45. Zaspałabym gdybym nie sms od operatora o 08.30. Wtedy dopiero spojrzałam na telefon, spojrzałam która jest godzina i który jest dzień... i złapałam się za głowę. Przecież dzisiaj środa. Rozdział powinien już potencjalnie być. Nie miałam czasu go nawet edytować, cokolwiek zmieniać. Wstawiłam go jakim był. Zdałam sobie sprawę, że tyle się teraz wokół mnie dzieje. Ciągle jestem w ruchu i na nogach przez zbliżająca się sesją... a jeszcze muszę wszystko pozaliczać by do niej podejść, że zapomniałam o swoim ukochanym blogu... o tej cudownej chwili jak godziny odliczam do publikacji. Jak ja mogłam zapomnieć? Po raz pierwszy przydarzyło mi się coś takiego. Nigdy chyba nie miałam tak napiętego grafiku jak teraz. Piszę to pod wpływem chwili i pewnie za chwilę też stąd wyjdę. Mam tyle do zrobienia...

Mniejsza o to. Pewnie nikogo obchodzi co ja robię i czuję, więc przejdźmy do konkretów. Czy Elena odnajdzie się w nowej pracy? Jak ma zamiar zacząć swoje życie od nowa? Chciałabym też dodać, że wkrótce ( jeszcze nie w następnym rozdziale) pojawi się nowa postać. Głównie przyszła bohaterka nie bardzo mi się podoba. Mam zamiar ja zmienić, ale nie wiem czy mi się to uda...

Do soboty :*

PS A może macie jakieś pomysły jaka niewiasta mogłaby użyczyć twarzy nowej bohaterce?