Rozdział 111

Nadszedł kolejny słoneczny poranek w Los Angeles. Promienie słoneczne przebijały się przez szybę w oknie prosto na jego twarz. James drgnął lekko, lecz nie otworzył oczu. Poczuł jak zawsze małe łapki drepczące po jego pościeli. Fox zaczął lizać go nosie. Jednak po chwili pies szczeknął. Chłopak poczuł ciepły pocałunek na swoim policzku. Uśmiechnął się i otworzył oczy. Wspomniał co się działo ubiegłej nocy. Obok niego leżała Elena, głaskała Foxa.

- Teraz chyba będziesz musiał się Fox podzielić ze mną swoim panem.- powiedziała do pupila.

- Nigdy nie lubił się dzielić.- wtrącił się.- Witaj piękna.

- Nie jestem aż taka piękna…

- Dla mnie jesteś.- położył rękę na jej ramieniu. Uśmiechnął się.

- O czym myślisz?

- Chciałbym wiedzieć jak zareaguje Logan gdy się dowie, że spałem z jego kuzynką.

- Jestem już dużą dziewczynką, a on nie ma nic do gadania. Daj mi tu swoje usta.- przyssała się do jego warg.- Kocham cię.

- Ja ciebie też.

Godzinę później James odwiózł dziewczynę do domu. Uśmiech nie znikał z jej twarzy. W głowie wciąż miała tamtą noc. Spędziła wspaniałe chwile. Nacisnęła po cichu na klamkę. W salonie czekał na nią Logan. Siedział wygodnie na fotelu z założoną nogą na nogę. Złączył opuszki placów obu dłoni i zaczął się jej przyglądać jak ojciec swojej córce, która nie wróciła do domu na noc.

- Gdzie ty się podziewałaś? Martwiłem się.- odezwał się.

- Teraz to się martwisz? Tak?- założyła ręce.- Miałam wyłączony telefon podczas seansu.

- To był jakiś dwunastogodzinny film?- podniósł brwi.

- No przepraszam.- przewróciła oczami.- Zapomniałam włączyć.- usiadła naprzeciwko niego.- Genialny facet. Mam do ciebie żal, że nas wcześniej ze sobą nie poznałeś. Nie rób takiej miny. Jestem dorosła i mogę robić co chcę. Co cię tak zatkało?- spytała.- To ja nie przeszkadzam ci w tej dziwnej medytacji i idę się umyć. Chociaż nie wiem czy chcę zmywać z siebie jego zapach.- wyszczerzyła się. Pobiegła na górę, minęła się z Marlą.

- Słyszałaś to?- spytał żonę Logan.

- Weź się uspokój…

- Przecież ja jestem spokojny. I nie jestem zły, że oni są razem. Tylko denerwuje mnie to, że informuje mnie o tym w tak bezczelny sposób. Jak nastolatka!

- Słyszałaaam!- powiedziała Elena, która stała na schodach.

- Daj spokój.- Marla udała, że wcale jej nie słyszała.- To dobrze, że James znalazł w końcu kogoś odpowiedniego.

- Masz na myśli ją?- pisnął brunet.

- To też słyszałam!- wrzasnęła kuzynka.

- To nie podsłuchuj!

Po południu Kendall i Jo odwiedzili trójkę Hendersonów. Chcieli namówić przyjaciół, aby wszyscy wybrali się z resztą przyjaciół na jakąś wycieczkę. W piątkę rozmyślali w jakie miejsce się wybrać. Nie goni ich czas ani obowiązki. No może prócz Eleny, ponieważ dopiero co zaczęła pracę, więc nie nastawiała się na dalekie oraz długie podróże. Kiedy tam rozmawiali, dołączył do nich James. Usiadł obok Eleny i pocałował ją w policzek.

- To wy jesteście razem?- spytał Kendall wskazując na nich palcem.

- Tak.- odpowiedział. Przytulił ją mocno do siebie. Zerknął na Logana, który zachowywał się normalnie. Uznał, że ten nie ma nic przeciwko, więc rozluźnił się.

