Rozdział 141

Cztery dni później Jo zabrała się do Marli. Wracała właśnie z apteki i nie chciała być sama w tym momencie. Uprzedziła ją wcześniej telefonicznie, że przyjdzie. Marla akurat była sama w mieszkaniu. Jak zawsze gościnnie przyjęła ją do środka. Zaparzyła kawę i wzięło je na babskie pogaduchy. Po dziesięciu minutach Jo zdradziła prawdziwe intencje odwiedzenia przyjaciółki. Szatynka podniosła brwi przybierając do tego badawczy wyraz twarzy. Blondynka wysypała na stół zawartość swojej torebki. Marla otworzyła usta z wrażenia.

- Jo?- spojrzała na wszystkie zakupione przez nią rzeczy.- Po co ci aż tyle testów ciążowych?- po tych słowach naliczyła ich osiem.

- Na wszelki wypadek.- odpowiedziała niespokojnie. Marla przypatrzyła się blondynce. Nie wiedziała, że jest aż tak zdesperowana. Uważała, że kwestią czasu jest to kiedy zeświruje na tym punkcie.- Musisz mnie wesprzeć w tym momencie.

- Co ja mam zrobić?- zaśmiała się bezgłośnie.- Mam go zrobić razem z tobą żeby ci było łatwiej czy coś?- na te pytanie Jo zaświeciły się oczy. Szatynce zrzedła mina.- Ja tylko żartowałam.- wyjaśniła.

- A ja nie. No chodź.- złapała ją za rękę i pociągnęła do łazienki.

- Ty jesteś nienormalna.- mimo to dała się zaciągnąć.

Kiedy zrobiły testy, wróciły do salonu. Aby nie czekać jak głupie na wyniki ślęcząc nad nimi, wciągnęły się z rozmowę. Marla wyjawiła Jo swoje plany na temat przyszłości zawodowej. W

najbliższym czasie miała zamiar wrócić do pracy. Nie chciała już siedzieć w domu. Oczywiście nadal była ambasadorką, ale z powodu choroby jej szefowej, miała jeszcze mniej pracy.

- Już czas.- powiedziała Jo trochę patetycznie.

- No to leć…- machnęła ręką szatynka. Gdy Marla wygodnie usadowiła się w fotelu, Jo poszła do łazienki.

Po chwili wróciła trzymając oba testy. Na jej twarzy widniał szeroki uśmiech. Marla podniosła się, bo to tylko dobrze znaczyło. Odwzajemniła jej uśmiech.

- Patrz!- pisnęła blondynka pokazując jej test. Przyjaciółka zajrzała w małe okienko, które pokazywało wynik pozytywny.

- Gratuluję!- chciała ją przytulić, ale Jo ją powstrzymała.

- Marla, to jest twój test.- oznajmiła. W jednej sekundzie uśmiech szatynki zesztywniał. Serce wyrywało jej się z piersi.

- Jak to?- wzięła go do ręki.- A może ty je pomyliłaś. Mój był ten po lewej.

- A czy jest to jakaś różnica kiedy dwa są pozytywne?- podskoczyła w miejscu.-Jesteśmy w ciąży! Nie cieszysz się?- świdrowała ją swoim radosnym spojrzeniem.

- To niemożliwe…- pokręciła głową opadając bezwiednie na fotel.- Jak?

- To nie wiesz skąd się biorą dzieci?- spojrzała na nią z politowaniem.- Nie cieszysz się?- przysiadła się obok niej.

- No cieszę się tylko…- urwała.

- Nie wiesz jak powiedzieć Loganowi?- spróbowała dokończyć za nią.

- Jeszcze niedawno mi mówił, że będziemy mieli jeszcze na to czas. On nie jest gotowy. Nie powiedział tego wprost, ale zasugerował. Jesteśmy młodzi i niby będziemy mieli jeszcze mnóstwo czasu.- podniosła się.- Testy nie są stuprocentowe. Daj mi kolejny.- Jo podała jej go bez słowa.

Niestety drugi test również potwierdzał, że jest w ciąży.

- No to do pracy to ja sobie nie wrócę.- podsumowała.

- Nie przeczuwałaś, że możesz być w ciąży?- spytała.

- No w sumie teraz rozumiem czemu ostatnio jestem zmęczona i dlaczego zasłabłam gdy się zdenerwowałam na Logana.

- Teraz nie możesz się denerwować.- uśmiechnęła się.

- Obie nie możemy.- poprawiła ją.

- Jezu, jak fajnie. Zostaniemy mamusiami. No chodź się przytulić.- Jo rozłożyła ręce. Marla uśmiechnęła się i pozwoliła się opatulić w jej ciepłych ramionach.

- Dobra. Ty możesz sobie głosić dobrą nowinę, że jesteś w ciąży, ale o mojej ani słowa.- poprosiła Marla.

- Jesteście w ciąży?!- dziewczyny odwróciły się natychmiast, aby spojrzeć na niespodziewanego gościa za sobą. W wejściu stał Kendall.- Sorry, że nie zapukałem, ale tak klamkę nacisnąłem i wleciałem do środka, nie wiedziałem, że są otwarte, się tylko lekko oparłem no i…- zamotał się.- Czy ja dobrze usłyszałem?

- Tak! Jestem w ciąży!- Jo rzuciła mu się na szyję.

- To cudownie.- pocałowali się namiętnie.- Kocham cię.- wyściskał ją podnosząc do góry. Marla była zauroczona tym widokiem.- Tobie też gratuluję.- przytulił Marlę.