- Gratulacje.- powiedziała Jo poprawiając swoje blond włosy.- Coś tak sądziłam, że was ciągnie do siebie.

- Spoko, ale mi nie odbije i nie chajtnę się jutro w Las Vegas.- zaśmiał się.- A jak czujecie się jako małżeństwo? Jo Schmidt… to w ogóle się ze sobą nie klei.

- Jest idealnie.- oparła głowę o jego ramię.

- A Alexa i Carlos?- spytała Elena.- To piękna para.- dodała.

- Cześć ludzie.- do domu wtargnął (znów bez pukania) Carlos. Nie był jednak taki uśmiechnięty i szczęśliwy ja zawsze. Był przybity.- Rozwodzę się.

- CO?!- wszyscy jednocześnie wydusili z siebie okrzyk zdziwienia. Carlos pożałował, że im to powiedział. Pięć par oczu teraz patrzyło się na niego tak jakby te oczyska miały go pochłonąć żywcem.

- Jak to się rozwodzisz?- skrzywił się Kendall.- To znowu te twoje głupie żarty, tak?

- To nie są żarty…- usiadł obok niego. Schował twarz w dłoniach. Wszyscy ucichli.

- Ja pitole.- odezwała się Elena.- Jestem jakaś przeklęta. Chwalę twój związek, a po chwili przychodzisz i mówisz takie rzeczy. Kurde… jeszcze Alexy tutaj brak.

- Wiedziałam, że cię tu znajdę!- po szybkim zapukaniu do drzwi, w salonie pojawiła się Alexa.

- O cholera!- powiedziała Elena. Logan spojrzał się na nią ze strachem. Pomyślał, że to dziwna sytuacja. Albo faktycznie jest przeklęta albo to zbieg okoliczności.- Ja wychodzę, bo na ten dom zaraz spadnie bomba atomowa!- wybiegła z mieszkania.

- Elena!- pobiegł za nią James.- No nie wygłupiaj się.

- Carlos! Pozwól sobie wszystko wytłumaczyć!- zaczęła Alexa nie zważając na resztę.

- Nie chcę z tobą rozmawiać!- pierwszy raz od bardzo dawna Latynos tak się zdenerwował. Marlę aż przeszły dreszcze.- Papiery rozwodowe przyjdą do ciebie w ciągu tygodnia, a od dzisiaj możesz konsultować się ze mną tylko za pomocą prawnika!

- Wysłuchaj mnie, proszę…- łzy napłynęły jej do oczu.- To co widziałeś to nie tak. On mnie zaskoczył. Nie wiedziałam, że…

- Proszę cię, proszę…- spojrzał na nią z pogardą.- Twoje tłumaczenia co do tego co widziałem są zbyteczne.- założył ręce. Wszyscy wpatrywali się w nich zastygając w miejscu.- Jak mogłaś? Nie dość, że spędzasz ze mną średnio dwa dni w tygodniu, bo taka twoja praca, to jeszcze to. Patrz. Ja wziąłem wolne, aby mieć więcej czasu dla ciebie, ale ty już nie byłaś gotowa do takiego poświęcenia, prawda? Nie uważasz, że jako moja żona masz dla mnie za mało czasu? Naprawdę ta rola w tym głupim filmie jest ci potrzebna do szczęścia? Nie dość ci? No to jeszcze bym jakoś przemógł, te dnie spędzone z Jamesem, Kendallem albo Loganem zamiast ciebie, ale on? Jak mogłaś migdalić się ze swoim byłym w naszym łóżku? Gdybym wtedy nie przyszedł, nie wiadomo byłoby do czego dalej doszło. O! Sorry, że wam w ogóle przerwałem! Pieprzony Thomas…

- To nie tak! Gram z nim w nowym filmie. To nie moja wina, że stanął mi na drodze. Łączy nas tylko praca. Zepsuł mi się samochód i zaproponował, że mnie podwiezie. Zaprosiłam go na kawę. Poszłam na chwilę na górę. Nie wiedziałam, że też tam pójdzie. To on mnie pocałował! Ja wcale tego nie chciałam!- zaciągnęła się od płaczu. Ręce trzęsły się jej z przejęcia. Patrzyła na swojego męża błagalnym spojrzeniem. Nie zważała na nikogo innego. Carlos nic nie odpowiedział. Zwinął usta w cienką linię i wyszedł z mieszkania Hendersonów. Alexa opadła bezsilnie na kanapę.- Co ja mam zrobić żeby mi uwierzył?- zalał się następną porcją łez.- A czy wy mi wierzycie?- spojrzała na każdego po kolei.

- Jasne, że tak.- Marla przytuliła ją do siebie.- Miałaś po prostu pecha. Musisz mu to wszystko na spokojnie wytłumaczyć.

- Ale jak? On nie chce mnie słuchać i jeszcze wyskoczył z tym rozwodem. Go to naprawdę dotknęło. Jest taki wrażliwy…

- Jak chcesz to mogę spróbować z nim pogadać.- wtrącił grzecznie Kendall.- Też uważam, że trochę go poniosło. I nie zamartwiaj się. Ta sprawa szybko się wyjaśni.

- Ja też mogę się wybrać.- powiedział James, który od dłuższego czasu stał przy blacie w kuchni z Eleną. Nikt nie zauważył kiedy weszli do środka.

- Byłabym bardzo wdzięczna.- przytaknęła zdruzgotana dziewczyna.

Kendall i James poszli szukać Carlosa. Daleko nie musieli szukać. Dało się go zauważyć na końcu ulicy. Przyjaciele wołali jego imię, krzyczeli, aby się zatrzymał. Rozejrzał się za nimi dopiero wtedy kiedy wszedł na ulicę. To trwało chwilę. Nagle samochód skręcił i wjechał na główną drogę. Carlos szedł wprost pod jego koła. James zaczął biec krzycząc do niego. Auto zatrzymało się z piskiem opon kilka centymetrów przed nogami Latynosa. Życie przeleciało mu przed oczyma. Zachwiał się i oparł o maskę czerwonego samochodu, aby nie upaść.

- Carlos!- dobiegł do niego James.- Patrz na drogę idioto!- zabrał go z ulicy.- Nie byłoby co z ciebie zbierać.

- Hej?!- właścicielka pięknego wozu wysiadła z niego. Carlosowi opadła szczęka gdy ją zobaczył. Przed nim stanęła piękna brunetka. Na jej twarzy wyskoczyła zmarszczka złości. Mimo tego wciąż wyglądała cudownie. Była mniej więcej w jego wieku. Przyjrzała mu się.- To ty!- wskazała na niego palcem. Carlos Pena!- powiedziała swoim subtelnym głosem. Nadal była zdenerwowana, jednak już mniej niż na początku.

- Lily Collins?- nie dowierzał własnym oczom, że mógł wylądować pod kołami jej samochodu. James i Kendall przybliżyli się.- Przepraszam. To moja wina. Zagapiłem się.

- Przynajmniej nic ci nie jest.- wypuściła powietrze z płuc.- A ty następnym razem rozglądaj się trochę. Skąd mnie znasz?

- A kto by cię nie znał?- odpowiedział.- A ty mnie skąd?

- A kto by cię nie znał?- po raz pierwszy na jej twarzy zabłysł uśmiech.- A wy to Kendall i James, prawda?- spojrzała.

- Tak.- przytaknął James.- Logan nam mówił, że jesteś jego sąsiadką. To prawda? Bo od kilku miesięcy nie widziałem cię tutaj.

- No tak. Kręciliśmy sceny do filmu przez trzy miesiące, a potem z powodów osobistych zamieszkałam na jakiś czas w Miami. Ale postanowiłam wrócić. Miło was w końcu poznać.- uścisnęła każdemu rękę.- A teraz was przeproszę. Po tej ciężkiej harówce muszę odpocząć do domu. W końcu należy mi się jakieś wolne. Może się jeszcze spotkamy wszyscy razem?