- Kendall, proszę… nie mów nikomu, ok?- poprosiła go.

- Logan wie?- spytał ze zwątpieniem.

- Tylko wy wiecie. Sama mu to powiem, ale nie teraz. Nie jestem gotowa.- odgarnęła swoje włosy na bok.

- No dobrze.- odpowiedział trochę zawiedziony.- W końcu kobiecie w ciąży się nie odmawia. Ale ja za to ogłoszę całemu światu, że zostanę ojcem. Idę zanieść moją księżniczkę do domu.- blondyn wziął Jo na ręce i wyprowadził ją z mieszkania.- Trzymaj się Marls.- pożegnał ją Kendall. Dziewczyna pomachała im. Przypomniała sobie o Lucy, która zwykła tak do niej mówić.

Rozłożyła się na całej szerokości sofy. Uśmiechnęła się do sufitu. A więc takie to jest uczucie być w ciąży.- pomyślała masując się delikatnie po podbrzuszu. Zorientowała się, że musiało do tego dojść w dzień ich drugiej rocznicy ślubu, czyli jutro nadejdzie drugi tydzień jej błogosławionego stanu. Zastanawiała się jak powiedzieć to Loganowi. Zaraz powinien wrócić, a nie miała żadnego pomysłu.

- Ludzieeee!- zaczął krzyczeć Kendall gdy przyszedł do mieszkania Carlosa i Alexy. James oraz Elena też u nich byli.

- Czego się tak wydzierasz?- spytał James.

- Zostanę ojcem!- mocno trzymał Jo za rękę.- Roznoszę wam tę dobrą nowinę.

- Naprawdę?- rozchmurzył się James patrząc na Jo, która tylko kiwnęła głową.- Gratulacje!- wszyscy wstali i uściskali dziewczynę.

- Cześć robaczku.- Carlos nachylił się do jej brzucha.- Tu wujek Carlito.- podrapał dziewczynę po pępku.

- Carlooos.- zaśmiała się Jo.

- Oby to była dziewczynka.- odrzekła Elena.

- Chłopiec.- poprawił James.

- Dziewczynka!

- Chłopiec!

- Dziewczynka!- uparła się.

- Weźcie już przestańcie wrzeszczeć.- uciszył ich Kendall.

- Właśnie.- potwierdziła Alexa.

- Chłopiec…- wypowiedział James bezdźwięcznie za plecami dziewczyny, aby postawić na swoim.

- Myśleliście już o imionach?- zapytał Carlos.

- Los, ja dopiero co się dowiedziałem, a ty o imię pytasz.- złapał się za głowę.

- Emma.- zaproponowała Elena.

- Matthew.- wtrącił James.

- Emma.

- Matthew!- zmarszczył brwi.

- Czy możecie przestać się kłócić o nie własne dziecko?- spytała ich Alexa z lekkim rozbawieniem.

- Będzie się nazywał Ken.- dodał Carlos. Wszyscy wybałuszyli na niego oczy.- No żartowałem, prawda Ken?- zwrócił się do jeszcze płaskiego brzucha Jo.

- Jo, kiedy urodzi się nasze dziecko, trzymaj je z dala od Carlosa.- zażartował Kendall.

Tymczasem Logan wrócił do mieszkania. Odwiesił kurtkę na haczyku. Rozejrzał się i zauważył swoją żonę, która spała na kanapie. Tak rzadko spała w dzień, a teraz urywała sobie drzemki coraz częściej. Nie miał serca jej nawet budzić. Nagle podskoczył ze strachu, ponieważ zadzwonił do niego Kendall. Dzwonek spowodował, że szatynka się podniosła. Nie mogła uwierzyć, że znowu zasnęła. Spojrzała jak szczęśliwy Logan rozmawia przez telefon. Po chwili skończył.

- O, nie śpisz już.- spojrzał na nią.- Przepraszam, że cię obudziłem, ale Kendall właśnie dzwonił pochwalić się, że Jo jest w ciąży.

- Wiem. Robiła u mnie test. Pierwsza się dowiedziałam.

- Ach, Kendall teraz będzie musiał nad nią czuwać.- usiadł w fotelu.

- A co ty o tym myślisz?- próbowała go na początek wybadać.

- No super, w końcu od dawna się starają to teraz na pewno się cieszą. Jednak dobrze się nie obejrzą, a będą ich czekać niezaspane noce, przewijanie pieluch i takie tam.- machnął ręką.- Ale nie ma co o tym myśleć, prawda?- uśmiechnął się. Marla patrzyła się w niego tępo.

- Prawda.- odparła po dłuższym zamyśleniu.- Pójdę coś ugotować.- wyraźnie zmieszana powędrowała do kuchni, aby nie móc patrzeć mu w oczy.

* No paczajcie jakie wiadomości. A Wy cieszycie się, że z podwójnej ciąży? Podwójnej ciąży... jak to brzmi. Nie wiem co piszę, więc nie oceniajcie mnie, Musze uczyć się gramy i podczas nauki zasnęłam trzy razy. Jakiś horror. Może matmy nie mam, ale nawet matma nigdy nie tak chyba nie męczyła jak grama. Yh...

Jak myślicie? Jak zareaguje Logan na wieść o dziecku jeśli się w ogóle dowie haha :) Piszcie komcie. Byłabym wdzięczna. Do soboty :*