- Na pewno.- odpowiedział Latynos zapatrzony w brunetkę.- W końcu mieszkasz dwa numery dalej od Logana.

- Właśnie. Hendersonowie są w domu?- spytała. Kendall przytaknął.- Przywitam się jeszcze z nimi. To pa!- pomachała im i wsiadła do samochodu.

- Carlos!- blondyn zaczął machać ręką przed jego twarzą po tym jak zagapił się wpatrując w jedno miejsce, w którym wcześniej stała Lily.- Alexa.

- C-co Alexa?- wybudził się z transu gdy usłyszał jej imię.

- Porozmawiaj z nią. To wszystko było nie tak jak uważasz.

- Nie chcę o niej rozmawiać!- uciekł znikając.

Tymczasem Alexa podziękowała za pomoc i opuściła dom Logana i Marli. Elena od dłuższego czasu nie odezwała się. Poczuła się dziwnie. Przez jej głowę przeszła naprawdę myśl, że musi być naznaczona, przeklęta albo napiętnował ją diabeł. Szybko się otrząsnęła, bo ktoś zapukał do drzwi.

- Może Alexa czegoś zapomniała…- Marla podeszła do drzwi i je otworzyła.- Lily!- uśmiechnęła się szeroko. Dziewczyny przytuliły się.- Jak ja cię dawno nie widziałam. To chyba będzie jakieś dziesięć miesięcy.

- No jedenaście.- poprawiła ją.- Stęskniłam się za Los Angeles. Wracam na stałe.

- Wejdź. Logan się ucieszy.- wpuściła ją do środka.

- Collins!- krzyknął Logan i podniósł się z kanapy. Rozłożył ręce, aby ją przywitać.

- Henderson!- zaśmiała się.- Nic się nie zmieniłeś.

- Ty też. A ta oto niewiasta siedząca tu obok to moja kuzynka Elena.- przedstawił ją.- Mieszka u nas.

- Miło mi cię poznać.- brunetka wyciągnęła dłoń, którą wiśniowłosa uścisnęła.

- Loggie. Dlaczego mi nie powiedziałeś, że znasz Lily Collins?- szturchnęła go łokciem.

- Ona mieszka obok.- odpowiedział.

- Tym bardziej!- nie ukrywała zdziwienia.

- Dobra, dobra…- Lily ochłodziła towarzystwo.- Przyszłam tylko na chwilę się przywitać. Muszę odpocząć. A! Logan, o mało co, a bym przejechała twojego kolegę Carlosa. Spoko, nic mu nie jest.- dopowiedziała szybko. Jak się ogarnę to jeszcze wpadnę. Na razie!

- Cześć.- odpowiedziała reszta. Zniknęła za drzwiami.

- Super.- westchnęła Elena.- Jest jeszcze coś o czym powinnam wiedzieć, bo mój braciszek to ukrywa?

- Tak.- uśmiechnął się.- Jesteś głupia.- wystawił jej język.

* Powitajmy na pokładzie Lily Collins. Trafiła równo na 111, trzy jedyneczki. Szkoda, że nie 666, ale tyle rozdziałów to tu nie będzie :) Bo kto by to tyle czytał? Lily trochę tutaj pobędzie. Oczywiście jest już dostępna jej buziuchna w zakładce. Jestem ciekawa czy spodoba Wam się ta postać. Dobra... Kto ma rację? Carlos czy Alexa? Alexa mówiła prawdę czy może próbuje się usprawiedliwić? Piszcie. W sumie nie wiem co jeszcze dodać. Wiedziałam, że coś miałam, ale zapomniałam. Mogę jedynie zaprosić tych co nie czytali rozdziału na TWTN albo tych , co wgl nie czytali, to wgl byłoby super :) A zdałam sobie sprawę, że po co mam linkować skoro po boku czy na górze jest link do tego bloga. Moje blogi są jak teleporter. Sprawnie i szybko dostaniesz się tam gdzie chcesz :) Do soboty :)